Hildegarda z Bingen. Cztery pory roku

Opis

Cztery pory roku Hildegardy z Bingen to fascynująca lektura, zachęcająca do uważnego przeżywania roku, by móc odnaleźć samego siebie i swój los. Znajdziemy w niej mnóstwo cennych wskazówek istotnych dla ciała i duszy człowieka. Napotkamy takie tematy, jak: posty i jedzenie, kobieta i mężczyzna, uzdrawiająca siła zieleni, depresja, umacnianie się w czasie kryzysu, schyłek życia i umieranie, istota Boga. Całość układa się w unikalny kalendarz prowadzący czytelnika nie tylko poprzez pory roku, ale także przez pory życia. Książka, do której można sięgać każdego dnia.

Fragmenty wstępu:
Książka, podzielona na 12 miesięcy, adresowana jest do refleksyjnych czytelników. Należy ją rozumieć jako "vademecum", jako przewodnik przez rok, po który czytelnik raz po raz sięga, by nadać impuls swojej egzystencji. W pewnym sensie zostajemy porwani przez Hildegardę na naukę. Ona nas prowadzi, zwraca nam uwagę na tak wiele i ma nadzieję, że w ten sposób dotrzemy do swej własnej drogi i odnajdziemy swe miejsce. Hildegarda była dzieckiem swojego czasu i nie każda z jej wypowiedzi znajdzie w nas zrozumienie i akceptację. Jednak wciąż napotykamy jakieś zdanie, jakiś błysk myśli, jakiś obraz, nad którym się zatrzymujemy. Szczególnie ważna jest u Hildegardy medytacja, która krążąc wokół rozpoczętej myśli i prowadząc gdzieś dalej, zabiera ją we własny byt i każe wnioskować o jego konsekwencjach.
Zostajemy zaproszeni do bardziej uważnego przeżywania roku, abyśmy mogli spotkać nas samych i nasz los. Nasze oczy mają się otworzyć tak, abyśmy w doczesności dostrzegali ślady wieczności, a w tym co ziemskie przedsmak Nieba. Hildegarda wzywa nas: "Nie lekceważmy tego, co niebiańskie, nie pogardzajmy tym, co ziemskie."
Rok jest nie tylko porządkiem następujących po sobie dni i tygodni lecz cyklem naznaczonym różnymi etapami. Ten, kto uważnie przeżywa pory roku, unoszony jest przez pewien rytmiczny bieg: istnieją bowiem dni krótkie i długie, tygodnie ciepłe i lodowate, przeżywamy burze i bezwietrzną ciszę, gęstą mgłę i kryształowo przejrzyste dni. A w życiu osoby nie chodzi o nic innego: raz jesteśmy ufni, innym razem małoduszni, od czasu do czasu ogarnia nas chęć do pracy, po której zadomawia się w nas lenistwo. Tego, czy nasze życie jest udane i czy potrafimy odkryć w nim ukryty ślad sensu, nie stwierdzimy w biegu strumienia naszej doczesności. Dlatego czasami musimy się zatrzymać, by przemyśleć ostatni odcinek. W refleksji nad minionym dojdziemy czasami do wniosku, że obok wydarzeń radosnych sens mają również te smutne, że ciężkie dni stanowią konieczność, która pozwala na odkrywanie na nowo tego, co lekkie. Przemiany wynikające z pór roku mają sens zarówno w naturze jak i w naszym życiu uczuciowym. Autor: Otto Betz (1927) profesor pedagogiki ogólnej i religijnej na Uniwersytecie w Hamburgu. Jest zaliczany do najlepszych znawców dzieła Hildegardy z Bingen. Autor wielu publikacji z zakresu duchowości, nauki o symbolu. Ceniony wykładowca na uczeniach w Niemczech, Austrii i Szwajcarii. Mieszka w Thannhausen koło Augsburga w Niemczech.