Tajemnica Manoppello. Mała teologia oblicza Jezusa
Wydawnictwo: Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów "W drodze" Dział: Świadectwa Format: 130x210 Stron: 138 Oprawa: miękka ISBN: 9788370336851 INDEKS: WDR0493B22864Opis
Manoppello to położone na uboczu sanktuarium Świętego Oblicza. Znajduje się tam niezwykła relikwia – wizerunek Chrystusa utrwalony na bardzo delikatnym i najcenniejszym materiale starożytnego świata, bisiorze. Niedawno wykazano idealne nakładanie się Świętego Oblicza z Manoppello z Całunem Turyńskim. Sanktuarium w Manopello najczęściej odwiedzają czciciele ojca Pio, którzy pielgrzymują do San Giovanni Rotondo.
Najstarsza legenda (VI w.) mówi o obrazie twarzy Chrystusa („pierwsza ikona”, „całun z Kamulian”), który dotarł do Konstantynopola w 574 r. z małej miejscowości Kamuliany, leżącej blisko Edessy. Tak zwana „Chusta św. Weroniki” (Veronica: łac.-grec. vera eikon) dotarła do Rzymu w VIII w. Wizerunek ten przyciągał tłumy pielgrzymów. Papież Innocenty III wprowadził w 1208 r. zwyczaj uroczystej procesji z Chustą św. Weroniki.
W pierwszej połowie XVI w. wojska Karola V zdobyły Rzym, uliczne starcia objęły też samą Bazylikę Watykańską, przechowywane tam święte relikwie zostały rozproszone, część spalono. Nie wiadomo jednak, kiedy właściwa Chusta św. Weroniki zniknęła z Bazyliki, czy w czasie zdobycia Rzymu w 1527 r., czy też na początku XVII wieku.
Obserwując podobieństwo wizerunku z Ma noppello do kopii „Weroniki rzymskiej” przechowywanej do dziś w Rzymie i biorąc pod uwagę to, jak święty obraz z Bazyliki Watykańskiej był opisywany w przeszłości, dochodzi się do wniosku, że Święte Oblicze z Manoppello może być tą właśnie skradzioną rzymską „Weroniką”.