Koniec świata doczesnego i tajemice życia przyszłego (cz. 3)

Opis

Eucharystia jest dwojaką tajemnicą: jest sakramentem, jednym z siedmiu sakramentów Nowego Przymierza, gdzie Jezus Chrystus, ukryty pod postaciami chleba i wina, jest obecny i pragnie być adorowany, dając się nam jako pokarm. Ponadto jest ofiarą, w której Baranek bez skazy odnawia pamiątkę swej Męki i Śmierci i jest rzeczywiście składany w ofierze. Na Krzyżu i na ołtarzu Jezus Chrystus ofiarowuje swojemu Ojcu tę samą Śmierć. Na Krzyżu ofiarowuje swoją Śmierć dokonującą się; na ołtarzu Śmierć, która przeminęła i została spełniona. Na Krzyżu ofiarowuje siebie jako ofiarę odkupienia, a na ołtarzu jako ofiarę, dzięki której uczestnicy mogą doznawać nieustannie owoców tego odkupienia, jako Źródła nieskończonej łaski otwartego na Kalwarii. Na Krzyżu jako człowiek cierpiący, na ołtarzu jako człowiek przebóstwiony, Nowy i Chwalebny.
Panując z wysokości nieba, Jezus Chrystus znalazł sposób wyniszczania się każdego dnia i wydawania się w ręce swego kapłana jako jego sługa i więzień. Kościół uczy, że Jezus Chrystus przebywa naprawdę na naszych ołtarzach, że chleb i wino przemienia się w Jego Ciało i Jego Krew godne uwielbienia, i w ten sposób ofiaruje się nieustannie Ojcu za grzechy świata. Eucharystia ukazuje nam Najwyższego Darczyńcę, żyjącego na zawsze na tej dolinie łez, żeby osładzać nasze gorycze, uciszać nasze cierpienia, osuszać łzy, zmywać nasze sprzeniewierzenie, leczyć nasze rany...
Dzisiejsze postępowe społeczeństwo wobec nieba i ziemi wyraża najbezczelniejsze roszczenie, jakie kiedykolwiek zrodziła ludzka pycha: zapowiada, że wypędzi Boga z sądów i instytucji państwowych, że ustanowi społeczny ład i szczęście, dla których Bóg będzie zupełnie obcy. W obliczu tego szatańskiego przedsięwzięcia jest naszym obowiązkiem odważnie zaprotestować i zawołać za Archaniołem: Któż jak Bóg? – Quis ut Deus? Bądźmy więc ofiarami Jezusa Chrystusa. Ponieważ On poświęca się na ołtarzu, oddajmy Mu w zamian całą naszą istotę. Oddając Mu nasze zdolności, zajaśniejemy Jego światłem; oddając Mu nasze serca, uzdrowimy je z ich słabości i niestałości; oddając Mu całą naszą istotę, zapewnimy sobie chwałę i wieczność.