Weekend a liturgia. Między kościelną tradycją a współczesnym przeżywaniem czasu

Opis

„Udanego weekendu!” – tymi słowami żegna się w piątek wielu ludzi. Okres od piątkowego popołudnia do niedzielnego wieczoru jest przeżywany jako czas szczególny – koniec tygodnia pracy. Weekend znaczy przede wszystkim: mieć czas dla siebie i rodziny. Kręgi kościelne odnoszą się często do weekendu ambiwalentnie. Z jednej strony krytycznie, istnieje bowiem własna chrześcijańska tradycja nadająca określony kształt liturgiczny piątkowi, sobocie i zwłaszcza niedzieli jako pierwszemu dniowi tygodnia; weekend wydaje się tę tradycję burzyć. Z drugiej strony życzliwie, trzeba bowiem, poprzez odpowiednie nabożeństwa, podjąć zadanie pastoralne liturgicznego wyrażenia zmienionego przeżywania czasu przez ludzi i nadania mu teologicznej interpretacji. Guido Fuchs śledzi napięcia powstałe na styku liturgii i codzienności, tego, co przejęliśmy z przyszłości, i przełomów przyniesionych przez teraźniejszość. Pokazuje, że kościelna tradycja i dzisiejsze przeżycie czasu nie muszą się wykluczać, lecz mogą się wzajemnie ubogacać.