Okładka

Akatyst do Przenajświętszej Bogurodzicy ku czci Jej Ikony Starokornińskiej

Wydawnictwo: Warszawska Metropolia Prawosławna Dział: Prawosławie Format: 115x160 Stron: 32 Oprawa: miękka ISBN: 9788365136459 INDEKS: WPR0053B52231
Darmowa dostawa od 150 zł Paczkomaty 10 zł Poczta Polska 15 zł Za pobraniem 15 zł

Opis

Akatyst jest w języku cerkiewnosłowiańskim.

Akatysty są częścią bogatego dziedzictwa liturgicznego prawosławia. Szczególną popularność zyskały w rosyjskiej Cerkwi. Również wierni naszej Cerkwi lubią uczestniczyć w nabożeństwach, podczas których akatyst jest czytany bądź śpiewany. Wiele osób czyta akatysty indywidualnie w swych domach.
Na początku tego roku nakładem Wydawnictwa Warszawskiej Metropolii Prawosławnej ukazał się w języku cerkiewnosłowiańskim „Akatyst do Przenajświętszej Bogurodzicy ku czci Jej Ikony Starokornińskiej”. Pracowali nad nim o. mitrat Stanisław (Eustachy) Strach i o. protoijerej Tomasz Stempa.
Dokładnie nie wiadomo, kiedy ikona znalazła się w starokornińskiej cerkwi. Z dokumentu „Sprawa związana z pojawieniem się cudownego obrazu dekanatu bielskiego, w cerkwi kornińskiej z lat 1716-1724” można wnioskować, że już w 1704 roku była w jej głównym ołtarzu. W latach 1707-1710 na terenach Podlasia i Grodzieńszczyzny panowała epidemia tzw. Morowego powietrza, dziesiątkując ludność miast i wsi. Ludzie prosili Matkę Bożą o orędownictwo. Modlący się przed Jej ikoną w Starym Korninie zostali ochronieni przed zarazą, o czym donosi wspomniany dokument.
Do Starego Kornina przybywały rzesze pielgrzymów z odległych stron, aby pokłonić się cudownej ikonie. Miały przy niej miejsce nie tylko cuda uzdrowień, ale też uwolnienia od kajdan.
Pod koniec XIX wieku, podczas budowy w Starym Korninie nowej cerkwi św. Archanioła Michała, wywieziono wiele kul i kajdan pozostawionych przed ikoną Matki Bożej przez uzdrowionych i uwolnionych. Jako symbol tych czasów, szczerych modlitw naszych przodków i niezwykłej mocy płynącej od ikony, pozostawiono kajdany, które spadły z nóg modlącego się przed ikoną człowieka. Do dziś wiszą na balustradzie chóru w kornińskiej cerkwi.
W 1915 roku większość mieszkańców Podlasia, w tym parafian cerkwi w Starym Korninie, udała się w bieżeństwo w głąb Rosji. Ze sobą zabrali cudowną ikonę Matki Bożej, jednak kilka lat później powrócili do domów już bez ikony. Nieznane jest miejsce jej przechowywania, o ile przetrwała gdzieś do naszych czasów. Wiadomo, że wykonana została w rusko-bizantyńskiej tradycji malarskiej i była prawdopodobnie kopią Leśniańskiej Ikony Matki Bożej.
Pamięć o cudownej ikonie i jej kult odrodziły się w Starym Korninie pod koniec XX wieku głównie za sprawą wydanej przez prof.. Antoniego Mironowicza w 1997 roku „Księdze cudów przed Ikoną Matki Bożej w Starym Korninie” (jej wersję pdf można znaleźć w internecie).
6 sierpnia 2011 roku, podczas święta Zaśnięcia św. Anny, Matki Najświętszej Bogarodzicy, któremu przewodniczył metropolita Sawa, miało miejsce odnowienie czci, oddawanej Starokornińskiej Ikonie Matki Bożej. Hierarcha poświęcił wówczas nową Starokornińską Ikonę Bogarodzicy.
Święto ku czci Starokornińskiej Ikony Bogarodzicy obchodzone jest w niedzielę po święcie Zaśnięcia Matki Bożej.