Słownik Polskiej Terminologii Prawosławnej

Opis

Niniejszy słownik jest poświęcony polskiej terminologii prawosławnej. Można ją rozpatrywać z punktu widzenia językoznawczego lub teologicznego. Autorzy słownika wybrali perspektywę lingwistyczną - terminologię prawosławną (również teologiczną) analizują w ramach teolingwistyki, którą Aleksander i Halina Gadomscy uważają za „dział językoznawstwa o charakterze nauki świeckiej, ponadnarodowej i ponadreligijnej ze zmiennymi profilami badań” . Oznacza to, że teolingwistyka jest subdyscypliną językoznawczą badającą język, a zarazem opisującą pewien wycinek życia religijnego danej wspólnoty. Ma ona charakter ponadnarodowy, tzn. nie ogranicza się w swoich analizach językoznawczych do jednej narodowości lub jednej grupy etnicznej, lecz zajmuje się językiem różnych grup narodowościowych i etnicznych. I jest też ponadreligijna, czyli niezwiązana z żadną wspólnotą religijną, choć może badać język każdej z nich. Powyższe cechy teolingwistyki znajdują odzwierciedlenie i w niniejszym słowniku. Terminologię prawosławną (w tym teologiczną) bada się w nim na płaszczyźnie językoznawczej, a nie teologicznej. Analizowany zbiór nie został ograniczony wyłącznie do terminów rdzennie polskich, lecz poszerzono go o określenia współcześnie używane przez prawosławnych obywateli Polski związanych narodowościowo lub kulturowo z językiem rosyjskim, białoruskim, ukraińskim lub łemkowskim. Wreszcie omawianej w słowniku terminologii nie wiąże się tylko z religią prawosławną, lecz także z terminologią chrześcijańską sprzed podziału Kościoła w 1054 r. lub z terminologią Kościoła rzymskiego.