Dokumenty

U początku swojego pontyfikatu papież Leon XIV wyraża pragnienie, aby wszyscy chrześcijanie mogli dostrzec silny związek między miłością Chrystusa a Jego wezwaniem, abyśmy stawali się bliźnimi ubogich.
W trosce o słabszych, spychanych na margines świata, ubogich materialnie i duchowo, Papież nie tylko obnaża błędne myślenie świata, prowadzące do krzywdzących uprzedzeń i stereotypów na ich temat, ale pokazuje także, w jaki sposób można mu się przeciwstawić.
Odwołując się do nauczania świętych Franciszka, Jana Chryzostoma i Augustyna, przypomina, że kontakt z tymi, którzy nie mają władzy i wielkości, jest fundamentalnym sposobem spotkania z Panem, ubodzy zaś nie są problemem do rozwiązania, ale prawdziwym bogactwem Kościoła.

Pragniemy z odnowioną siłą ducha wkroczyć w przyszłość. Nie jako ci, którzy bronią się przed zmianą, ale jako ci, którzy zaufali Bogu i gotowi są budować Kościół synodalny: wspólnotowy, misyjny i otwarty. Jak wędrowcy o świcie, którzy po nocy czuwania widzą, że horyzont rozjaśnia się światłem nadziei, stajemy dziś na progu nowego etapu w historii archidiecezji lubelskiej.
Owocem wspólnej drogi jest niniejsza księga synodalna. Jej pierwsza część, Odnowić oblicze Kościoła, jest zapisem refleksji synodalnych, rozpoczętych w parafiach i dekanatach, podsumowanych w komisjach synodalnych i przedyskutowanych podczas sesji synodalnych. Część druga zawiera prawo partykularne archidiecezji lubelskiej. Jest ono zaktualizowane i znowelizowane, uwzględnia sugestie, jakie padały w trakcie spotkań i obrad synodalnych. W części trzeciej umieszczono statuty i regulaminy, które były rozproszone w wielu dokumentach. Tak więc księga synodalna stanowi obecnie swoistą mapę pielgrzyma z oznaczonymi ścieżkami, drogowskazami, punktami orientacyjnymi chroniącymi przed chaosem i nieporządkiem.

I. Wstęp
II. Czym jest sztuczna inteligencja?
III. Inteligencja w tradycji filozoficznej i teologicznej
IV. Rola etyki w kierowaniu rozwojem i używaniem
V. Zagadnienia
VI. Refleksja końcowa

Zebrane w tym tomie teksty Leona XIII - encyklika Rerum Novarum, encyklika o masonerii oraz dwa listy pasterskie z czasów, gdy kardynał Pecci był biskupem Perugii - to nie tylko dokumenty epoki. To przemyślana, głęboka i duchowo ożywiająca prezentacja cywilizacyjnego dorobku Kościoła, który przez wieki kształtował społeczeństwa w duchu prawdy, dobra i piękna.
Papież Leon XIII ukazuje Kościół jako strażnika moralnego ładu i źródło autentycznego postępu - nie technicznego czy politycznego, lecz duchowego, jednocześnie przenikliwie ostrzega przed ideologiami, które ten ład podważają, oferując pozór wolności i postępu, a w rzeczywistości prowadząc do rozkładu moralnego i duchowego.
Dziś, gdy imię Leona XIII przybrał aktualny papież Leon XIV, warto na nowo sięgnąć po myśl jego wielkiego poprzednika.
Te teksty pomagają nie tylko zrozumieć przeszłość, ale przede wszystkim - odczytać wyzwania teraźniejszości w świetle niezmiennej prawdy głoszonej w Kościele katolickim. To właśnie ten wymiar nauczania Leona XIII nadaje mu profetyczny charakter.

Księga Zmarłych zawiera tabele na dane personalne zmarłego, data i miejsce pochówku, wykaz sakramentów udzielonych przed śmiercią oraz uwagi.

Księga Ochrzczonych zawiera tabele na dane personalne ochrzczonego, data i miejsce chrztu, dane rodziców i chrzestnych, miejsce na informacje z odpisu aktu urodzenia, wykaz kolejnych sakramentów oraz rubrykę na uwagi.

26 październik 2024 r. podpisany został Dokument końcowy XVI Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów „Ku Kościołowi synodalnemu – komunia, uczestnictwo, misja”, a papież Franciszek ogłosił, że zostanie on włączony do Magisterium Kościoła w miejsce adhortacji posynodalnej, jaka powstawała w analogicznej sytuacji. Dokument zbiera refleksje ojców synodalnych i ich wskazania, „które – w świetle jego podstawowych założeń – już teraz mogą być przyjęte w Kościołach lokalnych oraz w grupach Kościołów, uwzględniając różnorodne konteksty, to, co już zostało dokonane, oraz to, co wciąż pozostaje do zrobienia, aby coraz lepiej przyswajać i rozwijać styl właściwy misyjnemu Kościołowi synodalnemu”. To szerokie spojrzenie na Kościół katolicki i wsłuchanie się, co „mówi Duch do Kościołów” (Ap 2, 7).

Najnowsza, czwarta encyklika papieża Franciszka „Dilexit nos” – o miłości ludzkiej i Bożej Serca Jezusa Chrystusa.

Papież Franciszek w październiku 2024 r. opublikował czwartą encyklikę, poświęconą tym razem Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Porusza w niej kwestię znaczenia serca w filozofii i jego roli w definiowaniu człowieczeństwa, wskazując, że we współczesnym świecie zeszło ono na dalszy plan, ale można to odmienić dzięki Sercu Jezusa. Dalej Ojciec Święty pochyla się nad ukazaniem miłości Chrystusa w Piśmie Świętym i nad kultem Serca Jezusowego z perspektywy teologicznej i historycznej. Choć nabożeństwo do Serca Chrystusowego może wydawać się przestarzałą formą pobożności, Papież ukazuje, że w istocie wciąż jest żywe i zachęca do jego podjęcia.

W opublikowanym w 2024 r. liście papież Franciszek zwraca uwagę na rolę, jaką czytanie powieści i poezji odgrywa w procesie osobistej formacji i rozwoju intelektualnego każdego chrześcijanina, w szczególności zaś kandydatów do kapłaństwa. Podkreśla, nawiązując do innych dokumentów Kościoła, że literatura nie jest jedynie formą rozrywki, lecz także istotnym elementem w poznawaniu natury ludzkiej w jej pozytywnych i negatywnych aspektach, a „misterium człowieka wyjaśnia się prawdziwie jedynie w misterium Słowa Wcielonego” (KDK 22). Zwraca uwagę zarówno na osobiste korzyści z nawyku czytania, jak i uwrażliwienie na problemy ludzkie, piękno stworzenia, rozwijanie zdolności rozeznawania oraz doświadczania życia.

Bulla Spes non confudit („Nadzieja zawieść nie może”, Rz 5, 5) została wydana z okazji ogłoszenia Jubileuszu Zwyczajnego, który zostanie zainaugurowany otwarciem Drzwi Świętych w bazylice św. Piotra w Watykanie 24 grudnia 2024 roku. Głównym przesłaniem tego Jubileuszu jest nadzieja. Papież Franciszek napisał: „Wszyscy mają nadzieję. Nadzieja jest obecna w sercu każdego człowieka jako pragnienie i oczekiwanie dobra, nawet jeśli nie wie, co przyniesie ze sobą jutro. Nieprzewidywalność przyszłości rodzi jednak niekiedy sprzeczne uczucia: od ufności do lęku, od pogody ducha do zniechęcenia, od pewności do zwątpienia. Często spotykamy osoby zniechęcone, które patrzą w przyszłość ze sceptycyzmem i pesymizmem, jakby nic nie mogło dać im szczęścia. Oby Jubileusz był dla wszystkich okazją do ożywienia nadziei”.

W bulli Ojciec Święty wyjaśnia, jakie będą cele tego Jubileuszu i na jakie etapy zostanie on podzielony. Odnosi się także do istotnych tematów: ochrony życia od poczęcia do naturalnej śmierci, przyjmowania migrantów, ochrony środowiska, ekumenizmu czy umorzenia długów krajów najuboższych.

2 kwietnia 2024 roku, Dykasteria Nauki Wiary opublikowała dokument, "Deklarację o ludzkiej godności Dignitas infinita". Dokument o ludzkiej "Nieskończonej godności" składa się czterech części. Pierwsze trzy części porządkują nauczanie Kościoła katolickiego i terminologię dotyczącą godności człowieka. Najważniejsza część dokumentu, cześć czwarta, to rozdział praktyczny, wskazujący rodzaje naruszenia godności człowieka we współczesnych czasach..

Najważniejszymi narzędziami władzy są przemoc i kłamstwo. Kiedy nie chce się stosować przemocy, która często rodzi opór, trzeba kłamać. Aby kłamać skutecznie, należy narzucić ludziom własny obraz świata. Jeśli lekarz przekona pacjenta, że jest chory, ten podda się terapii, nawet jeśli go ona w końcu zabije. Podobnie postępuje dziś władza: przekonuje ludzi, że świat znalazł się w stanie krytycznym, aby skłonić ich do zgody na ekonomiczną i polityczną terapię.

Narzucanie obrazu świata dokonuje się dzięki narracjom, a więc opowieściom tłumaczącym naturę i cel rzeczywistości. Narracje nie mają być prawdziwe, ale skuteczne mają sprawić, że ludzie będą zachowywali się zgodnie z poleceniami. W swojej najnowszej książce Klaus Schwab, ideolog Wielkiego Resetu, przekonuje, że władza może zdobyć zaufanie ludzi, tworząc nową, wielką narrację, uzasadniającą drastyczne posunięcia, takie jak ograniczanie wolności i prawa własności.

W książce tej przyglądamy się bliżej aktualnym wielkim narracjom władzy: ekologizmowi, ideologii równości oraz technokratycznej ideologii cyfryzacji. Przedstawiają one fałszywy obraz rzeczywistości po to, aby skłonić ludzi do zgody na ekonomiczne i polityczne terapie, których ostatecznym celem jest odebranie im własności, wolności, a także zdrowia i życia. Cel ten nie jest ukrywany i wystarczy uważna lektura dokumentów publikowanych przez globalne organizacje, aby go dostrzec. W książce tej prezentujemy najważniejsze z tych dokumentów, pokazujemy też, jak należy je czytać, aby wydobyć z nich faktyczną treść, ledwie skrytą za zasłoną frazesów i kłamstw.

W święto patrona ekologów, 4 października 2023 roku, papież Franciszek podpisał adhortację apostolską Laudate Deum w sprawie kryzysu klimatycznego. To już kolejny krok pokazujący zaangażowanie wspólnoty Kościoła w odnowę zaburzonej harmonii relacji człowieka ze stworzeniem. Dokument ten, będący syntezą treści encyklik Laudato si i Fratelli tutti, został wsparty danymi naukowymi i opiniami ekspertów w kwestii konsekwencji zmian klimatycznych.

Nasza książka jest kompleksowym komentarzem do treści papieskiej adhortacji, poszerzonym o polską perspektywę. Niniejsza publikacja wnosi też bogactwo spojrzeń zarówno ludzi Kościoła (bp Damian Muskus, o. Józef Bremer, o. Stanisław Jaromi), jak i wybitnych ekspertów oraz aktywistów zaangażowanych w budowę świata jako wspólnego i gościnnego domu dla wszystkich. Są wśród nich: Ewa Bińczyk, Rafał Cekiera, Cezary Kościelniak, Michał Latawiec, Piotr Wojciechowski, Zbigniew Wróblewski oraz inni, których wypowiedzi stanowią mocny głos w debacie o współczesności.

Franciszek woła, "Laudate Deum!". To Bóg jest źródłem wszelkiego życia i do Niego należy prawo własności nad światem. Ekologiczne przebudzenie nie jest więc ideologiczną mrzonką i nie może być traktowane pobłażliwie jak romantyczny zryw pięknoducha! Jest bodźcem do przywrócenia właściwego porządku świata i hierarchii, która wnosi w nie harmonię i jest źródłem jego piękna. Bo tylko w ten sposób możemy ocalić ziemię i przekazać ją w zarządzenie dla następnych pokoleń.

bp Damian Muskus

Adhortacja apostolska C’est la confiance papieża Franciszka została wydana z okazji 150. rocznicy urodzin św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza. Ojciec Święty przypomina, na czym polegał geniusz duchowości Małej Tereski. Zachęca do jej naśladowania, czyli pełnego ufności podążania do Boga.

Adhortacja apostolska Laudate Deum papieża Franciszka poświęcona jest kryzysowi klimatycznemu. Stanowi ona kontynuację ekologiczno-społecznej encykliki Laudato si’ z 2015 roku. Ojciec Święty wzywa każdego człowieka z osobna, aby zmienił styl życia, który wpływa na degradację środowiska przyrodniczego. Natomiast polityków nawołuje do działania na rzecz dobra wspólnego, którym jest nasza planeta.

List apostolski „Desiderio desideravi” to refleksje o formacji liturgicznej Ludu Bożego skierowane przez papieża Franciszka do Kościoła niemal rok po opublikowaniu motu proprio „Traditionis custodes” regulującego odprawianie Mszy św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (tzw. Mszy trydenckiej). Mottem rozważań są słowa z Ewangelii św. Łukasza „Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał”. Papież przypomina nam o roli liturgii w życiu chrześcijanina i zachęca do zachwycenia się tajemnicą paschalną, jednocześnie podkreślając znaczenie symboli i gestów liturgicznych oraz konieczności pogłębienia formacji liturgicznej.

Pierwsze w Polsce wydanie oryginalnych tekstów soborów wraz z tłumaczeniem polskim. Obecny tom zawiera dokumenty soborów uznanych za powszechne w Kościele łacińskim począwszy od Soboru Konstantynopolitańskiegom IV (869) aż po Sobór w Vienne (1311-1312). Zajmowano się na nich przede wszystkim sprawą reformy Kościoła, którą starano się przeprowadzić drogą regulacji prawnych, oraz krucjatami. Odzwierciedlają się w tych tekstach wszystkie problemy ówczesnego Kościoła, od lichwy po wykonywanie kary śmierci. Wydanie zaopatrzone jest we wszystkie potrzebne indeksy: imion, dzieł cytowanych, kanonów synodalnych i soborowych, do których się odwoływano, nazw geograficznych oraz indeks rzeczowy odsyłający do najważniejszych poruszanych zagadnień. Książka ta stanowi niezbędne źródło dla mediewistów oraz wszystkich zainteresowanych historią Kościoła i całej europejskiej cywilizacji.

Publikacja jest gorącym apelem o praktykę stałej adoracji eucharystycznej w intencji wszystkich kapłanów oraz powołań kapłańskich. Zawiera też poruszające relacje o osobach, które w sposób szczególny były oddane modlitwie za duchowieństwo. Są to m.in. 
Eliza Vaughan, kard. Herbert Vaughan, s. Luiza Małgorzata Claret de la Touche, bł. Alesandrina da Costa, służebnica Boża Consolata Betrone, bp Wilhelm Emanuel Ketteler, św. Teresa z Lisieux, bł. kard. Klemens August von Galen.

Verbum Domini to tytuł posynodalnej adhortacji Ojca Świętego Benedykta XVI, którą zaprezentowano 11.11.2010 w Watykanie. Podsumowuje ona XII Synod Biskupów, który obradował w Watykanie w dniach 5-26 października 2008 r. na temat Słowo Boże w życiu i misji Kościoła.

Posynodalny dokument składa się z trzech części zatytułowanych: Verbum Dei (Słowo Boże), Verbum in Ecclesia (Słowo w Kościele) i Verbum mundo (Słowo dla świata) oraz z wprowadzenia i zakończenia. Ojciec Święty w 124 punktach (numerach) nawiązuje do propozycji ojców synodalnych, dając zarazem wytyczne do odkrywania na nowo w życiu Kościoła słowa Bożego, będącego źródłem nieustannej odnowy i wyrażając życzenie, by stawało się ono coraz bardziej sercem wszelkiej działalności kościelnej.

Słowo Boże jest skałą, na której wznosimy budowlę naszego życia indywidualnego i społecznego. Ono nas wzywa do zmiany naszej dotychczasowej koncepcji realizmu: Realistą jest ten, kto w Słowie Bożym rozpoznaje fundament wszystkiego. Potrzebujemy tego szczególnie w naszych czasach, w których uwidocznia się nietrwałość wielu rzeczy, na których się opieramy, budując życie, w których jesteśmy skłonni pokładać nadzieję. Prędzej czy później okazuje się, że posiadanie, przyjemność i władza nie są zdolne zaspokoić najgłębszych pragnień serca człowieka. On bowiem do budowy własnego życia potrzebuje solidnych fundamentów, które trwają również wtedy, gdy zabraknie ludzkich pewników (n. 10).