O praktykowaniu Bożej obecności

Opis

To jeden z najbardziej poruszających dokumentów i przewodników duchowych, jakie powstały w historii chrześcijaństwa. Szczupła spuścizna literacka XVII-wiecznego francuskiego karmelity Wawrzyńca od Zmartwychwstania pozostaje wciąż jedną z najpopularniejszych książek o duchowości, utrzymującą się od lat na światowych listach religijnych bestsellerów. Czytana jest szczególnie przez ludzi świeckich.
Droga duchowa, którą proponuje brat Wawrzyniec, ma w sobie wielką moc i urzeka prostotą. Wawrzyniec, zwykły zakonnik, zajmujący się ciężką pracą w klasztornej kuchni i warsztacie szewskim, odkrywa, że w każdej swojej czynności może cieszyć się Bożą obecnością, uświęcając wszystko, co robi, jak w chwili najgłębszej modlitwy. Od tej pory odnajduje nowe wymiary codziennej egzystencji. Treść jego życia przemienia się zupełnie, chociaż z pozoru płynie ono tak, jak wcześniej.
W zachowanych listach, maksymach i konferencjach brat Wawrzyniec przekazuje praktyczne sposoby i drogi, dzięki którym możemy każdą chwilę naszego życia wypełniać Bożą obecnością.

Brat Wawrzyniec od Zmartwychwstania (1614–1691), właściwie Nicolas Herman. Były żołnierz, biorący udział w wojnie trzydziestoletniej i doświadczający osobiście wszystkich jej okropności. Jego życie przemienia się, gdy dostępuje niezwykłej mistycznej wizji — widząc ogołocone drzewo, uświadamia sobie nagle, że dzięki obecności Boga drzewo to ożyje, zakwitnie i okryje się liśćmi. To doświadczenie staje się dla niego punktem zwrotnym w życiu. Wstępuje do klasztoru karmelitów i wykonując najcięższe prace — pracując w kuchni, a w podeszłym wieku przy naprawie obuwia — żyje tak, by w każdej chwili, w każdej swojej czynności, nawet najbardziej prozaicznej, doświadczać ożywiającej Bożej obecności. Umiera w opinii świętości, a jego pisma wchodzą do kanonu literatury chrześcijańskiej. Choć dotąd prawie nie znany w Polsce, na świecie porównywany jest do największych świętych Karmelu: św. Jana od Krzyża, św. Teresy Wielkiej, a zwłaszcza św. Teresy z Lisieux.

Cytat:
Trzeba jednakże złożyć wszelką ufność w Bogu, oderwać się od wszelkich innych trosk, a nawet od mnóstwa szczególnych praktyk pobożnościowych, które są niewątpliwie dobre, lecz obarczamy się nimi w niewłaściwy sposób, albowiem koniec końców praktyki te są jedynie środkami dotarcia do celu. Tak więc gdy dzięki ćwiczeniu Bożej obecności jesteśmy z Tym, który jest naszym celem, nie potrzebujemy wracać do środków, lecz możemy kontynuować z Nim miłosną wymianę, trwając w Jego świętej obecności tak przez akt adoracji, chwały, pragnienia, jak i poprzez akt ofiary, dziękczynienia i na każdy sposób, który nasz duch zdoła wymyślić.
BRAT WAWRZYNIEC, LIST 4