Drogami miłosierdzia

Opis

Ojciec Marian Żelazek SVD wycinał po kawałku ciało ze stopy trędowatej. Było to straszne, odrażające. Ona, oczywiście, nic nie czuła, jak to w trądzie. Lecz widziała postępujący rozkład swego ciała. Była bardzo smutna i ufna. Płakała łzami, które nie zostały spowodowane cierpieniem fizycznym, lecz dziwnymi, ciepłymi łzami stęsknionej starszej pani. Wtedy ojciec Marian wytłumaczył mi, na czym polega cała sztuka bycia misjonarzem w innej kulturze, w innym widzeniu rzeczywistości:
- Zobacz, ona nie płacze z powodu tych ran. Ona płacze z innego powodu. Jej serce pęka z tęsknoty. Gdy rozpoznała u siebie trąd, uciekła z domu pod osłoną nocy, aby uratować swoich bliskich przed wypędzeniem z wioski. Niepojęte! Jej rozpacz dotyczyła tego, że była bezsilna wobec własnej tęsknoty za rodziną. I nic nie mogła zrobić. Ojciec Marian dał jej wszystko, co mógł: dom, przywrócił jej godność człowieka, był dla niej ojcem. Bo to jest całe sedno jego pracy misyjnej – on jest dobrym ojcem w Puri.