Wokół Reguły Św. Benedykta

Opis

Dobrze, że ukazuje się książka, która przybliża Regułę św. Benedykta. Pojawia się w czasie, kiedy św. Benedykt staje w centrum uwagi wielu ludzi. Zainteresowanie Jego osobą rośnie a wiedza o nim i znajomość tej postaci staje się fundamentem wiedzy a nade wszystko mądrości życiowej, bo wiedzy dziś sporo, ale mądrości wciąż mało.
Książka pokazuje, jak św. Benedykt może oddziaływać na moje życie i jak wiele mogę czerpać z Jego Reguły bez względu na to, czy jestem mnichem czy mam czworo dzieci, bez względu na to, czy jestem w zakonie czy mam drugiego męża, bo z poprzednim mi nie wyszło...
Książka też „burzy” powszechne przekonanie o tym, że Reguła św. Benedykta jest dla benedyktynów a mnie nie dotyczy, bo benedyktynem nie jestem i nim nie zamierzam być, bo Reguła św. Benedykta pokazuje jak być dobrym, jak lepiej żyć, jak stawać się bardziej człowiekiem w świecie, gdzie nie ceni się głębi ani refleksji, bo ...proszę Państwa nie można już dłużej żyć lodówkami, bilansami, polityką i rozwiązywaniem krzyżówek, doprawdy nie można! (A. Exupery).
Reguła św. Benedykta, podłóg której żyją niektóre współczesne zakony kontemplacyjne, odpowiada też na pytania stawiane przez współczesnego człowieka żyjącego po zewnętrznej stronie muru klasztornego, pytającego: jak przywrócić człowiekowi poczucie wagi spraw ducha? Jak wywołać w człowieku twórczy niepokój ducha?

Tomasz Maria Dąbek, ur. 1952 w Będzinie. Szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące ukończył w Czeladzi. W Tyńcu od 1971 r. Studia – PWT potem PAT w Krakowie (1973-82); magisterium i święcenia kapłańskie 1979; licencjat 1981; doktorat 1982; dyplom kursu wyższego sekcji muzyki kościelnej Instytutu Liturgicznego 1982, Ateneo Sant’Anselmo – Rzym, specjalizacja monastyczna (teologia, duchowość 1982-1984); Pontificio Instituto Biblico – Rzym (kursy języków biblijnych 1983/4); kolokwium habilitacyjne 1987; tytuł profesora 2000; zajęcia ze studentami od 1980 r. w Instytucie Liturgicznym PAT w Krakowie, w latach 1984-90 w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Paulinów w Krakowie, od 1986 r. w różnych placówkach PAT, od 1990 r. jako docent, od 2006 r. jako profesor zwyczajny. W latach 1984-2003 był proboszczem w Tyńcu, a w latach 1985-99 i IX 2003 – II 2005 pełnił funkcję przeora. Redagował m.in. opracowania muzyczne do odnowionej liturgii benedyktyńskiej. Cenzor kościelny w archidiecezji krakowskiej. Wykłada egzegezę Nowego Testamentu, teologię biblijną oraz w latach 1980-2004 muzykę kościelną. Pełnił funkcje proboszcza (1984 – 2003) w Tyńcu. Opublikował ok. 180 opracowań naukowych i popularno-naukowych oraz 27 książek. W latach 1978-1982 oraz 1987-1997 pełnił w Tyńcu funkcję magistra chóru i redagował zbiory śpiewów do odnowionej liturgii polskiej i łacińskiej.