Radość Franciszkańska. Duchowość i literatura.

Opis

W duchowości franciszkańskiej i w literaturze zasilanej tą duchowością, wyrosłej z niej, koncepcja radości ma miejsce poczesne, acz nierzadko w obiegowych, potocznych sądach – niebezpiecznie spłycane, sprowadzane do nastroju dzieł malarskich i literackich. Rzecz oczywista, że ów nastrój także ma swoje znaczenie, lecz jest ledwie jednym z odblasków franciszkańskiej radości – kategorii złożonej, głębokiej i pod wieloma względami podstawowej dla obrazu literatury franciszkańskiej. Zagadnienie radości stanowi temat interesujący tak dla badacza duchowości, jak dla badacza literatury. W tym szczególnym wypadku, gdy przekaz słowny przynależy jednocześnie do duchowości i do literatury; gdy realizacja norm piśmiennictwa hagiograficznego jest zarazem dowodem przeżywania i doświadczania wiary; gdy jednym słowem modlitwa splata się z literaturą – wówczas interdyscyplinarność ujęcia staje się koniecznością.