W mocy i duchu Eliasza. Cykl św. Jana Chrzciciela w komentarzu duchowo-mistycznym

Opis

Świętego Jana Chrzciciela koniecznie dla potrzeb życia duchowego należy odkryć. Najpierw dlatego, że staje u początków i jest świadkiem narodzin wiary i Kościoła. Następnie, ponieważ Jezus jest pasją i sensem jego życia. Dla tych, którzy chcą spotkać chrześcijaństwo na świeżo, Jan jest niezbędny, gdyż wszystko działo się na jego oczach. Najmocniejsza u tego Świętego jest idea bezpośredniości. Na jego oczach dokonywało się najważniejsze, on to od wewnątrz rozumiał i bezbłędnie wskazywał. Jeżeli nasz wiek cierpi na wypłukanie sensu, to Jan pojawia się jako ktoś, kto ma do niego dostęp i niezawodnie prowadzi w samo centrum najważniejszych wydarzeń. W tym kontekście św. Jan Chryzostom mawiał o Janie Chrzcicielu: najznakomitszy nauczyciel Kościoła; Tomasz á Kempis, autor O naśladowaniu Chrystusa, uważa go za największego ze świętych.

Z kolei teologia Kościoła Wschodniego sytuuje Jana obok Najświętszej Marii Panny przy Chrystusie Ukrzyżowanym. Wyraża to ikonografia bizantyńska, przedstawiając go obok Matki Bożej w słynnym układzie deesis (najczęściej w formie tryptyku – trimorfionu). Ciekawe, że żaden z Apostołów nie dostępuje tego zaszczytu, a tylko Jan Chrzciciel. Z tego wynika, że Chrzciciel otrzymuje obok naszego Pana i Maryi najwyższą godność. Cerkiew Prawosławna poświęca mu wtorek jako dzień szczególnej czci. W tym samym tonie, co deesis, Dante w Boskiej komedii umieszcza jego tron symetrycznie względem Bogarodzicy.