Biografie, autobiografie

Reprint wydania z 1922 r.
"Między wieloma bohaterami wiary, którzy w XVII w. w Polsce przelali krew męczeńską, jedno z pierwszych, jeżeli nie pierwsze miejsce zajmuje Andrzej Bobola. Chociaż byli i tacy, którzy w kościelnej hierarchii wyższe od niego zajmowali stanowiska, żaden jednak, ani przed nim, ani po nim, nie doznał tylu katuszy, co ten Bohater" (fragment).

Album przedstawia sylwetki świętych i błogosławionych, którzy na przestrzeni wielu lat, mimo młodego wieku, dawali swoim życiem świadectwo żywej i głębokiej wiary w Boga:

Stanisław Kostka,
Dominik Savio,
Teresa od Dzieciątka Jezus,
Maria Teresa Goretti,
Karolina Kózkówna,
Piotr Giorgio Frassati,
Hiacynta i Franciszek Marto,
Carlo Acutis,
Dzieci Ulmów.

Lekarka, żona, matka, która ofiarowała siebie za swe poczęte dziecko. Zaniechała leczenia, by dać szansę rozwijającemu się w niej życiu.

Ponad 50 kościołów w Polsce posiada relikwie tej świętej. Już sama ta liczba świadczy o ogromnie żywym kulcie św. Joanny Beretty Molli (1922-1962), kanonizowanej raptem 20 lat temu. Przedstawiamy Państwu niepublikowane do tej pory wspomnienia bliskich i współpracowników, świadectwa, które pomogą przybliżyć postać tej włoskiej świętej, patronki m.in.: matek w stanie błogosławionym, dzieci poczętych, małżeństw, rodzin.

Są tacy święci, których samo wspomnienie wywołuje szybsze bicie serca. Taka jest św. Joanna Beretta Molla. Ta książka pozwala poznać jej niezwykłość w codzienności. Pokazuje, że święty to taki człowiek, z którego dosłownie promieniuje podobieństwo do Boga.

U świętej Joanny Beretty Molli uderza mnie miłość do bliskich i do nieznanych osób. Ona kochała ludzi na wzór Boga. To taka święta, która fascynuje miłością! Fascynuje też to, z jaką pasją żyła nie tylko jako żona, mama i lekarka. Interesowała się modą, wędrowała po górach, malowała, zarażała entuzjazmem i szukaniem piękna! Zachęcam do poznania tej niezwykłej Świętej dzięki tej książce. Magdalena Korzekwa-Kaliszuk: prawnik, psycholog, żona, mama trójki dzieci, angażuje się w działalność na rzecz ochrony życia.

Największy święty spośród alpinistów i najlepszy alpinista spośród świętych. Uczestnik wielu wypraw górskich. Jego największym osiągnięciem było zdobycie szczytu Grivola, który do dziś stanowi nie lada wyzwanie nawet dla wytrawnych alpinistów.

Należał do ruchu skautów i wielu stowarzyszeń – między innymi Apostolstwa Modlitwy i Włoskiej Młodzieży Katolickiej. Wraz z Markiem Beltramem założył Towarzystwo Ciemnych Typów. „Niewielu nas, ale dobrych jak makaron” – brzmiała dewiza grupy młodych ludzi, których połączyły przyjaźń i wspólne pasje. Dziś do Towarzystwa Ciemnych Typów należą młodzi ludzie z całego świata.

Będąc synem malarki oraz dyplomaty i właściciela liberalnego dziennika „La Stampa”, sam angażował się w sprawy społeczne i wstąpił do Włoskiej Partii Ludowej, dla której inspiracją programową były zasady rodzącej się w tamtym czasie katolickiej nauki społecznej. Gdy w 1914 roku wybuchła I wojna światowa, a Włochy wypowiedziały wojnę Austro-Węgrom, Pier Giorgio regularnie oddawał swoje oszczędności żołnierzom i ich rodzinom. Papież Jan Paweł II nadał mu tytuł „Człowieka Ośmiu Błogosławieństw”.

Ta książka to zbiór opowieści i anegdot o najbardziej popularnym świętym XX wieku oraz niepublikowanych dotąd modlitw inspirowanych jego duchowością.

Święty Jacek to nietuzinkowa postać w polskiej historii. Razem z bł. Czesławem i zaledwie kilkoma braćmi założyli Polską Prowincję Zakonu Kaznodziejskiego. Jacek Odrowąż słynął z daru słowa, a także z czynienia cudów. Książka Wierny pies Pański poza danymi biograficznymi zawiera również historię narodzin i rozwoju jego kultu. Lektura stanowi zaproszenie do zapoznania się bliżej ze św. Jackiem oraz zainspirowania się jego głęboką miłością do Chrystusa Eucharystycznego i Maryi, co przełożyło się na jego misyjną gorliwość i skuteczność.

wysyłka po 20 sierpnia 2025

Quo vadis, Leo XIV? - Dokąd zmierzasz, Leonie XIV?

Czy pontyfikat pierwszego w historii papieża z USA będzie kamieniem milowym w dziejach Kościoła, podobnie jak pontyfikat jego imiennika Leona XIII?
Jakie myśli przewodnie i kierunki działań papieża można wyróżnić po pierwszych miesiącach na Stolicy Piotrowej?

8 maja 2025 roku nad dachem Kaplicy Sykstyńskiej uniósł się biały dym. Kardynałowie zgromadzeni na konklawe dokonali wyboru 267. papieża, którym został Amerykanin – Robert Francis Prevost, augustianin.
Tomasz P. Terlikowski, od początku śledzący bacznie pierwsze kroki Leona XIV i wsłuchujący się uważnie w jego wypowiedzi, przybliża sylwetkę kolejnego Następcy św. Piotra i zastanawia się, które kwestie są i będą dla Ojca Świętego kluczowe w jego posłudze. To nie tylko książka o papieżu, ale również o czasach zmian, których doświadczamy, i o rerum novarum – rzeczach nowych, które w dzisiejszym świecie mogą znaczyć coś innego niż w czasach Leona XIII.
Światłem i mocą Ducha Świętego budujmy Kościół oparty na miłości Boga i będący znakiem jedności, Kościół misyjny, który otwiera ramiona na świat, głosi Słowo, pozwala, by go niepokoiła historia, i który staje się zaczynem zgody dla ludzkości. Razem, jako jeden lud, jako fratelli tutti, idźmy ku Bogu i miłujmy się wzajemnie.
Fragment homilii Leona XIV podczas mszy św. inaugurującej pontyfikat

Ze Wstępu: Treścią rozważań tej niewielkiej książeczki jest postać Heleny Kmieć. Rozmowy z wieloma osobami uświadomiły autorowi jeszcze bardziej, jak pięknie żyła. Helena Kmieć, dzisiaj już Sługa Boża, każdą chwilę życia wypełniała w stu procentach. Talenty otrzymane od Boga dobrze i mądrze wykorzystywała. „Zaniedbanie dobra” było jej obce. Garściami czerpała z Bożych darów, zwłaszcza z Eucharystii i niosła dobro wszędzie tam, gdzie była i z kim się spotykała. Nie marnowała żadnej chwili.

Miał być matematykiem, a został - papieżem. Uczęszczał do szkół katolickich, zdobywał wiedzę teologiczną, by ostatecznie skończyć studia ścisłe. Wówczas, w 1977 r., wstąpił do zakonu augustianów i tak rozpoczęła się jego duszpasterska droga od Chicago, Środkowego Zachodu (USA), poprzez Rzym, Peru, ponownie USA i Rzym, potem znów Peru, aż po tron Piotrowy w Watykanie. 8 maja 2025 r., w dzień patrona Polski, św. Stanisława BM, świat poznał o. Roberta Prevosta jako Leona XIV. To jest książka optymistyczna. Budzi nadzieję, ponieważ katolicy na całym świecie wiążą z nowym papieżem Leonem XIV oczekiwania normalizacji w Kościele i niezłomnego trwania przy nauczaniu Chrystusowym. Uleganie presji tzw. świata, jego niby postępowym nowinkom - tego mamy dosyć, to jest droga na manowce. To pierwsza na świecie, obszerna oraz bogato ilustrowana biografia o. Roberta Prevosta - Leona XIV. Książka zawiera materiały, które dotąd nie były nigdzie publikowane, m.in. dawniejsze fotografie oraz homilie i przemówienia o. Roberta Prevosta. Liczne i obszerne cytaty odsłaniają duchową głębię i niezwykłą osobowość Leona XIV. Biografia ukazuje jego dzieciństwo w zgodnej, katolickiej rodzinie oraz jego drogę aż po studia. Poznajemy młodego augustianina, który pobierał nauki w tym samym miejscu, co niegdyś Karol Wojtyła i czytywał św. Augustyna pod tym samym drzewem oliwnym. Znajdujemy opisy jego pracy duszpasterskiej od USA i Rzymu po Andy. Zaglądamy za kulisy wydarzeń związanych z konklawe, śledzimy pierwsze tygodnie pontyfikatu, które już zapisały się w historii Kościoła. Adam Sosnowski dotarł do współbraci zakonnych, współpracowników z Kurii Rzymskiej, parafian, studentów i przyjaciół papieża z różnych etapów jego życia. Ich opowieści i świadectwa tworzą barwny, poruszający i głęboko ludzki portret Leona XIV. Dla nas szczególnie cenny jest osobny rozdział poświęcony Polsce, z unikatowymi fotografiami. Ważną część książki stanowi historyczny materiał poświęcony wszystkim papieżom noszącym imię Leon - od Leona I Wielkiego po Leona XIII, którego autorem jest ks. prof. Janusz Królikowski. Leon XIV chętnie odwołuje się do swoich imienników, zwłaszcza do Leona XIII, autora przełomowej encykliki Rerum novarum, oraz do Leona Wielkiego, którego relikwie umieścił w swoim nowym pektorale. Dla wszystkich, którzy chcą zrozumieć, kim jest Ojciec Święty rodem z Chicago, dokąd może on poprowadzić Kościół, ta książka jest lekturą obowiązkową.

Ks. profesor Andrzej Zwoliński na podstawie Ewangelii, Dziejów Apostolskich oraz licznych apokryfów odtworzył szczegółową biografię najważniejszego z apostołów. Jego właściwe imię brzmiało Szymon, które Chrystus zmienił na "Piotr" lub "Kefas" - w języku aramejskim oznaczające skałę. I był głęboko ludzką skałą. Nauka Jezusa dotknęła Piotra, a on porzucił wszystko, by pójść za Mistrzem. Na jezusowe pytanie - za kogo uważają Syna Człowieczego, jako jedyny z uczniów odpowiada "Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego!". Ale potrafi też irytować Zbawiciela nie zgadzając się na Jego poczynania. Otrzymał moc chodzenia po wodzie i natychmiast ją roztrwonił. Próbował mieczem bronić Jezusa w Ogrójcu, a potem lękliwie zaparł się swojego Nauczyciela. Po Wniebowstąpieniu Jezusa, Piotr i apostołowie dzielili władzę apostolską w równym stopniu, wszyscy mieli tę samą moc odpuszczania grzechów, ale wśród uczniów Jezusa nie było wątpliwości, że to Kefasowi należy się palma pierwszeństwa. Cudotwórca w Imieniu Chrystusa, nauczyciel, apostoł Narodu Wybranego. Tradycja chrześcijańska mówi, że Piotr został zamęczony w Rzymie i ukrzyżowany głową w dół. Jego grób znajduje się pod Bazyliką św. Piotra w Rzymie, w Watykanie.

Biografia ks. Marka Starowieyskiego obejmująca lata 1937-1974

Kapłan, filozof, kaznodzieja. Chłopak z charakterem

Jaki był Józiu, czyli słynny ks. prof. Józef Tischner, od narodzin do momentu odejścia 25 lat temu?

Kazimierz Tischner rysuje wzruszający portret najstarszego brata, Filozofa z Łopusznej – człowieka wolnego i pełnego pasji, a jednocześnie zadziwiającego dojrzałością.

Uwielbiał jazdę na motorze, spływy kajakowe i wyprawy narciarskie, które niekiedy kończyły się nocowaniem w szałasie na sianie. Ratował Kazia przed karami ze strony rodziców, a w czasach studenckich zachęcał go do szaleństwa na juwenaliach. Taki był, a jednocześnie uczył, czym jest odpowiedzialność, troska, delikatność w rozmowach o wierze i waga sakramentów, zwłaszcza spowiedzi. Nie był pełen sprzeczności. Żył w zgodzie z tym, co głosił.

17 maja 2025 r. w Tallinie odbędzie się uroczysta beatyfikacji Arcybiskupa Edwarda Profittlicha, duchownego zamordowanego przez sowieckie służby w Kirowie w lutym 1942 r. Ten pierwszy w dziejach Estonii błogosławiony, męczennik za wiarę, był niemieckim jezuitą, silnie związanym z Polską. Członkiem Towarzystwa Jezusowego został w 1913 roku. Można przyjąć, że już pierwsza posługa zapowiadała jego przyszły los - w okresie I wojny światowej pracował jako pielęgniarz i asystent chirurgiczny w szpitalu wojskowym. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1922 roku studiował w Papieskim Instytucie Wschodnim, co zapowiadało misję katolicką w Rosji, którą zresztą przyjął. Przygotowywał się do tej posługi w jezuickim Collegium w Krakowie, gdzie obronił doktorat z filozofii, a następnie z teologii. To nie był jego jedyny związek z Polską. Jako duchowny i rekolekcjonista pracował też wśród Polaków w Opolu, a w 1928 w Hamburgu, gdzie był duszpasterzem dla emigrantów z Polski. 4 grudnia 1930 r. został mianowany proboszczem parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Tallinie, w Estonii, a następnie 11 maja 1931 r. został administratorem apostolskim w Estonii. Wpływ na to miała niewątpliwie dobra znajomość j. polskiego i polskiej kultury. 27 grudnia 1936 r. został mianowany arcybiskupem tytularnym Hadrianopolis w Haemimonto. Konsekracja biskupia odbyła się 27 grudnia 1936 w kościele parafialnym śś. Piotra i Pawła w Tallinie. W ten sposób po ponad 500 latach odnowiona została struktura Kościoła katolickiego w Estonii. Po wybuchu wojny w 1939 roku, gdy Estonia znalazła się najpierw w sowieckiej strefie wpływów, a następnie została włączona do Związku Sowieckiego, Niemcy hitlerowskie zaproponowały biskupowi Profittlichowi powrót do obywatelstwa niemieckiego, ale biskup odrzucił tę propozycję. Jak się wydaje, świetnie rozpoznawał podobieństwo obu totalitaryzmów. Kilka dni po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej został aresztowany przez NKWD i od tego momentu jego dalsze losy były nieznane aż do 1990 r., gdy ujawniono dokumenty. Okazało się wówczas, że został oskarżony m.in o agitację antysowiecką, wykorzystywanie uczuć religijnych i szpiegostwo na rzecz Niemiec, a w wyniku procesu został uznany za winnego i skazany najpierw na 5 lat obozu pracy, a następnie na karę śmierci. Został rozstrzelany 22 lutego 1942 w Kirowie. Niewątpliwymi walorami książki jest ukazanie związków błogosławionego z Polską, z Polską Prowincją Jezuitów i z działalnością misyjną Kościoła na Wschodzie, a także ukazanie znaczenia męczeństwa dla żywej wspólnoty Kościoła, bo, jak powiedział Tertulian: "Sanguis martyrum semen christianorum" - krew męczenników jest nasieniem chrześcijan.

Ksiądz Henryk Hlebowicz jeden ze 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej, którego nazywano "sumieniem Wilna" pod litewską, sowiecką i niemiecką okupacją miasta; uzdolniony teolog i profesor Uniwersytetu Stefana Batorego, który obronił dwa doktoraty; duszpasterz, spowiednik i opiekun duchowy studentów oraz uczniów gimnazjalnych, którego niezwykła wrażliwość na potrzeby drugiego doprowadziła wielu do konfesjonału i Kościoła; proboszcz, dla którego nie było spraw ważniejszych niż życie parafian; niezłomny kaznodzieja, który gotów był życie oddać w intencji ratowania polskiej młodzieży przed komunistycznym i niemieckim nihilizmem i, wreszcie, kapłan, który wyruszył na ziemie wschodnie I Rzeczypospolitej pod niemieckimi rządami, gdzie zginął w obronie wiary i polskości. Poświęcona mu monografia zawiera fragmenty niewydanych wspomnień ukazujących duchownego jako jedną z ważniejszych postaci przedwojennego Wilna, a także nieznane teksty jego kazań głoszonych z narażeniem życia w latach 19401941. Całości dopełnia wiele niepublikowanych do tej pory zdjęć dokumentalnych.

Nadzieja jest pierwszą autobiografią w historii opublikowaną przez papieża. Pisana przez sześć lat, opisuje włoskie korzenie Franciszka i migrację jego rodziny z Europy do Ameryki Łacińskiej, przez jego dzieciństwo, młodzieńcze pasje i troski, powołanie, dorosłe życie i całą papieską posługą aż do chwili obecnej.

Franciszek przypomina kluczowe dylematy swojego pontyfikatu, pisze szczerze, bez lęku i proroczo o niektórych najważniejszych i kontrowersyjnych kwestiach naszych czasów: wojnie i pokoju (w tym o konfliktach na Ukrainie i Bliskim Wschodzie), migracjach, kryzysie klimatycznym, polityce społecznej, pozycji kobiet, seksualności, rozwoju technologicznym, przyszłości Kościoła i religii.

Nadzieja to z jednej strony istna skarbnica przemyśleń i anegdot, a z drugiej fascynujący i bardzo ludzki pamiętnik miejscami poruszający, czasami zabawny. Historia życia jednego człowieka, a jednocześnie poruszające duchowe przesłanie, które zafascynuje czytelników na całym świecie i będzie dziedzictwem nadziei papieża Franciszka dla przyszłych pokoleń.

Książkę wzbogacają niezwykłe fotografie, w tym prywatne i niepublikowane materiały udostępnione przez papieża Franciszka.

Niewielkiej objętości książka jest upamiętnieniem osoby Anatola Kaszczuka (1912-2005). Skromny mężczyzna o niezwykle bogatym życiorysie. Cudem ocalony z niewoli rosyjskiej w Kozielsku, z armią Andersa przeszedł Bliski Wschód, a następnie jako lotnik wyjechał do Anglii. Po wojnie wstąpił do dominikanów w Irlandii, gdzie poczuł się powołany, aby apostołować pod sztandarem Matki Bożej. Z tej przyczyny opuścił zakon i powrócił do Polski. […]

Przeżywamy w Kościele Rok Jubileuszowy 2025, obchodzony pod hasłem „Pielgrzymi nadziei”. Takim pielgrzymem jest główny bohater książki Adam Prosper Burzyński (1755-1830), franciszkanin, prefekt apostolski w Egipcie i biskup sandomierski – człowiek wyjątkowy, którego warto poznać. Przewodnikiem po historii życia bp. Burzyńskiego jest jego następca w Sandomierzu, świętujący w tym roku czterdziestą rocznicę kapłaństwa.

Kapłan niezłomny. Sługa Boży, którego proces beatyfikacyjny trwa. Wizjoner, twórca Ruchu Światło-Życie. Ksiądz Franciszek Blachnicki odmienił pokolenia młodych Polaków. Jego oazy stały się przestrzenią wolności, wiary i formacji – a zarazem solą w oku komunistycznych władz. Ścigany przez SB, inwigilowany, oskarżany o działalność antypaństwową do końca pozostał wierny walce o prawdę.

Jego historia to opowieść o cudownym ocaleniu. Aresztowany przez Gestapo, trafił do Auschwitz, a następnie do celi śmierci, gdzie w obliczu wyroku doznał głębokiego nawrócenia. To tam odkrył swoją misję: oddać życie w służbie Bogu i Kościołowi.

Ty to jesteś, wiesz niezły gość. Takie zdanie często można usłyszeć od ks. Krzysztofa Marcyńskiego SAC, którego poznałem w czasie studiów w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Pallotynów w Ołtarzewie. Takie samo zdanie można by z pewnością powiedzieć właśnie o szczególnym kaznodziei, jakim był ks. Piotr Pawlukiewicz. On sam o swojej działalności mówił to, co zamieszczono w tytule tej książki: Moją misją było gadanie o Panu Bogu. Jego twórczość, a właściwie zwyczajna posługa głoszenia Słowa Bożego, wielu już zainspirowała do pisania, badań, rozważań. Są z pewnością i tacy, którzy doświadczyli Bożej łaski, bo posłuchali kazania czy konferencji, którą ks. Piotr wygłosił. Jest on i dla mnie wyjątkową postacią, dlatego podjąłem się poszukiwania odpowiedzi na pytania: co sprawiało i nadal sprawia, że kazania czy homilie autorstwa ks. Piotra Pawlukiewicza po dziś dzień cieszą się ogromną popularnością? Co charakterystycznego, wyjątkowego jest w kaznodziejstwie ks. Pawlukiewicza? Książka, którą teraz czytasz, zawiera kilka odpowiedzi na te pytania, które są wynikiem podjętych przeze mnie badań w ramach pisania pracy magisterskiej. Trzeba też od razu dodać, że badania te miały charakter wstępny, stanowiący punkt wyjścia dla kolejnych badań.

W historii diecezji płockiej Arcybiskup Nowowiejski staje godnie obok takich Swoich znakomitych poprzedników, jak Aleksander z Madonne (1129-1156), Erazm Ciołek (1503-1522), Andrzej Krzycki (1527-1535), Andrzej Noskowski (1547-1567), Andrzej Stanisław Załuski (1723-1735) czy Michał Nowodworski (1890-1896). W stolicy Swej cieszy się Arcypasterz płocki dobrze zasłużoną czcią, a wybitna Jego praca znalazła uznanie zarówno rządu polskiego, który Mu w ostatnich latach nadał wysokie odznaczenie państwowe, jak i Ojca Świętego, który - zatrzymując Go na płockiej stolicy biskupiej, nadał Mu dodatkowo tytuł arcybiskupa Silio in partibus infidelium. Prof. dr hab. Adam Bochnak Publikacja Andrzeja Ruteckiego jest przykładem nowoczesnej hagiografii, czyli solidnej, wnikliwej i sumiennej prezentacji osoby wyniesionej na ołtarze w świetle dokumentów, relacji świadków i innych dostępnych źródeł oraz motywacji jego działalności, posługi, charyzmatu przez odniesienie do walorów (cnót) teologicznych. Autor jest wnikliwym badaczem, a jednocześnie sprawnym pisarzem. Jego pracę czyta się z wielkim zainteresowaniem, bo też język jej jest wręcz erudycyjny. Jest to pisarstwo aksjologiczne i religijne, bo pragnie odbiorcę utwierdzić w systemie wartości przedstawianej postaci. Publikacja jest oczekiwana, potrzebna czytelniczo i niezwykle aktualna. Prof. dr hab. Wiesław Jan Wysocki

Carlo udowadnia, że świętość to nie historia sprzed stuleci, lecz coś, co jest możliwe tu i teraz. Pokazuje, jak można we współczesnym, skomplikowanym i nieprzyjaznym dla młodych ludzi świecie, także tym wirtualnym, odnajdywać sens życia i czerpać z niego pełnymi garściami.

Ta książka to nie tylko znakomita opowieść - to przepis na szczęśliwe życie. Znalazły się w niej obszerne fragmenty rozważań Carla, pierwszy raz przełożone na język polski, a także liczne świadectwa cudów, których młodzi ludzie doświadczają dzięki jego wstawiennictwu. Podczas procesu beatyfikacyjnego żartowano nawet, że Carlo sprawia Kościołowi nie lada problem - nie wiadomo, który cud wybrać!