Mszał rodziny salezjańskiej. Formularze mszalne. Modlitwy eucharystyczne

Opis

Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w instrukcji Kalendarze własne (Calendaria particularia) z 24 czerwca 1970 r. zaprasza rodziny zakonne do przejrzenia Kalendarza oraz własnych Mszałów, jak również brewiarza dla „szczególnego uczczenia własnych świętych”. Idąc po tej linii Towarzystwo św. Franciszka Salezego opracowało własny Mszał. Poszerzenie Kalendarza poprzez dołączenie nowych wspomnień oraz odpowiednie umiejscowienie w nim następnych wymagało rewizji całościowej, która odpowiadałaby, zarówno co do treści, jak i formy, wymaganiom odnowy soborowej w Rodzinie Salezjańskiej św. Jana Bosko. Zostały wypracowane nowe teksty euchologiczne lub poprawione oraz poszerzono możliwości wyboru czytań biblijnych. Mszał Rodziny Salezjańskiej jest skierowany do wielu adresatów: Towarzystwa św. Franciszka Salezego, Instytutu Córek Maryi Wspomożycielki, Ochotniczek Księdza Bosko, Współpracowników salezjańskich i do wszystkich instytutów życia konsekrowanego, które są członkami Rodziny Salezjańskiej. Zgodnie z zasadami reformy liturgicznej przeprowadzonej w Kościele, Mszał Rodziny Salezjańskiej jest podzielony na dwie części: odsyłają one do Chrystusa obecnego w swoim słowie i w Chlebie życia, jak również przywołują znaczenie dwóch stołów poprzez które Kościół, w słowie Bożym, celebruje święte misteria dla zbawienia świata. Formularze mają charakter całościowy; charakteryzują się bogactwem tekstów euchologicznych, które wyrażają charyzmat Rodziny Salezjańskiej Księdza Bosko w zróżnicowanych typach duchowości, wypływających, a następnie branych z przykładu Świętego Założyciela. Jednym z nowych aspektów jest „Dodatek”, który zbiera przede wszystkim formularze Mszy na niektóre okoliczności związane z misją salezjańską; a także Mszę wotywną o Błogosławionej Dziewicy Maryi, Wspomożycielce chrześcijan. W drugim "Dodatku" są zawarte formularze Mszy odnoszące się do profesji zakonnej, a więc formularze na I profesję zakonną, na ponowienie ślubów, śluby wieczyste oraz ich jubielusze. Mszał prezentuje się także jako pomoc dla godnej celebracji otrzymanych, bogatych charyzmatów kościelnych; do bardziej skutecznego życia Ewangelią, razem z Księdzem Bosko obecnym wśród młodzieży i ludu; dla wydobywania wartości tkwiących w żywych „wzorcach” (odbiciach szczególnej świętości, która nieustannie odsyła do Ojca, jedynego Świętego). Jest on więc narzędziem, które – w celebrowaniu wspomnienia Paschy Chrystusa – pomaga w ożywianiu pamięci o świętości naszej Rodziny (Rz 11,16: „jeżeli korzeń jest święty, to i gałęzie”) i o wypływającym z niej obowiązku przedłużania jej w liturgię życia. Mszał zawiera także cały kanon obrzędów Mszy świętej, cztery modlitwy eucharystyczne, melodie wszystkich występujących w formularzach prefacji w zaspisie gregoriańskim oraz na końcu Mszału zamieszczone są do wyboru modlitwy powszechne do poszczególnych formularzy mszalnych.