Jak świata mniej widzę

Opis

Współczesna medycyna - obok skuteczności leczenia - dużą wagę przywiązuje do satysfakcji oraz poczucia jakości życia osoby chorej. Nie wystarcza wyeliminowanie objawów choroby czy łagodzenie dolegliwości, zwłaszcza w sytuacji poważnych zaburzeń zdrowotnych, równie ważne jest podtrzymywanie i stymulowanie zdolności do osobistego rozwoju i czerpania radości życia. Pogarszanie się widzenia i utrata wzroku to najbardziej stresujące doświadczenia człowieka, które mogą mieć miejsce w przebiegu chorób oczu - zaćmy lub jaskry.
Czy w przypadku tych chorób można zachować wysokie poczucie jakości życia?
Jak zmienia się jakość życia pod zaburzeń widzenia?
Czy adaptacyjne strategie zmagania się ze stresem zapewniają wyższą jakość życia?
Czy poczucie jakości życia zmienia się pod wpływem leczenia?
Intuicyjna odpowiedzi na powyższe pytania okazują się nietrafne w świetle opisanych w tej książce badań. A są to badania unikalne w skali globalnej ze względu na szeroki zakres zmiennych psychologicznych opisujących funkcjonowanie osób z zaburzeniami widzenia; w naszym kraju jest to pierwsze dogłębne studium poczucia jakości życia u chorych na zaćmę i jaskrę lub leczonych z powodu zeza.
Książka ta, ujmująca problematykę z pogranicz psychologii i medycyny, może zainteresować szeroki krąg odbiorców, przede wszystkim lekarzy, psychologów, pracowników socjalnych, rehabilitantów, ale także studentów, dla których zagadnienia jakości życia w zdrowiu i chorobie wydają się interesujące, a w przyszłości będą jednym z najważniejszych wyzwań ich pracy zawodowej.