Pedagogika towarzyszenia. Perspektywa tradycji ignacjańskiej

Opis

Zbigniew Marek bada możliwość nowego spojrzenia na myśl pedagogiczną z perspektywy duchowości i pedagogii ignacjańskiej. Posługując się założeniami, na których oparte zostają badania jakościowe oraz techniką analizy strukturalnej, analizuje wypowiedzi trzech jezuitów opowiadających o swych doświadczeniach wychowawczych. W wyniku przeprowadzonych analiz i zestawienia ich z posiadaną wiedzą pedagogiczną formułuje zasady teorii pedagogiki towarzyszenia. Zwraca przy tym uwagę na rolę kultury oraz religii w osiąganiu przez człowieka dojrzałości. W swych badaniach autor wskazuje na znaczenie poznania religijnego w poszukiwaniu przez wychowanka odpowiedzi na egzystencjalne pytania. Podkreśla, że sprzyjają temu nawiązywane przez niego relacje z naturą, otoczeniem, innymi osobami oraz z samą Transcendencją, co wskazuje na znaczenie dla procesów wychowania nie tylko oddziaływań pedagogicznych, psychologicznych czy społecznych, ale także religijnych. Autor wykazuje przy tym, że chrześcijaństwo nie tylko nie ogranicza możliwości rozwoju osoby, ale je ubogaca.

Z recenzji prof. dr. hab. Marka Sokołowskiego SJ