Zagrożenia wiary

Wiedza na temat śmierci jest obecna w codziennych rozmowach, publikacjach medycznych, w opisie zjawisk z nią związanych. Najczęściej jednak skrzętnie zbiera się i przelicza dane statystyczne na temat jej źródeł i przejawów, zamiast pogłębić refleksję nad jej istotą i próbować przeniknąć jej tajemnicę. Niesie ona z sobą coś więcej, niż jak pisał Szekspir: „zrzucenie z siebie więzów ciała”. (...) Śmierć pozostaje przede wszystkim tajemnicą. Stąd w każdej epoce i dla każdego człowieka jest bardzo frapującym tematem…

ADAM BLAI – współpracownik egzorcystów i uznany specjalista w dziedzinie opętań – otwiera przed czytelnikiem swoje osobiste archiwum. To nie fikcja, nie hollywoodzkie fantazje, lecz wstrząsające, prawdziwe relacje z egzorcyzmów, nawiedzeń i duchowych zmagań, w których stawką było ludzkie życie i dusza.
Autor odsłania przerażającą prawdę o zagrożeniach, jakie niosą praktyki okultystyczne, wicca, spirytualizm czy nurty New Age. Z daleka od taniej sensacji pokazuje, jak łatwo nieświadomie otworzyć się na działanie nieznanych sił i jak trudna bywa droga do uwolnienia spod ich wpływu.
Ta książka to nie tylko zbiór realnych świadectw, lecz także przestroga i wezwanie do duchowej czujności.

W stanach zamętu i pokusy potrzebujemy szczególnej uwagi serca na obecność Ducha i umiejętności rozeznawania razem z Nim, by nie pomylić natchnień z pokusą, rzeczywistego dobra z dobrem pozornym, poruszeń dobrego ducha z pokusą złego ducha. O tym będą te rozważania. Spojrzymy w samo serce rozeznającego, do wnętrza konkretnej, pojedynczej osoby, spojrzymy do własnego serca, aby zobaczyć siebie w różnych sytuacjach i stanach zamętu, pokusy, które dotykają osobiście nas, żyjących we współczesnej rzeczywistości, a nie obok niej.
Na drodze rozeznawania prowadzić nas będzie słowo Boga. Nie może być inaczej. Słowo będzie lampą u naszych stóp i światłem na naszych ścieżkach (por. Ps 119, 105). Jeśli chcemy rozeznawać po Bożemu, a nie „po światowemu”, musimy nauczyć się słuchać słowa Boga.

Wróżki, złe czary, magia, rosnąca niechęć do sacrum, przemoc i wzbierająca nienawiść - diabeł naprawdę istnieje! jak przeciwstawić się jego niszczycielskiej sile? Ksiądz Antonio Mattatelli - najmłodszy włoski egzorcysta, „uczeń" ojca Gabriela Amortha, oraz Sandro Mancinelli, badacz sacrum, autor licznych książek, przedstawiają kompleksowy przegląd tematu. Ksiądz Antonio odpowiada na dociekliwe pytania dotyczące jego doświadczeń jako egzorcysty. Przesłanie obu autorów jest mocne i jasne: nie bać się, ale być przygotowanym do walki z diabłem we wszystkich jego aspektach, z zachowaniem niezbędnych środków ostrożności.

Chociaż wiemy, że Kościół pozostaje w kryzysie od początku istnienia, nieustannie mamy nadzieję, że coś się w nim zmieni. Skandale, odejścia, klerykalizm, brak budującego, przynoszącego realne zmiany dialogu to fakty, którym musimy stawić czoło. Jak zatem nie zgorszyć się takim Kościołem? Jak w nim, mimo wszystko, wytrwać i być jego częścią? Czy jest to w ogóle możliwe?
Są tacy i jest ich niemało, którzy chcieliby Kościoła elitarnego, Kościoła ideologicznie czystego, Kościoła dla wybranych, nieskażonych, świętych. Papież Franciszek przypominał nam jednak, że Kościół ma być czymś zupełnie innym – ma być szpitalem polowym, w którym poranieni przez życie ludzie znajdą schronienie, odpoczynek, realną pomoc, pokrzepienie i możliwość powrotu do pełni sił.
Ksiądz Bartosz Rajewski mówi o kondycji współczesnego Kościoła. Odpowiada na pytanie jak po tym wszystkim, czego jesteśmy świadkami, zachować wiarę, nie stracić nadziei i nie stać się gorszym człowiekiem i chrześcijaninem.

Bartosz Rajewski (ur. 1983) – ksiądz archidiecezji gnieźnieńskiej, proboszcz polskiej parafii pw. św. Wojciecha na Kensington & Chelsea w Londynie, odpowiedzialny również za duszpasterstwo angielskiej parafii pw. św. Patryka na West Hendon w Londynie. Publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Niedzieli”, polskiej prasie emigracyjnej w Wielkiej Brytanii, portalach Deon i Katolik, współpracował z KAI. Autor licznych opracowań naukowych i publicystycznych z zakresu prawa kanonicznego i historii Kościoła. Autor książki Zgorszeni Bogiem (2022).

Chrześcijaństwo staje obecnie przed chyba największym wyzwaniem w swojej historii: serią potężnych i prędko szerzących się kłamstw, które początkowo nieznacznie zmieniają interpretacje biblijne, lecz w konsekwencji zasadniczo podcinają korzenie wiary milionów osób. Ludzie coraz częściej tracą duchową orientację, nie mówiąc już o zrozumieniu, w czym tkwi sedno sprawy.
Wspomniane zwodzenie przebiega zaskakująco łatwo. Nie jest to otwarty, frontalny atak konkurencyjnych wierzeń religijnych; taki zostałby bowiem energicznie odparty. Kłamstwo przychodzi pod postacią technik wzbudzania wiary służącej zdobywaniu „duchowej mocy”, „doświadczania cudów” lub jako psychologia samodoskonalenia, która pozwala zwiększyć osobisty potencjał. Te narzędzia, rzekomo mądre lub naukowe, są przedstawiane jako niezwykle pomocne w owocnym życiu chrześcijańskim.
Tragedią naszych czasów jest również fakt, iż przeciętny chrześcijanin daje się zbyt łatwo przekonać do tego zwodzenia. Niewielu przejawia chęć poświęcenia choćby odrobiny czasu na przemyślenie danej sprawy i osobiste skonfrontowanie zasłyszanych poglądów z Pismem świętym. Chcąc uniknąć skutków szerzącego się kłamstwa, musimy koniecznie wrócić do Bożego Słowa i z niego dowiedzieć się, co jest z Boga, a co nie. Nie wolno ulegać pokusie przyjmowania łatwych podpowiedzi dostarczanych przez „ekspertów”. Sami musimy się upewnić, czy podążamy za PANEM, a nie za ludźmi. Jeśli chcemy się zabezpieczyć przed oszustwem i zwodzeniem, sami musimy umieć odróżnić głos Chrystusa – słyszalny w Jego Słowie – od bałamutnej mieszanki prawdy i fałszu, jaką się dziś głosi w Jego imię, nie tylko w mediach, ale i w kościołach.

Wraz z ks. Andrzejem Zwolińskim, który po mistrzowsku przeprowadza czytelnika poprzez stulecia i cywilizacje, poznajemy pochodzenie i sens tatuażu. Autor nie waha się podejmować tego trudnego tematu, również w odniesieniu do nauki Kościoła. Zadaje ważne pytania, drąży, stawia ciekawe tezy.
Co spowodowało, że w naszej chrześcijańskiej cywilizacji, jednoznacznie negatywnie odbierane tatuowanie ciała, będące wizytówką gangów, subkultur i przestępców, stało się niemal powodem do dumy i sposobem na wyróżnienie się? Czy zbytnie przewartościowanie ciała jest dla chrześcijanina właściwą drogą? Czy zabieg, który tak naprawdę niszczy naturalne piękno ludzkiego ciała, nie jest odrzuceniem daru otrzymanego od Boga? A może poprzez coraz większą ingerencję w nasze ciała, nie tylko poprzez tatuaże, ale cały arsenał innych zabiegów medycznych, wykonywanych nie z faktycznej potrzeby, a jedynie dla własnej próżności, podświadomie chcemy być bogiem dla samego siebie?