Święci

Święty Józef góruje w historii Biblii i Kościoła jako wielki milczący. O ile możemy mieć pewien dostęp do duszy Dziewicy Maryi dzięki kilku Jej zdaniom zapisanym w Ewangeliach, o tyle nie można tego samego powiedzieć o Jej małżonku Józe?e. Ewangelie nie przytaczają ani jednego jego zdania. A jednak to milczenie nie tylko nie umniejsza jego świętości, ale wręcz podkreśla wielkie znaczenie jego misji. Józef otrzymał przesłanie od anioła we śnie. Przyszedł na świat po to, by wypełnić misję, jakiej żądał od niego Bóg: wziąć Maryję za żonę i czuwać nad Dziecięciem Jezus, które miało się zrodzić nie z woli mężczyzny, lecz z Ducha Świętego. Dlatego ewangelista Mateusz nazywa go sprawiedliwym. () W Biblii sprawiedliwość odpowiada świętości. Józef jest sprawiedliwy nie tylko dlatego, że dobrze pracował w swoim warsztacie, ale również z tej racji, że swoją wolę dostosował do woli Boga. Wola Boga prowadzi wierzącego właśnie do najbardziej wzniosłej realizacji jego egzystencji, bez względu na zewnętrzne pozory. Przykład Świętego Józefa zachęca do działania.

Błogosławiona Jolanta – węgierska królewna, polska księżna, żona księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego, matka i mniszka; w Gnieźnie i Wielkopolsce znana pod imieniem Jolenta. Kobieta wielkiej wiary, oddana całym sercem służbie Bogu i ludziom, pomagająca ubogim, chorym i potrzebującym, wspierająca edukację. Niezłomna czcicielka Męki Pańskiej, propagatorka życia zgodnego z ewangelicznymi wartościami. Wzór wytrwałości i duchowej siły w obliczu życiowych zmian i trudności. Patronka zakonnic, wdów, chrześcijańskich matek oraz archidiecezji gnieźnieńskiej i Kalisza.

Żona, matka, teściowa.

Błogosławiona Marianna Biernacka żona, matka, wdowa, teściowa, babcia. Nauczycielka ewangelicznej prostoty, która oddała życie za synową i jej nienarodzone dziecko. Wyniesiona na ołtarze wraz ze 108 męczennikami II wojny światowej. Wielka czcicielka Matki Bożej, dla której modlitwa różańcowa była szczególnym umocnieniem. Wzór ufności pokładanej w Bogu w każdych okolicznościach życia. Kobieta pracowita, życzliwa, krocząca drogą błogosławieństw, przykład zaangażowania i troski o rodzinę. Patronka teściowych, wdów, kobiet w stanie błogosławionym, opiekunka rodzin i orędowniczka życia poczętego.

Głębia postaci Joanny d'Arc sprawia, że nie da się wszystkiego o niej powiedzieć. A jednak taka jest ambicja niniejszej książki: ukazanie wszystkiego, co wiemy o niej na pewno. () Byłyśmy w pełni zgodne co do następującego imperatywu: trzymać się blisko, jak to tylko możliwe, wszystkich dokumentów historycznych. Dzięki temu mogłyśmy uchwycić każde wydarzenie przez pryzmat świadków rękopiśmiennych najbardziej godnych zaufania, czyli mogłyśmy w jak najpełniejszy sposób dotknąć rzeczywistości. Tak więc zaczęłyśmy naszą opowieść od pierwszej pogłoski, która w roku 1429 rozsławiła we Francji imię Joanny d'Arc. Następnie spróbowałyśmy podążać jej śladem, a jej dzieciństwo i młodość przywołałyśmy dopiero na końcu książki. Zgodnie z logiką należałoby to opowiedzieć na samym początku, ale bieg historii pozwolił poznać ten okres jej życia dopiero w trakcie procesu unieważniającego wydany na nią wyrok, gdy wysłannicy kościelni udali się do Domrmy-Greux, by wypytać o Joannę te osoby, które były świadkami jej przyjścia na świat, a następnie widziały, jak wśród nich wzrastała. Bardziej wolałyśmy pójść za biegiem historii niż za wymaganiami logiki. Z przedmowy Rgine Pernoud Rgine Pernoud (1909-1998), francuska mediewistka i kustosz Archiwum Narodowego w Paryżu, autorka kilkudziesięciu książek popularyzujących wiedzę o średniowieczu i polemizujących z jego czarną legendą, współzałożycielka Centrum Joanny d'Arc w Orleanie, którego była pierwszym dyrektorem (1974-1985). Nakładem Andegavenum ukazał się już jej Blask średniowiecza. Marie-Vronique Clin, francuska historyk, wieloletnia współpracownik Rgine Pernoud w Centrum Joanny d'Arc w Orleanie, od 1988 r. kustosz Muzeum Historii Medycyny w Paryżu. Patronat medialny: Historia DoRzeczy oraz Tygodnik DoRzeczy

Chłopiec spadł z konia i złamał kark! wyrzucił z siebie posłaniec wpadając do izby. Dominik i inni słuchali z przerażeniem. Chłopiec nazywał się Napoleon Orsini i już nie żył. Napoleon... Mój biedny Napoleon jęczał wuj chłopca. Być może nie wszystko stracone rzekł cicho Dominik, jakby do siebie. Następnie przystąpił do Ofiary Mszy Świętej, modląc się z pasją. Podczas konsekracji ludzie ze zdumieniem zauważyli, że Dominik unosi się kilkanaście centymetrów nad ziemią. Z jego twarzy bił blask jak od słońca! Po Mszy Świętej Dominik wszedł do izby, w której leżało ciało Napoleona.

Piętnaście czwartków ku czci św. Rity to nabożeństwo, które ma głęboki duchowy sens, zakorzeniony w jej życiu i tajemnicy męki Pańskiej. Właśnie w czwartki, w klasztorze w Cascii, gdzie żyła św. Rita, odbywały się nabożeństwa ku jej czci - być może dlatego, że Rita, całym swoim życiem naśladując Chrystusa, uczy, jak przyjmować cierpienie z nadzieją i miłością.

To nabożeństwo nie jest tylko wspomnieniem - to czas łaski. Czas, w którym możemy się zbliżyć do św. Rity, zawierzając jej swoje troski i prosząc o jej wstawiennictwo. To także okazja, by patrząc na jej życie, uczyć się, że Bóg nigdy nie zostawia nas samych, nawet w największych trudnościach.

Życie św. Rity nie było usłane różami, a mimo to jej najbardziej rozpoznawalnym znakiem jako świętej jest właśnie róża. Rita z Cascii całe życie spędziła w Umbrii, malowniczym regionie Włoch. Była ukochaną córką swoich rodziców, wspaniałą żoną i mamą dwóch synów. Po śmierci męża i dzieci została siostrą zakonną, augustianką. Od najmłodszych lat zawsze była wpatrzona w niebo, słuchała Pana Boga i bardzo lubiła się modlić. Doświadczyła cierpienia, ale i wielu łask.

Wiele ról przypisywanych Archaniołowi Michałowi w Starym i Nowym Testamencie, w literaturze apokaliptycznej, w apokryfach żydowskich i chrześcijańskich, w niektórych tekstach gnostyckich, w patrystyce, a z biegiem lat także w pobożności ludowej, czynią z Michała jednego z najbardziej czczonych świętych w świecie chrześcijańskim, stojącego najbliżej ludzkich spraw. Stąd wielka popularność i różnorodność miejsc poświęconych św. Michałowi (poczynając od wielkich sanktuariów i monumentalnych kościołów, na kaplicach, oratoriach i maleńkich drewnianych kościółkach kończąc), jak również wyobrażeń świętego w sztuce Wschodu i Zachodu, zarówno tej najwyższych lotów, jak i w sztuce ludowej, amatorskiej, o szerokim zasięgu.

Niniejszy album, owoc współpracy najlepszych europejskich specjalistów (literatów, historyków sztuki, hagiografów, epigrafików), nie roszcząc sobie pretensji do bycia wyczerpującym, stawia sobie za cel przede wszystkim zwrócenie uwagi czytelników na cenne dziedzictwo kultury i sztuki, zrodzone z wiary i kultu Świętego Michała Archanioła. Jest to dziedzictwo wspólne dla całej Europy, które należy przypominać szczególnie dzisiaj, w historycznym momencie, w którym świadomość wspólnych korzeni kulturowych i religijnych zbyt często wydaje się słabnąć lub wręcz zanikać.

Święta Monika łzami i modlitwą wyprosiła nawrócenie dla męża, który był poganinem i dla syna, świętego Augustyna, który po latach niemoralnego życia został doktorem Kościoła. Patronka rodzin. Pomaga w codziennych trudnościach. W modlitewniku znajdziesz ponadto modlitwy do Pana Jezusa za wstawiennictwem Matki Boskiej i świętych Pańskich.

Na krześle tym siadywała św. Maria Franciszka od Pięciu Ran Jezusa Chrystusa. Wiele niepłodnych kobiet prosi ją o modlitwę, a ona przepowiada im czas, kiedy urodzą dziecko…

Ta książeczka opowiada historię Świętego Carlo Acutisa, który mimo młodego wieku odkrył, co naprawdę liczy się w życiu i jak osiągnąć prawdziwe szczęście. Jego życie i wartości, którymi się kierował, inspirują do poszukiwań własnej drogi do bycia dobrym człowiekiem. Święty Carlo, bliski szczególnie młodym ludziom, pokazuje, że życie ma sens, a każda chwila może być przeżyta w pełni, jeśli tylko otworzymy serce na to, co najważniejsze…

Czego się dowie czytelnik z tej publikacji? Autor przybliża sylwetki 52 mniej lub bardziej znanych świętych i błogosławionych. Są wśród nich Polacy, Włosi, patronowie krajów chrześcijańskich oraz giganci świętości z różnych zakątków świata. Opowieści te poruszają serca i mogą być duchową inspiracją dla tych, którzy pragną zdobyć Niebo.

Ta książka nie jest kolejną biografią. Święty w trampkach to podróż przez świadectwa bliskich Carla – jego przyjaciół, rodziny, nauczycieli – oraz tych, których życie zmieniło spotkanie z nim. Autorka, watykańska dziennikarka Courtney Mares, dociera do miejsc, gdzie Carlo Acutis pozostawił swój duchowy ślad. Odkrywa nieznane dotąd świadectwa nawróceń i uzdrowień przypisywanych jego wstawiennictwu. Jednym z nich jest poruszająca historia Rajesha Mohura, hinduskiego opiekuna Carla, który pod wpływem młodego chłopaka przyjął wiarę katolicką. W czasie, gdy Kościół ogłasza Carla Acutisa pierwszym świętym z pokolenia milenialsów – „influencerem Boga” – warto poznać jego historię. Ten chłopak wciąż inspiruje i przypomina, że świętość naprawdę jest możliwa dla każdego z nas.

Boży influencer, który pojechał autostradą do nieba;
genialny młody informatyk; odważny wyznawca Chrystusa
- te wszystkie określenia pasują do włoskiego nastolatka,
Carla Acutisa, który w 2025 roku został świętym.
Jego życiowym mottem były słowa:
Wszyscy rodzą się jako oryginały, ale wielu umiera jako fotokopie.

Kim był ten niezwykły chłopiec, który w ciągu swojego piętnastoletniego życia, zasłużył na niebo?

Józef i Wiktoria Ulmowie wraz z siedmiorgiem swoich dzieci zostali ogłoszeni błogosławionymi jako rodzina 10 września 2023 roku. Zginęli rozstrzelani za pomoc okazaną Żydom i udzielone im schronienie w czasie okupacji. Są nazywani Samarytanami z Markowej. Gotowość do pomocy wynikała z ich charakteru, który został ukształtowany najpierw w domach rodzinnych Józefa i Wiktorii, a później w trakcie ich wspólnego życia małżeńskiego. Głośno mówią o nich wartości, którymi żyli i które przekazali swoim dzieciom. Zaglądnięcie do ich codzienności i poznanie ich prowadzi do odkrycia sensu życia rodzinnego, społecznego i nadprzyrodzonego. To z pewnością może inspirować współczesne rodziny, jak w zwyczajnym życiu stawać się świętym.

Ze wstępu: Osiemnaście lat po śmierci i cztery lata po beatyfikacji, 20 października 2024 r., papież Franciszek podjął decyzję o zaliczeniu bł. Carla Acutisa do grona świętych. Kanonizacja zaplanowana została na 27 kwietnia 2025 r. Dzięki temu jego kult rozszerzony został na cały Kościół powszechny.

Któż nie słyszał o męczenniku niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, ojcu Maksymilianie Marii Kolbem, który dobrowolnie oddał życie za współwięźnia? Jest to wiedza niemal powszechna, gorzej z głębszą znajomością obfitującego w niezwykłe zdarzenia życia tego świętego. Był to człowiek o nadzwyczajnej sile wewnętrznej i niezwykle przenikliwym umyśle. Rajmund Kolbe, późniejszy ojciec Maksymilian, pochodził ze starej mazowieckiej rodziny. Ubogiej, ale ufającej bezgranicznie Panu Bogu. Obdarzony wielkimi zdolnościami przyszły męczennik posiadł gruntowne wykształcenie; nauki pobierał w kraju i w Rzymie. Niewiele brakowało, a zostałby wynalazcą – opracował już nawet szkice rakiety kosmicznej! Ostatecznie Niepokalana skierowała go na drogę zakonną, gdzie jego pęd do nowoczesności technicznej oraz geniusz organizacyjny nie tylko bardzo się przydały, ale okazały się wprost opatrznościowe. Już jako niespełna 12-letni chłopiec miał przed cudownym obrazem Maryi w Pabianicach prorocze widzenie, które po latach tak opisał: „Matka Boża pokazała mi się trzymając dwie korony: jedną białą, a drugą czerwoną. Spytała, czy chcę tych koron; biała miała oznaczać, że wytrwam w czystości, a czerwona, że będę męczennikiem. Odpowiedziałem, że chcę…”. Tak też się stało. Korony miały symbolizować głęboką wiarę i ofiarę (aż po oddanie życia) o. Maksymiliana, ale także jego olbrzymi patriotyzm. Niby nie żył długo, bo tylko 47 lat, ale zdziałał tyle, że jego dorosłe lata można liczyć podwójnie albo i potrójnie. Czesław Ryszka, znakomity, doświadczony pisarz, autor tej książki, nie koncentruje się tylko na męczeństwie o. Maksymiliana, choć oczywiście opisuje je w sposób dramatyczny i przejmujący. Przekonuje nas także, że ten skromny polski franciszkanin ogarniał swoją myślą i wizją całą ludzkość, której upadek moralny i intelektualny dostrzegał. Zakonnik widział ratunek dla człowieka w oddaniu się pod opiekę Niepokalanej, w zaufaniu bez zastrzeżeń Bogu. Dlatego potępiał masońskie ruchy oraz inne utopijne teorie i ideologie mające jakoby „zbawić” świat. Już wówczas spostrzegł, że bezbożne siły od połowy XIX wieku usiłują przejąć w swoje ręce światowe media, bo to była – i jest! – droga do władzy. Przeciwstawił się temu; w Polsce bardzo skutecznie. Wielka szkoda, że dziś nie znajduje naśladowców swojej miary. Ojciec Maksymilian, choć słabego zdrowia, toczył bez przerwy walkę ze złem. Niektórzy myśleli, że pokonało go ono w niemieckim obozie Auschwitz. Zastrzyk z fenolem uśmiercił jednak tylko ciało; myśli i dzieło o. Kolbego żyją nadal i nic nie straciły na swej aktualności! Wielkim walorem „Wiary i ofiary” są unikatowe ilustracje (w sumie 160) dostarczające dodatkowej wiedzy zwłaszcza o epoce, której dotyczy książka.

Święty Józef – sam o sobie nie mówi nic, poznajemy go dzięki relacjom innych. Choć jego rola jest dyskretna, ma jednak wielkie znaczenie – w końcu to on opiekował się Zbawicielem, jako głowa Świętej Rodziny. Wydawać by się mogło, że o św. Józefie wiemy już wszystko, ale autor tej książki udowadnia, że jest to postać wielowymiarowa i ogromnie ważna w dziejach Kościoła. Opisuje jego życie na podstawie Ewangelii i apokryfów, charakteryzuje jego świętość i prezentuje kult świętego patriarchy – wciąż żywy w wielu krajach świata i w dzisiejszych czasach szczególnie potrzebny.

Znakomita biografia św. Pawła, autorstwa jednego z najwybitniejszych polskich biblistów. To nie tylko szczegółowy opis życia Apostoła na tle realiów epoki, lecz także duchowy fresk ukazujący osobowość Pawła z Tarsu, jego misję i dzieło, które po sobie pozostawił. Od dzieciństwa, poprzez gorącą młodość, aż do nawrócenia pod Damaszkiem. Autor pomaga zrozumieć Czytelnikowi wybory pawłowe, od momentu, kiedy ten stał się apostołem Jezusa i zaczął głosić Dobrą Nowinę. Ukazuje narastające napięcia, konflikty, odwagę i otwartość Apostoła. Opisuje jego wrogów; fałszywe oskarżenia i donosy, niebezpieczne podróże, uwięzienie w Jerozolimie i męczeńską śmierć z ręki kata. W 2 Liście do Tymoteusza, przeczuwając swoją śmierć, Św. Paweł napisał skromnie: "W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem". Dzięki książce ks. prof. Chrostowskiego, możemy dostrzec, że św. Paweł jeszcze "nie ukończył biegu". Jego dzieło cały czas promieniuje z wielką mocą. ks. prof. Waldemar Chrostowski - ur. 01.02.1951 r. w Chrostowie k/Ostrołęki. Studiował na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie oraz Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Po uzyskaniu doktoratu został wykładowcą Akademii Teologii Katolickiej. W 1996 r. zdobył habilitację z zakresu nauk teologicznych o specjalności biblistyka. W 1998 r. został profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Egzegezy Starego Testamentu na ATK, a w 1999-2002 r prorektorem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, gdzie do teraz jest kierownikiem Katedry Egzegezy Starego Testamentu oraz Zakładu Dialogu Katolicko-Judaistycznego. Rozpoczął również wykłady na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie również jest kierownikiem Zakładu Egzegezy i Teologii Biblijnej Wydziału Teologicznego. W 2003 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 2008 r. został powołany przez Ojca św. Benedykta XVI na Kapelana Honorowego Jego Świątobliwości oraz do grona 12 ekspertów Zgromadzenia Zwyczajnego Synodu Biskupów w Watykanie. Wydał w wydawnictwie Fronda trzy obszerne wywiady: "Bóg, Biblia, Mesjasz", "Kościół, Żydzi, Polska", "Prawda, Chrystus, Judaizm". Jest autorem ponad 2000 publikacji naukowych i popularno-naukowych, opracowań i dzieł dotyczących głównie Starego Testamentu. Odznaczony Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.