Emisja głosu. Struktura, funkcja, diagnostyka, pedagogizacja

Opis

Niniejsza monografia dotyczy emisji głosu. Definicja „emisji głosu” jest złożona, obejmuje takie pojęcia jak fonacja i artykulacja. Dlatego przyjęto określać zjawisko emisji głosu jako zespoloną czynność fonacji, artykulacji, oddychania łącznie ze zjawiskiem rezonansu sprzężonego w zespole komór rezonansowych twarzoczaszki, klatki piersiowej a także samej krtani i słuchu. Realizacja emisji głosu w praktyce wykonawczej jest zależna od funkcji kilku narządów, a mianowicie od narządu głosowego, oddechowego, artykulacyjnego, rezonansowego, słuchowego nie omijając narządu nerwowego. Niezwykle precyzyjna koordynacyjna czynność i wymienionych narządów wchodzących integralnie w procesie tworzenia emisji głosu stanowi merytoryczną treść niniejszej publikacji. Intencją autora monografii jest przedstawienie wpływu kilku zjawisk fizycznych np. tzw. krycia głosu, ruchów krtani itp. na jakość emisji głosu. Są to przede wszystkim szczegóły dotyczące emisyjnej treści. Perfekcyjne opanowanie przez wykonawcę techniki emisyjnej głosu, należy do bardzo trudnych problemów dydaktycznych, od których zależy jakość emisji głosu śpiewaczego lub mówionego. Forma wydawnicza książki przedstawiona jest w postaci opisu trzech głównych zagadnień tj. fonacji, artykulacji i emisji głosowej. Kompleksowy opis poszczególnych zagadnień ukazuje przejrzysty wgląd w istotę omawianego problemu. Autor żywi nadzieję, że przekazana Czytelnikowi niniejsza praca przyczyni się do bliższego poznania omówionych zjawisk głosowych w praktyce artystycznej i dydaktycznej.