Problematyka antropologiczna i aksjologiczna zawsze stanowi specyficzny rdzeń konstytuujący podstawy oddziaływań wychowawczych, wzajemnie się też z nimi przenikając. I to zarówno wtedy, gdy podkreślana jest ranga specyficznych problemów o takiej właśnie wymowie jako przesłanek dla refleksji pedagogicznej, jak i wtedy, gdy postulowane jest bardziej systematyczne i rozległe uwzględnianie aksjologiii antropologii jako subdyscyplin filozoficznych w projektowaniu i formowaniu teoretycznych podstaw wychowania. Zatem filozofia, formułując swe pryncypia, nie tylko może, ale i powinna służyć pedagogice jako źródło odniesień. (J. Gara)
