Koronka szkaplerzna do Najświętszej Maryi Panny

Opis

Koronka Szkaplerzna zawiera w sobie głęboki wymiar teologiczny. Jest skoncentrowana na Tajemnicy Męki Chrystusa oraz Tajemnicy Maryi, szczególnie w Jej tajemnicach radosnych i bolesnych. Koronka jednoczy rozważanie Męki Pańskiej z rozważaniem Boleści i Radości Maryi, a tym samym tajemnice Krzyża Chrystusa jednoczy z tajemnicą Szkaplerza św. i przyodziania Szatą Maryi.
Jednocześnie Koronka stawia wymagania Braciom i Siostrom w Szkaplerzu św., by do pobożności i wiary dodali cnotę i poznanie. Tak więc proszą oni w tej modlitwie o uwolnienie od siedmiu grzechów głównych, będących obrazem starego człowieka, którego winniśmy przez pokutę, modlitwę i umartwienie zedrzeć z siebie. O to zresztą się modlimy, gdy przywdziewamy habit zakonu: niech Pan zedrze z ciebie starego człowieka… Błagamy jednocześnie o nabycie siedmiu cnót przeciwnych wadom głównym, a więc podejmujemy podstawową pracę nad sobą, by stać się podobnymi do Jezusa Chrystusa cichego i pokornego. Są to przecież cnoty nowego człowieka zrodzonego z Ducha Świętego, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.
Prosząc o siedem darów Ducha Świętego, koniecznych do pełni życia chrześcijańskiego – Koronka stawia nas w perspektywie dojścia do głębokiego życia modlitwy i kontemplacji. W Koronce szkaplerznej widzimy więc streszczenie trzech okresów życia duchowego: oczyszczającego (wyzbycie się wad), oświecającego (nabywanie cnót) i jednoczącego (kontemplacja – miłość).