O możliwości powstania polskiej szkoły medioznawstwa personalistycznego

Opis

SPIS TREŚCI

Przedmowa

Wstęp

Część I
Résumé stanowisk badawczych Czesław Bartnik – Michał Drożdż – Dorota Narewska

Rozdział I – Personalizm uniwersalistyczny Czesława Bartnika. Uporządkowanie dyskursu metodologicznego o personalizmie

1.1 Wielorakie użycie pojęcia „personalizm”
1.2 Uporządkowanie metodologiczne Czesława Bartnika
1.3 Systemy personalistyczne
1.4 Założenia personalizmu uniwersalistycznego Czesława Bartnika

Rozdział II – Personalistyczny paradygmat filozofii mediów Michała Drożdża na tle funkcjonujących paradygmatów bazowych teorii mediów

2.1 Definicja „filozofii mediów” Michała Drożdża
2.2 Funkcjonujące paradygmaty bazowe teorii mediów
2.3 Sformułowanie personalistycznego paradygmatu filozofii mediów
2.4 Założenia ontologiczno-antropologiczne personalistycznego paradygmatu filozofii mediów
2.5 Założenia aksjologiczno-etyczne personalistycznego paradygmatu filozofii mediów
2.6 Karola Wojtyły wizja dziennikarstwa. Badania Doroty Narewskiej

  Część II
Wspólna perspektywa badawcza i spójność wyników badań Czesław Bartnik – Michał Drożdż – Dorota Narewska

Rozdział III – Wspólna perspektywa badawcza Czesława Bartnika i Michała Drożdża

3.1 Założenia wspólnej perspektywy badawczej Czesława Bartnika i Michała Drożdża
3.1.1 Świadomość niedostatecznej obecności refleksji personalistycznej
3.1.2 Dostrzeżenie konieczności prowadzenia racjonalnych badań naukowych
3.1.3 Dążenie do rozstrzygnięć uniwersalnych
3.1.4 Świadomość budowania nowego systemu lub paradygmatu
3.1.5 Postrzeganie bytu osobowego jako zasady rzeczywistości i podstawy procesu badawczego
3.1.6 Osoba objaśnia rzeczywistość
3.1.7 Rzeczywistość tłumaczy osobę
3.1.8 Uznanie prymatu osoby i rzeczywistości osobowej nad wszelką rzeczywistością reistyczną
3.1.9 Czyn i działanie osobowe manifestacją, realizacją i spełnieniem osoby
3.1.10 Godność osoby ludzkiej wyrazem jej niepowtarzalności i ontycznej wyższości nad innymi bytami
3.1.11 Osoba ludzka jest bytem relacyjnym i dialogicznym, spełniającym i tematyzującym się w „communio personarum”
3.1.12 Norma personalistyczna
3.2 Terminologia medioznawcza w personalizmie uniwersalistycznym Czesława Bartnika
3.3 Hermeneutyka personalistyczna Czesława Bartnika

Rozdział IV – Spójność wyników badań Michała Drożdża i Doroty Narewskiej

4.1 Filozoficzno-teologiczne rozstrzygnięcia Czesława Bartnika w dorobku naukowym Doroty Narewskiej
4.1.1 Odwołanie się do definicji „osoby”
4.1.2 Odwołanie się do klasyfikacji „miejsc teologicznych”
4.1.3 Odwołanie się do filozofii czynu
4.1.4 Odwołanie się do pojęcia „adwersarz Boga”
4.2 Konfrontacja wyników badań Michała Drożdża i Doroty Narewskiej
4.2.1 Zasady warsztatowo-redakcyjne Karola Wojtyły
4.2.1.1 Zasada personalistyczna nierozłączności osoby i jej godności
4.2.1.2 Zasada eucharystyczna nierozłącznej triady: osoba – prawda – informacja
4.2.1.3 Zasada symfoniczna prawdy dialogicznej
4.2.1.4 Zasada ekumeniczna wewnętrznej i zewnętrznej konsultacji
4.2.1.5 Zasada kerygmatyczna inicjacji w informacji
4.2.1.6 Zasada karmelitańska stopniowania informacji „prawdziwej i pełnej”
4.2.1.7 Zasada wychowawcza pedagogii wiary w publicystyce – „apta pedagogia fidei”
4.2.1.8 Zasada racjonalna katolickiego (obustronnego, ale ograniczonego) zaufania
4.2.1.9 Zasada etyczna odpowiedzialnej krytyki Kościoła
4.2.1.10 Zasada cierpienia zastępczego w intencji mediów
4.2.2 Zasady warsztatu publicystyki Karola Wojtyły
4.2.2.1 Prymat „mowy Ducha” nad mową ludzką
4.2.2.2 Prymat osoby nad rzeczą
4.2.2.3 Prymat „być” nad „działać”
4.2.2.4 Prymat „być” nad „mieć”
4.2.2.5 Prymat tego, co duchowe, nad tym, co cielesne
4.2.2.6 Prymat miłości nad walką (osoby nad jej subiektywną prawdą)
4.2.2.7 Prymat życia wewnętrznego nad jego zewnętrznym przejawem
4.2.2.8 Prymat inicjacji nad informacją i „pedagogii wiary” nad publicystyką

Zakończenie –
Genesis polskiej szkoły medioznawstwa personalistycznego
  Bibliografia
1. Literatura cytowana
2. Wybrana literatura uzupełniająca
Abstract