Media

Pierwsza w Polsce praca naukowa dotycząca teologii internetu i technologii. Unikalne opracowanie ukazujące chrześcijańskie spojrzenie na nowoczesną technologię oraz jej oddziaływanie na człowieka. W publikacji nie zabrakło starannego przedstawienia nauczania Kościoła zarówno na temat mediów jak i nowoczesnej technologii w jej szerokim rozumieniu. Lektura obowiązkowa dla osób zainteresowanych teologiczną perspektywą w spojrzeniu na nowoczesność.

Światowa polityka. Wielkie skandale. Potężni influencerzy.

Impulsywnie, bez doradców, nie zawsze na trzeźwo. Tak za pomocą twittera komunikują się dziś ze światem władcy atomowych imperiów, politycy i dziennikarze. Do poważnego międzynarodowego kryzysu może doprowadzić jeden wpis przy porannej kawie. A wszystko to w 280 znakach.

Tym razem Arkady Fiedler zaprasza nas w podróż do krainy swojego dzieciństwa i młodości. Wędrujemy po terenach położonych nad Wartą, spędzamy czas wśród rogalińskich dębów, uczestniczymy w polowaniach i wyprawach na ryby, jesteśmy świadkami snucia marzeń o egzotycznych eskapadach. Książka jest hołdem złożonym rodzicom autora, zwłaszcza ojcu, który nauczył Arkadego kochać świat, ludzi, zwierzęta i rośliny. Wspólnie przeżyte chwile ukształtowały osobowość młodego Fiedlera – dzięki ojcu został pisarzem-podróżnikiem.

"Jakie są korzenie biznesu III RP? Czy przedsiębiorcy zajmujący czołowe pozycje w rankingach budowali swój biznes na zdrowych podstawach czy wykorzystywali kontakty ze służbami specjalnymi?

Dziennikarskie śledztwo oparte o materiały IPN zadaje kłam legendzie o spontanicznej transformacji gospodarczej Polski. Kiedy służby specjalne rozpoczęły demontaż socjalizmu i wybrały latynoamerykański model terapii szokowej, do kontaktów z drem Jeffreyem Sachsem, nazywanym później „ojcem polskiej transformacji” oddelegowały oficera wydziału VIII SB.

Niewidzialną rękę rynku z czasów Planu Balcerowicza okrywały mankiety resortowego munduru.

Szesnasty tom serii wydawniczej „Etyka Mediów” poświęcony jest zagadnieniu zaufania wobec mediów. Autorzy poszczególnych artykułów zamieszczonych w niniejszej publikacji starają się ukazać rolę zaufania w przestrzeni medialnej w podwójnym aspekcie: zaufania do mediów oraz zaufania w mediach. Prezentowane refleksje, analizy i badania są ponadto głosem w dyskusji nad różnymi wymiarami zaufania w mediosferze, stanowiącego wyznacznik jakości relacji społecznych, jak i jakości samych mediów.

Kolejny, piętnasty już tom serii „Etyka Mediów” poświęcony jest zagadnieniu etyczności w mediach. Środowiska medialno-dziennikarskie dysponują dziś ogromnym potencjałem oddziaływania na ludzi, który powinien służyć dobru człowieka i postępowi społecznemu. Niestety niejednokrotnie potencjał ten – źle wykorzystany – przynosi również ogromne szkody moralne i społeczne.

Niniejsza publikacja nie koncentruje się tylko na badawczym opisie zjawisk i procesów współczesnej mediosfery z perspektywy etycznej. Autorzy poszczególnych artykułów próbują także wskazać aksjologiczne powinności przezwyciężania wszelkiej medialnej pogardy dla człowieka i potrzebę troski o szacunek dla wartości i godności każdej osoby ludzkiej.

Religijność nowych mediów jest już szóstym tomem serii Audiowizualne Aspekty Kultury w Ponowoczesności realizowanej w ramach projektu badawczego Zakładu Teorii Literatury Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Tym razem autorzy skupiają się na religijnym, mitycznym, rytualnym, a nawet teologicznym wymiarze działania nowych mediów.

Podobnie jak każda religia, także i technologia, wyrażana w szczególny sposób przez nowe media, odnosi się do możliwości przekraczania i zachowania przez człowieka własnej natury. Współczesna technologia staje się manifestacją transcendencji w świecie. Przyjęta przez autorów kryptoreligijna perspektywa pozwala dostrzec związek pomiędzy technologią a teologią, rozumianą jako symboliczna powłoka kultury, do niedawna jeszcze opasająca cywilizację zachodnią. Obie powłoki można potraktować jako rodzaj metanarracji kulturowej, za pomocą której cywilizacje starają się oswoić rzeczywistość i ukierunkować działania człowieka w świecie.

książka używana z lekko pożółkłymi stronami

Czy Facebook i Twitter mogą być miejscem głoszenia Ewangelii? Czy święty Paweł Apostoł, żyjąc w dzisiejszym świecie, publikowałby swoje listy na blogu? Czy lajkując profile katolickie na Facebooku, Twitterze i Instagramie, głosimy Kerygmat? - na te i inne pytania odpowiada książka "Blogobojni, czyli o nowych mediach w Kościele" autorstwa Mateusza Pietrzaka, katechety świeckiego oraz teologa z Czechowic-Dziedzic, która ukazała się nakładem krakowskiego wydawnictwa eSPe. Trudno wyobrazić sobie dzisiejszy świat bez Internetu. Cyberprzestrzeń przeniknęła każdą sferę naszego życia - przenika ona wszystkie jego aspekty, począwszy od nauki i ekonomii, na rozrywce kończąc - zauważa Mateusz Pietrzak. - W Polsce jest ponad dwanaście milionów użytkowników Facebooka. Znaczną ich część stanowi młodzież, która sprawdza informacje na nim zamieszczone praktycznie o każdej porze dnia. Na ulicach, w autobusach czy centrach handlowych co chwilę widzimy młode osoby, które są wpatrzone w ekran swojego smartfona. Dlatego też uważam, że Facebook i inne portale społecznościowe są wielką szansą dla kapłanów i ludzi świeckich na dotarcie z Ewangelią właśnie do młodych - dodaje.

Autorka podjęła się wykazania, czy współcześnie ma miejsce modelowanie określonego wzorca demokracji wśród nadawców komunikatów medialnych. W zasięgu jej naukowych eksploracji znalazła się toruńska rozgłośnia Radio Maryja, dzięki czemu powstał obraz specyficznej instytucji, która ma niezwykłą moc oddziaływania na postawy i zachowania słuchaczy. [...] Na podkreślenie zasługuje dobre rozłożenie akcentów przy połączeniu wielu wątków, które doprowadzają czytelnika do konkluzji i pytania o miejsce Radia Maryja w procesie Przygotowania do demokratycznych reguł, bo jako medium rozgłośnia ta odpowiada także za przygotowanie człowieka do rozumienia otaczającej go rzeczywistości. [...] Stwierdzam, że książka jest znakomita, a ze względu na poruszaną problematykę, wagę i aktualność dla rozwoju współczesnej myśli społecznej jej publikacja jest w pełni pożądana. Wnosi ona niezaprzeczalnie spory wkład w rozwój nauki, głównie ze względu na dokumentalny charakter zawartego w niej materiału oraz niewątpliwe walory pogłębionej analizy problemów społecznych.

SPIS TREŚCI Michał Drożdż Od bezmyślności do przemądrzałości w mediach

1. Homo medialis – człowiek mądry czy…?

Michał Drożdż
Rzetelność informacyjna gwarancją mądrości w mediach

Andrzej Zwoliński
Media jako źródło głupoty

Marta Bolińska
Koncepcja rozmowy zorientowanej na temat? (Dorota Terakowska i Jacek Bomba, „Być rodziną”)

Tomasz Kornecki
Mądrość przekazu medialnego w kontekście rodziny

Łukasz Wróblewski
Podmiotowość i pamięć wobec mediów i rzeczy w późnej twórczości Alexa Grossa

2. Uczyć myślenia i mądrości w mediach

Dorota Bis
Media Education – For Whom, Where and How Is it Conducted?

Piotr Lehr-Spławiński
Mediawijsheid. Od alfabetyzacji do mądrości, czyli holenderska droga w edukacji medialnej

Arletta Szewczyk
Wulgaryzacja filmów przeznaczonych dla dzieci

Ján Hacek
Parental Mediation and the Internet

Elżbieta Pisarczyk
Wpływ mediów na odbiorców

Agnieszka Katarzyńska
Aktywność internetowa Kościoła z perspektywy jego nauczania

3. Mądrość i głupota w dziennikarskiej wizji świata

Agata Dziekan-Łanucha
Brak możliwości rozwoju mądrego dziennikarstwa lokalnego jako skutek szkodliwej aktywności władz samorządu terytorialnego w Polsce

Anna Kozicka-Kołaczkowska
Infotainment. W poszukiwaniu sentymentalnego prostaczka

Joanna Kuźnicka
Zabawa – przeciętność – głupota – zmysłowość. Telewizja z perspektywy ortegizmu

Katarzyna Drąg
„Godzina u dziennikarza” – Karol Kucz o redakcyjnych dylematach

4. Odsłony „mądrych” i „przemądrzałych” dziennikarskich poszukiwań

Wojciech Furman
Poważne i mniej poważne tygodniki opinii

Maria Kołtunowska
Genderowa wizja miłości na przykładzie audycji „Lepiej późno niż wcale” w Radiu Tok FM

Justyna Dobrołowicz
Wizerunek nauczyciela-wychowawcy w wybranych tygodnikach opiniotwórczych

Radosław Święs, Sławomir Skwark Media społecznościowe w praktyce redakcji prasowych.
Przykład „Gazety Wyborczej” w Opolu na Facebooku

SPIS TREŚCI

Wstęp (Paula Rączka, Piotr Anicet Gruszczyński OFM)

Ireneusz Sławomir Ledwoń OFM,

Wprowadzenie
Piotr Anicet Gruszczyński OFM, Być chrześcijaninem w epoce smartfonów

Tomasz Mączewski OFMCap,
Jezus Chrystus - znany? oczekiwany? przyjęty? Dlaczego?

Ks. Piotr Białek,
Jak młody człowiek staje się dziś uczniem Jezusa?

Grzegorz Ćwikliński,
Jak zbawia Bóg? W poszukiwaniu apologii chrześcijańskiej koncepcji zbawienia w nauczaniu Benedykta XVI

Ks. Ilmārs Pēteris Tolstovs,
Czy chrześcijanie mają jeszcze dzisiaj przyszłość?

Ks. Marian Rusecki,
Siła wiary - siła odnowy

Natasza Lisowska,
Kim jestem? Tożsamość katolicka w świetle myśli Johna Henry'ego Newmana

Paula Rączka,
Co dziś daje przynależność do Kościoła?

Mateusz Pietrzak,
Rola smartfonów we współczesnej ewangelizacji

Michał Lewandowski,
Czym chrześcijaństwo może przyciągnąć według papieża Franciszka?

SPIS TREŚCI

Przedmowa

Wstęp

Część I
Résumé stanowisk badawczych Czesław Bartnik – Michał Drożdż – Dorota Narewska

Rozdział I – Personalizm uniwersalistyczny Czesława Bartnika. Uporządkowanie dyskursu metodologicznego o personalizmie

1.1 Wielorakie użycie pojęcia „personalizm”
1.2 Uporządkowanie metodologiczne Czesława Bartnika
1.3 Systemy personalistyczne
1.4 Założenia personalizmu uniwersalistycznego Czesława Bartnika

Rozdział II – Personalistyczny paradygmat filozofii mediów Michała Drożdża na tle funkcjonujących paradygmatów bazowych teorii mediów

2.1 Definicja „filozofii mediów” Michała Drożdża
2.2 Funkcjonujące paradygmaty bazowe teorii mediów
2.3 Sformułowanie personalistycznego paradygmatu filozofii mediów
2.4 Założenia ontologiczno-antropologiczne personalistycznego paradygmatu filozofii mediów
2.5 Założenia aksjologiczno-etyczne personalistycznego paradygmatu filozofii mediów
2.6 Karola Wojtyły wizja dziennikarstwa. Badania Doroty Narewskiej

  Część II
Wspólna perspektywa badawcza i spójność wyników badań Czesław Bartnik – Michał Drożdż – Dorota Narewska

Rozdział III – Wspólna perspektywa badawcza Czesława Bartnika i Michała Drożdża

3.1 Założenia wspólnej perspektywy badawczej Czesława Bartnika i Michała Drożdża
3.1.1 Świadomość niedostatecznej obecności refleksji personalistycznej
3.1.2 Dostrzeżenie konieczności prowadzenia racjonalnych badań naukowych
3.1.3 Dążenie do rozstrzygnięć uniwersalnych
3.1.4 Świadomość budowania nowego systemu lub paradygmatu
3.1.5 Postrzeganie bytu osobowego jako zasady rzeczywistości i podstawy procesu badawczego
3.1.6 Osoba objaśnia rzeczywistość
3.1.7 Rzeczywistość tłumaczy osobę
3.1.8 Uznanie prymatu osoby i rzeczywistości osobowej nad wszelką rzeczywistością reistyczną
3.1.9 Czyn i działanie osobowe manifestacją, realizacją i spełnieniem osoby
3.1.10 Godność osoby ludzkiej wyrazem jej niepowtarzalności i ontycznej wyższości nad innymi bytami
3.1.11 Osoba ludzka jest bytem relacyjnym i dialogicznym, spełniającym i tematyzującym się w „communio personarum”
3.1.12 Norma personalistyczna
3.2 Terminologia medioznawcza w personalizmie uniwersalistycznym Czesława Bartnika
3.3 Hermeneutyka personalistyczna Czesława Bartnika

Rozdział IV – Spójność wyników badań Michała Drożdża i Doroty Narewskiej

4.1 Filozoficzno-teologiczne rozstrzygnięcia Czesława Bartnika w dorobku naukowym Doroty Narewskiej
4.1.1 Odwołanie się do definicji „osoby”
4.1.2 Odwołanie się do klasyfikacji „miejsc teologicznych”
4.1.3 Odwołanie się do filozofii czynu
4.1.4 Odwołanie się do pojęcia „adwersarz Boga”
4.2 Konfrontacja wyników badań Michała Drożdża i Doroty Narewskiej
4.2.1 Zasady warsztatowo-redakcyjne Karola Wojtyły
4.2.1.1 Zasada personalistyczna nierozłączności osoby i jej godności
4.2.1.2 Zasada eucharystyczna nierozłącznej triady: osoba – prawda – informacja
4.2.1.3 Zasada symfoniczna prawdy dialogicznej
4.2.1.4 Zasada ekumeniczna wewnętrznej i zewnętrznej konsultacji
4.2.1.5 Zasada kerygmatyczna inicjacji w informacji
4.2.1.6 Zasada karmelitańska stopniowania informacji „prawdziwej i pełnej”
4.2.1.7 Zasada wychowawcza pedagogii wiary w publicystyce – „apta pedagogia fidei”
4.2.1.8 Zasada racjonalna katolickiego (obustronnego, ale ograniczonego) zaufania
4.2.1.9 Zasada etyczna odpowiedzialnej krytyki Kościoła
4.2.1.10 Zasada cierpienia zastępczego w intencji mediów
4.2.2 Zasady warsztatu publicystyki Karola Wojtyły
4.2.2.1 Prymat „mowy Ducha” nad mową ludzką
4.2.2.2 Prymat osoby nad rzeczą
4.2.2.3 Prymat „być” nad „działać”
4.2.2.4 Prymat „być” nad „mieć”
4.2.2.5 Prymat tego, co duchowe, nad tym, co cielesne
4.2.2.6 Prymat miłości nad walką (osoby nad jej subiektywną prawdą)
4.2.2.7 Prymat życia wewnętrznego nad jego zewnętrznym przejawem
4.2.2.8 Prymat inicjacji nad informacją i „pedagogii wiary” nad publicystyką

Zakończenie –
Genesis polskiej szkoły medioznawstwa personalistycznego
  Bibliografia
1. Literatura cytowana
2. Wybrana literatura uzupełniająca
Abstract

Celem autorki było uchwycenie mechanizmów med medialnej przestrzeni publicznej w skali globalnej, regionalnej oraz lokalnej. Proponowana Czytelnikowi książka śledzi i analizuje strategie przenikania do głównego nurtu medialnych reprezentacji, które nie tylko ukazują Innego, ale także stanowią jego samodzielny i niezależnie kształtowany głos. W cyklu analiz prowadzonych w paradygmacie medioznawczym i antropologicznym, skupiając się na telewizyjnych tekstach, ale także ich kontekście, dopuszczając do głosu ich twórców oraz widzów autorka próbuje uchwycić medialny pejzaż w konkretnym momencie historycznym.

Branding narodowy, telewizja pograniczna realizowana w międzynarodowych koprodukcjach oraz programy dla mniejszości narodowych i etnicznych potraktowane zostają jako rozbijające homogeniczność medialnego dyskursu teksty, w których Inny mówi sam o sobie pluralizując sferę medialną i rozbijając panujące w niej etnocentryczne światoobrazy.

ONE. RESORTOWE DZIECI. Wychowane w rodzinach działaczy i funkcjonariuszy KPP, PZPR. Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a potem SB. Doskonale ustawione potem w życiu, dzięki koneksjom, a potem pieniądzom i „grubej kresce”. Czasem, choć wywodzą się z niekomunistyczych środowisk, związane ideologicznie oraz materialnie z byłą władzą i bezpieką. Za młodu aktywiści komunistycznych organizacji młodzieżowych, potem biznesmeni, właściciele i zarządcy nowych mediów. Właśnie dlatego tak zdecydowanie przeciwne dekomunizacji i lustracji, szydzący z patriotyzmu, polskich tradycji i w ogóle z polskości. Niebezpieczne, bo usytuowane w opiniotwórczej prasie, a przede wszystkim w telewizji i stacjach radiowych. Obecne w nich od stanu wojennego – do dziś.

ONE. RESORTOWE DZIECI. „Violetty”, „Kowalscy”, Literaci”, „Poeci”, „Daniele” i inni. Połączeni solidarnością grupową i interesami, posługujący się wprawnie relatywizmem moralnym, szyderstwem i ośmieszaniem. Często, w razie pilnej potrzeby, pełniące rolę „dyżurnych autorytetów moralnych”, szczujących przeciw zbyt niepokornym, zbyt dociekliwym – myślącym, ponad ICH miarę, po prostu inaczej.
Ta książka jest właśnie o nich.

Prezentowane w niniejszej publikacji artykuły są próbą odkrywania wartości mediów z różnych perspektyw medioznawczych, zwracając uwagę, m.in., na następujące zagadnienia: media jako wartość, media jako wartość społeczna i cywilizacyjna; wartościowy dziennikarz i „wartościowe” dziennikarstwo; troska o wartości w cywilizacji medialnej; dystrybucja władzy nad agendą medialną jako wartość; radio lokalne jako wartość społeczna; wartość komputera; telewizyjne kino wartości; system aksjologiczny telewizyjnych wiadomości; figuralność „Teleexpressowych” przekazów w kontekście wartości; dziennikarskie komunikowanie aksjologii prawa; promocja wartości związanych ze zrównoważonym stylem życia w prasie kobiecej; dylematy etyczne w pracy współczesnego dziennikarza i ich wpływ na formę, treść i jakość przekazu medialnego; etyczność i wartość cyberprzestrzeni; wartość Facebooka jako nowej formy komunikacji; wartość mediów społecznościowych; mimikra i mimezja komunikacyjna jako formy nieetycznej komunikacji online; hipokryzja, populizm i terror tabloidów; misyjne programy w stacjach komercyjnych – wartości edutainment; prowokacja dziennikarska w teorii i praktyce; dziennikarstwo śledcze – dylematy zawodowe; etyczne granice zastosowania mowy pozornie zależnej w tekstach dziennikarskich itd. Autorzy zawartych w naszej publikacji artykułów starają się ukazać problematykę wartości mediów w różnych kontekstach tematycznych, dotyczących ważnych dla człowieka kwestii. Są to zagadnienia z następujących obszarów: odkrywanie wartości mediów; analiza wartości mediów w dziennikarskich działaniach; nowe media jako szansa i wyzwanie dla wartości; różne odsłony wartości w praktyce medialnej.

Tematem kolejnego tomu z serii „Etyka Mediów” są „wartości w mediach”. Dzisiejszy świat w dużej mierze zależy od mediów, a ich kształt zależy przede wszystkim od propagowanych przez nie wartości oraz od jakości i wartości samych mediów. Prezentowane w tomie artykuły są rezultatem badań na ten temat, a jednocześnie stanowią forum dyskusji nad obecnymi w nich wartościami. Odkrywają one też i wskazują sposoby promocji wartości medialnych służących dobru człowieka i społeczności. Prezentowane artykuły są próbą odpowiedzi, z różnych perspektyw medioznawczych, między innymi, na następujące problemy: wartości w mediach – jakość, odpowiedzialność, powinność itd.; wartości w formach i treściach medialnych; różne oblicza i odsłony wartości i antywartości; wyzwania i zagrożenia medialnym złem – komunikowanie „antywartości”; komunikacja wartości jako miara „misyjności” mediów; media jako wartość społeczna i cywilizacyjna itd.; komercjalizacja i marketing wartości; wartości w Internecie i cyberprzestrzeni; wartość wizerunku – public relations a wartości; wartościowy dziennikarz i „wartościowe” dziennikarstwo; troska o wartości w cywilizacji medialnej itd.