Inne

Październikowy numer „Słowa wśród nas” nosi tytuł: „Mała droga miłości św. Teresy”. W artykułach głównych ks. Jacques Philippe pokazuje na czym polega ta mała droga odkryta przez młodą karmelitankę i dlaczego jest to doskonała droga dla każdego z nas.

Magazyn zawiera artykuły: „Nieść Pana wszędzie” o Madeleine Debrel, „Panie, ratuj, giniemy” o tym, że to Jezus ma kontrolę nad wszystkim oraz dwa świadectwa: młodej dziewczyny, która dzięki adoracji spotkała Jezusa oraz polskiej szarytki posługującej w Kazachstanie.

W numerze jak zwykle znajdziemy Medytacje na każdy dzień do jednego z czytań mszalnych, Kalendarz liturgiczny oraz krzyżówkę.

Niedawno wydana książka ks. Jana Twardowskiego nosi tytuł Od A do Z - od Awantury do Zgody (alfabet dla każdego) i rzeczywiście stanowi dobry prezent dla każdego: dla młodszego i starszego czytelnika. Parafrazując tytuł książki Księdza od Biedronek możemy Akwaaba, trzecią książkę Ks. Abpa Henryka M. Jagodzińskiego o jego pracy w dalekiej Ghanie, określić nie tyle jako refleksje "od A do Z", ale zaproszenie do odbycia podróży "do A po Z" do Afryki po Zbawienie! Gdy na naszych oczach umiera Kościół w Europie, Afryka przeżywa rozkwit wiary chrześcijańskiej. Afryka dla świata staje się źródłem nadziei na duchowe odrodzenie. Być może już wkrótce zamiast pielgrzymek do pustych europejskich sanktuariów, zamienionych w muzea, hotele i kawiarnie, przyciągające tysiące quasi-religijnych turystów, parafie na Starym Kontynencie zaczną organizować prawdziwie religijne wyprawy: do Afryki! Pielgrzymki na Czarny Ląd, aby tam dotknąć tajemnicy Kościoła, doświadczyć fenomenu żywej, radosnej i bezkompromisowej wiary. ks. Stefan Radziszewski

III.3. Miasto Rzymian panuje nad całym światem tam, gdzie jest on dostępny i zamieszkały przez ludzi. Ma pod sobą całe morze, nie tylko należące do Słupów Heraklesa, ale także ocean do granic dostępnych żegludze. Jest pierwszym i jedynym miastem, o którym mamy wiadomości od samego początku jego istnienia. Granice jego władzy określa wschód i zachód słońca. Czas tej władzy nie jest krótki, lecz dużo dłuższy niż jakakolwiek władza królewska czy władza jakiejkolwiek wspólnoty.

III. 4. Już od początku swojego założenia miasto podporządkowało sobie sąsiadujące ludy pomimo ich przewagi i wojowniczego charakteru i kontynuowało nadal podporządkowanie sobie tych, którzy mu się sprzeciwiali. Tak było aż do drugiego konsulatu Klaudiusza Nerora i konsulatu Calpurniusa Piso w czasie sto dziewiędziesiątej trzeciej olimpiady, czyli przez siedemset czterdzieści pięć lat.

III.5. Po podporządkowaniu sobie całej Italii i nabraniu odwagi do zrobienia kroku w stronę powszechnego panowania wyrzuciło z morza jego wielką potęgę, Kartaginę, podbiło Macedonię, która do tej pory zdawała się być najbardziej potężnym krajem i jego panowanie rozprzestrzeniło się na wszystkie miejsca, trwa do naszych czasów, czyli siódmego pokolenia. Nie ma już przeciwnika ani w greckim ani w niegreckim ludzie i w pewnym sensie nie ma drugiego takiego ludu, który zająłby powszechnie dominującą pozycję albo tak szeroko rozciągnął władzę.

fragment Księgi pierwszej

Apoloniusz z Tiany G. R. S. Mead’a to fascynująca biografia greckiego filozofa i przywódcy religijnego, który żył w I wieku n.e. Apoloniusz, pochodzący z Kapadocji w rzymskiej Anatolii, spędził swoje życie na podróżach i nauczaniu w regionach Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i Indii. Jego postać jest centralna dla neopitagoreizmu i znana z licznych cudów, których miał dokonać jako wędrowny mędrzec. George Robert Stow Mead wnikliwie przedstawia życie Apoloniusza, bazując na legendach i opowieściach o jego niezwykłych zdolnościach i mistycznym stylu życia. Ten niezwykły filozof, którego otoczone nimbem tajemniczości życie fascynowało współczesnych, pozostawił trwały ślad w kulturze starożytnej. Apoloniusz z Tiany, mimo wielu oskarżeń o używanie magii oraz spiskowanie przeciwko cesarzowi, zyskał wiernych zwolenników, którzy wierzyli w jego wniebowstąpienie. Książka nie jest tylko biografią; pozwala czytelnikom odbyć w wyobraźni podróż do starożytności, by odkryć tajemnice tej niezwykłej postaci i dowiedzieć się więcej na temat cudownych wydarzeń, które przypisywano działalności mędrca. Zachęcamy do odkrycia historii jednego z najbardziej charyzmatycznych filozofów starożytności, którego życie pełne było magii, kontemplacji i duchowych podróży.

"Historia pewnego narodu jest nauką o zmianach, przez które on przechodził. Póki naród żyje, zmienia się też ciągle; o to chodzi, żeby się zmieniać na lepsze, a nie na gorsze" - pisał Feliks Koneczny. "Dzieje Polski" poprowadził autor od czasów najdawniejszych aż do początku XIX wieku. Historia monarchii piastowskiej, jagiellońskiej, a także Rzeczpospolitej Obojga Narodów napisana piórem wybitnego historyka do dziś porywa umysły i serca ku głębszemu poznaniu losów Ojczyzny, której na imię Polska.

Książka jest wspomnieniem ks. Karola Antoniewicza z misji, które prowadził w 1846 r. na terenie Małopolski. Był to czas tuż po rzezi galicyjskiej, niesłychanej zbrodni, która wstrząsnęła polskim narodem. Ks. Antoniewicz wzywał sprawców i współsprawców do nawrócenia, a ofiary do wielkodusznego przebaczenia. Po upływie wielu lat od tych wydarzeń refleksje jezuity skłaniają do zastanowienia także nad kondycją współczesnego narodu polskiego.

W listopadowym numerze miesięcznika „Oremus”:

- czytania i modlitwy mszalne na każdy dzień;
- wprowadzenia liturgiczne napisane przez Agnieszkę Kuryś, tłumaczkę i publicystkę;
- rozważania, które przygotował ks. Andrzej Persidok, teolog, wykładowca teologii fundamentalnej w Akademii Katolickiej w Warszawie, rezydent w kościele św. Marcina w Warszawie;
- modlitwy wiernych zaproponowane przez s. Paulinę Zemlańską CHR, jadwiżankę z Krakowa;
- tekst z działu „Pytania i odpowiedzi”. Ks. Piotr Kulbacki, teolog, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, formator Unii Kapłanów Chrystusa Sługi, kurator Instytutu Formacji Pastoralno-Liturgicznej (KUL), odpowiada na pytanie: „Co to znaczy, że możemy wyprosić odpust dla siebie lub dla zmarłych?”;

- propozycje śpiewów na niedziele, uroczystości i święta, przygotowane przez Adama Kowalskiego, organistę w parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Świętej Lipce. W ramach „Liturgicznego ABC” Maciej Zachara MIC podejmuje temat liturgii wschodniosyryjskiej. Przybliża specyfikę roku liturgicznego tej tradycji, z uwzględnieniem okresów, dni postu, wspomnień świętych itd., a także sakramenty. „W duszpasterstwie parafialnym – zaznacza autor – ważną rolę odgrywa liturgia godzin”.
Michał Kozak MIC w dziale „Pokochać Psalmy” rozważa Psalm 18, którego początkowymi wersetami modlimy się w trakcie liturgii Mszy świętej w niedzielę, 3 listopada. Psalm ten może być nazwany paschalnym – zauważa ks. M. Kozak MIC. Opisuje on bowiem „fundamentalne wydarzenie, z którego rodzi się prawdziwa wiara i nadzieja zarówno narodu wybranego, jak i każdego człowieka. To doświadczenie żywego Boga, który z mroku niewoli zła i śmierci wyprowadza do wolności i do życia”.

Gdy mówimy o Lvinasie, że był uczniem Husserla i filozofem świadomości, stajemy przed problemem kilku fenomenów. Husserl, Lvinas, świadomość, relacje między nimi - to jest obszar badawczy, terra incognita, którą musimy odkryć, jeśli chcemy zrozumieć, jeśli Bóg wyposażył nas w tę filozoficzną ciekawość, która każe nam pytać i poszukiwać odpowiedzi. Ale czy ta ciekawość, drapieżna i czynna, jak i błagalne, i tęskne, oczekiwanie na zrozumienie - nie jest szczególną cechą człowieczą, wyróżniającą nas spośród innych bytów ożywionych? Ponad wszelką wątpliwość Lvinas, jego myśl filozoficzna jest silnie i chyba nieusuwalnie naznaczona jego biografią, osobistymi doświadczeniami, drogą życiową, na której został postawiony, a więc którą tylko od pewnego momentu i do pewnego stopnia sam wyznaczył. Jego żydowskość - ortodoksyjna, litewska, polska i rosyjska zarazem wyznacza formę jego świadomości i sposób ujmowania pojawiających się w niej treści poznawczych. Nie jest to więc czysta świadomość, ale czy w ogóle czysta świadomość nie jest tylko postulatem filozoficznym, swego rodzaju odpowiedzią na pragnienie poznania bezbłędnego, prawdziwie odwzorowującego rzeczywistość świadomości i tego, co poza nią? Każda świadomość wydaje się jakaś, a nasz wysiłek poznawczy jest związany zarówno z jej oczyszczaniem, by dotrzeć do rzeczy samej w sobie, jak i rozpoznawaniem prawdy, co do której chcielibyśmy, by była jednak obiektywna, a więc wolna od wszelkich subiektywizmów. O świadomości Lvinasa mówi się, że jest świadomością żydowską i z tego względu jest też świadomością moralnie nacechowaną, zmagającą się z moralnymi problemami człowieczeństwa, niejako domagającą się stałego potwierdzania tego człowieczeństwa. Ta filozofia i ta świadomość kształtowała się przecież w okresie, gdy człowieczeństwo zostało zakwestionowane. Zważmy jednak, że czas ten nie minął. Człowieczeństwo jest wciąż kwestionowane, każdy z nas może go doświadczyć, ale każdy z nas nie może być też pewny, że nigdy nie zakwestionuje go u swego brata. Dlatego sposób myślenia Lvinasa, jako szczególnie nacechowany moralnością ujawniającą dyskurs intelektualny i emocjonalny zarazem, jest wciąż żywy. Niech czytelnik zdecyduje, czy taki pozostanie?

Czy to prawda, że dziewczynki wolą kolor różowy, a chłopcy - niebieski? Dlaczego dziewczynki chętniej bawią się lalkami i pluszowymi misiami, a chłopcy - samochodzikami i robotami? Co ma większy udział w kształtowaniu tożsamości płciowej człowieka: natura czy kultura?

Światowej sławy prymatolog zabiera głos w jednej z najważniejszych dyskusji XXI wieku. Wyjaśnia podstawowe pojęcia: orientacja seksualna, płeć kulturowa (gender), płeć biologiczna, tożsamość płciowa. Następnie, posiłkując się swoim doświadczeniem w badaniach innych naczelnych (jak szympansy zwyczajne i szympansy bonobo), opisuje socjalizację człowieka, jego zachowania seksualne, narzucane każdej płci role społeczne, a także niemożliwe do osiągnięcia wzory idealnej kobiety i idealnego mężczyzny. Przekonuje, że tożsamość płciowa każdego człowieka składa się z dwóch części: płci biologicznej i kulturowej (gender). Wszystko, co robimy, odzwierciedla współgranie genów i środowiska. De Waal podkreśla przy tym, że tożsamość płciowa to temat szeroki i różnorodny, i tę różnorodność należy pielęgnować.

Kto wjeżdża do Krakowa od strony zachodniej, ten z daleka widzi lśniące w słońcu i górujące nad miastem białe wieże klasztoru kamedułów. Mnisi noszący charakterystyczny biały habit z kapturem i szkaplerzem mieszkają w eremach nieopodal kościoła i wiodą surowe życie w ciszy i samotności. Dzień rozpoczynają o 3.30 w nocy, gdy dzwon klasztorny wzywa na pierwszą modlitwę. Kolejne godziny dnia upływają kamedułom na pracy, modlitwie, lekturze Pisma Świętego i kontemplacji. Mężczyźni z zewnątrz do klasztoru mogą wchodzić tylko w określonych godzinach, kobiety – jedynie w wyznaczone dwanaście dni roku.

O ile – ze względu na szacunek dla reguły mnichów – mało kto ma okazję zajrzeć za mury klasztornej klauzury, o tyle ta książka jest niepowtarzalną okazją, by o życiu krakowskich kamedułów dowiedzieć się bardzo dużo, i to nie od kogo innego, jak od samego ich przeora – ojca Mateusza Kolbusa EC. To jedyny tak obszerny i szczery wywiad rzeka, w którym przełożony eremu na Srebrnej Górze opowiada m.in.:

o tym, dlaczego niektórzy mężczyźni decydują się na życie w ciszy i samotności; o życiu codziennym kamedułów; o modlitwie, poście, sensie ascezy i milczenia; o doświadczeniach kryzysu i nocy ciemnej; o śmierci i życiu wiecznym.

Publikacja Piotra Stefaniaka skoncentrowana jest na wspaniałych świętych postaciach Kingi, Konstancji, Małgorzaty i Jolenty, czterech córkach węgierskiego władcy Beli IV, panującego w latach 1235-1270. Dotyczy więc okresu szczytowego średniowiecza, czasu umacniania chrześcijańskiego porządku w Europie. Książka po raz pierwszy w Polsce i na Węgrzech przywołuje razem cztery sylwetki wybitnych świętych sióstr. Pokazuje siłę średniowiecznych kobiet, wpływających na historię nie tylko Polski i Węgier. Solidna baza źródłowa i bogata ikonografia stanowią o wartości opracowania. Wydanie dwujęzyczne polsko-węgierskie we współpracy z Wydawnictwem Szent Gellert.

Jesteśmy jedynymi zwierzętami, które żegnają się w oczekiwaniu, że niedługo mogą znowu się spotkać. Jesteśmy zdolni do umysłowych podróży w czasie, dzięki czemu możemy z wyprzedzeniem przygotować się do przyszłych zdarzeń, starając się wpłynąć na to, jak będzie wyglądała przyszłość. Nasz umysł łatwo przeskakuje pomiędzy przeszłymi, teraźniejszymi i możliwymi przyszłymi wypadkami. Możemy dzięki niemu przeżywać kolejny raz przeszłe zdarzenia i wyobrażać sobie przyszłe scenariusze, nawet jeśli wcześniej nie doświadczaliśmy niczego podobnego. Robimy to nieustannie: wybiegamy myślami ku nadchodzącym wakacjom, rozkoszujemy się wizją umówionej kolacji i dumamy z niepokojem o wynikach testu. Za pomocą naszych umysłowych wehikułów czasu tkamy historię naszego życia - to, skąd pochodzimy i dokąd zmierzamy. Przezorność, czyli zdolność przewidywania zdarzeń oraz podejmowania stosownych działań, jest prawdopodobnie najpotężniejszym z naszych wszystkich narzędzi.

Atomy są niewyobrażalnie małe. Potrzeba ich aż 15 trylionów, by mogło powstać jedno ziarenko maku. W dodatku prawie nic w nich nie ma, ponieważ ponad 99,9999999999% ich zawartości stanowi pusta przestrzeń.

David J. Helfand odtwarza z pomocą atomów całą historię Wszechświata, począwszy od pierwszej mikrosekundy jego istnienia, która upłynęła 13,8 miliarda lat temu. Pokazuje, że dzięki wykorzystaniu detektorów i reaktorów, mikroskopów i teleskopów możemy odczytać opowieści zapisane w tych maleńkich drobinach i znaleźć odpowiedzi na intrygujące pytania. Czy średniowieczny modlitewnik wystawiony na sprzedaż jest autentyczny? Jaki klimat panował na Ziemi przed pojawieniem się na niej człowieka? Dlaczego wyginęły dinozaury? Zegary Wszechświata, są żywą, niezwykle interesującą opowieścią detektywistyczną o najmniejszych elementach składowych naszego świata, dzięki którym możemy odkryć tajemnice związane z wydarzeniami z zamierzchłej przeszłości, lepiej zrozumieć teraźniejszość, a nawet zajrzeć w przyszłość.

W październikowym numerze miesięcznika „Oremus”:

- czytania i modlitwy mszalne na każdy dzień;
- wprowadzenia liturgiczne i rozważania, które napisała Mira Majdan, autorka wielu książek z zakresu duchowości, animatorka rekolekcji;
- modlitwy wiernych przygotowane przez siostrę Esterę OCD z Suchej Huty;
- rozważania różańcowe, które zaproponowała Agnieszka Kuryś, tłumaczka i publicystka;
- tekst z działu „Pytania i odpowiedzi”. Ks. Piotr Kulbacki, teolog, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, formator Unii Kapłanów Chrystusa Sługi, kurator Instytutu Formacji Pastoralno-Liturgicznej (KUL), odpowiada na pytanie: „Jak rozumieć to, że Msza święta odprawiana jest w pewnej intencji, np. za zmarłego N.?”;
- propozycje śpiewów na niedziele, uroczystości i święta, przygotowane przez Adama Kowalskiego, organistę w parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Świętej Lipce.

W ramach „Liturgicznego ABC” Maciej Zachara MIC przedstawia zarys historii chrześcijaństwa tradycji wschodniosyryjskiej. Reprezentują ją „trzy Kościoły, będące spadkobiercami dawnego Kościoła Wschodu”: Asyryjski Kościół Wschodu, Kościół Chaldejski oraz Kościół Syromalabarski.

W dziale „Pokochać Psalmy” Michał Kozak MIC rozważa Psalm 88, którym modlimy się podczas Mszy świętej 1 października. Psalmista „ciągle powtarza, że woła do Boga, do Niego wyciąga swe ręce (ww. 2-3.10.14). Jemu również, jak św. Teresie, nie pozostało nic więcej jak miłość. Ponadto – zaznacza M. Kozak MIC – jest w tym psalmie także wołanie Jezusa Chrystusa, opuszczonego i zmiażdżonego cierpieniem, który zszedł do mrocznej otchłani ludzkiej śmierci, pozostawił tam otwarte drzwi i rozświetlił ją blaskiem zmartwychwstania”. Halina Świrska, autorka „Naszej okładki”, omawia obraz „Madonna w ogrodzie różanym” (Stefan Lochner – XV w.). Ponadto w numerze – jak zawsze – części stałe Mszy świętej.

Porządek natury i porządek łaski. Te sformułowania często pojawiają się w kolejnym, siódmym już tomie toczącego się przez kilkanaście lat cyklu Rozmów niedokończonych z ks. prof. Tadeuszem Guzem. Zarówno bowiem natura, jak i łaska – tak, również ona! – mają swój ustanowiony przez Boga porządek, zadaniem zaś człowieka jest poznawanie go i uszanowanie. Nie respektując tego, człowiek zwraca się przeciwko samemu sobie, a ostatecznie przeciw Stwórcy. Bóg jest Dawcą darów mnogich. Przyjęcie błogosławieństwa Bożego i udzielanie go innym, przyjęcie zbawienia w Jezusie Chrystusie oraz pocieszenia i pouczenia w Duchu Świętym przynosi pokój, jakiego świat dać nie może. Odrzucanie tych darów i zaprzeczanie prawom naturalnym prowadzi wprost do odczłowieczenia. Dlatego potrzeba nauczyć się rozróżniać duchy, nazywać rzeczy po imieniu i trwać w prawdzie. O tym, jak to robić, rozprawiają uczestnicy zamieszczonych tu rozmów.

Za co?! Pytanie to nieodparcie nasuwa się podczas czytania tej przejmującej książki. Tysiące Polaków, najlepszych synów swojego narodu, było zsyłanych na Sybir za umiłowanie własnego kraju, za walkę o jego wolność, za przywiązanie do wiary katolickiej. Wszelki sprzeciw wobec caratu karany był surowo; najczęściej właśnie wyekspediowaniem na tę nieludzką ziemię, skąd przeważnie nie było już powrotu. "Przewiną" mogło być nie tylko przygotowywanie narodowych powstań czy zamachów na cara lub jego funkcjonariuszy, ale także czytanie nieprawomyślnych książek o patriotycznej wymowie. Zaczęło się od przekonania, że obca potencja może Polakom dobrze służyć. Tak było już w XVIII wieku, kiedy pewne wpływowe kręgi społeczeństwa upowszechniały pogląd, że moskiewski, a później także pruski protektorat wzmocni Rzeczpospolitą. Stulecie to zakończyły jednak tragiczna w skutkach konfederacja targowicka, czyli wojna polsko-rosyjska w obronie Konstytucji 3 maja, Insurekcja Kościuszkowska oraz całkowite zagrabienie wielkiego do niedawna kraju. To, co miało być pomocą, bardzo szybko okazywało się przemocą. Wyzysk, brutalność, niewola, wynaradawianie - to bowiem w ostatecznym rachunku oferowali Polakom "protektorzy". Już pod koniec XVIII wieku kibitki z Polakami pojechały na daleki Sybir, który w ciągu XIX stulecia zapełniał się najszlachetniejszymi, najbardziej niezłomnymi przedstawicielami naszego narodu, wpędzając ich w nędzę, głód, choroby. Knutem zaganiani byli do najcięższych robót. Wielką motywacją wielu Rosjan w prześladowaniu Polaków było rekwirowanie majątków zesłańców; "protektorzy" bogacili się tym sposobem z dnia na dzień. Polacy nie mieli do czego wracać, nawet jeśli dzięki szczególnej odporności przeżyli lata katorgi. Zasiedlali więc w koszmarnych warunkach nieludzką ziemię, będąc tam od razu warstwą najlepiej wykształconą oraz kreatywną. Stąd niektórzy z nich z biegiem lat stali się wybitnymi badaczami Syberii, zamieszkujących ją ludów, środowiska naturalnego. Znakomity znawca dziejów syberyjskich zesłańców oraz stosunków tam panujących, dr Marek Klecel, żywo i zajmująco opisuje losy wielu Polek, Polaków i całych polskich rodzin, od senatorów Rzeczypospolitej - biskupów Sołtyka i Załuskiego w 1767 r. począwszy, po losy braci Piłsudskich: Bronisława i Józefa. Są to historie przeważnie tragiczne, ale zarazem też bardzo budujące, ukazują bowiem wielkość i niezłomność polskiego ducha. Autor przytacza również przykłady karier naukowych niektórych sybiraków, a kończy swą bogatą opowieść z początkiem XX wieku. Marek Klecel przygotowuje zarazem II tom, który obejmuje dzieje zesłańców polskich od czasu przekształcenia się Rosji w ZSRS. Ta niezwykła książka, wzbogacona aż 190 ilustracjami, to nie tylko znaczący fragment historii polskiego narodu i hołd oddany męczennikom. To także wielka przestroga dla tych współczesnych Polaków, którzy i dziś upatrują szansy dla Rzeczypospolitej w zagranicznym "protektoracie".

Przekroczyć siebie to bardzo autentyczna podróż w głąb siebie. Autentyczna, bo oparta na osobistych doświadczeniach drogi wiary autora, holenderskiego księdza Henriego Nouwena, w którego dorobku można znaleźć wiele bestsellerowych książek o duchowości chrześcijańskiej. Sięgając po polskie wydanie książki zatytułowanej Przekroczyć siebie. Trzy ruchy życia duchowego czytelnik ma możliwość wejść w głąb swojego życia, mierząc się z samym sobą (pierwszy krok), patrząc na swoje relacje z ludźmi (drugi krok) i w końcu odkrywając, czym jest modlitwa (trzeci krok). Nie sposób patrzeć na życie duchowe w oderwaniu od któregoś z tych kroków, autor ukazuje jak wzajemnie się uzupełniają.

Warto zmierzyć się z osamotnieniem, wrogością czy złudzeniami tak, aby je zrozumieć i wyjść z przytłaczających nas barier ku życiu w wolności życia duchowego. Ta książka, oparta o refleksje i życiowe doświadczenia, jak również ogromne bogactwo duchowości chrześcijańskiej prowokuje człowieka do świeżego spojrzenia na swoje życia, dlatego powinna trafić w ręce wielu osób, niezależnie od wieku, stanu czy zawodu.

Od wydania tego zbioru minęło prawie 50 lat. Wydaje się jednak, że nie utracił on waloru aktualności, a współcześni polscy czytelnicy poprzez lekturę spotkają się z autorem będącym bystrym obserwatorem rzeczywistości, zaniepokojonym kierunkami ewolucji życia społecznego, szczerze zatroskanym o przyszłość i stawiającym trafne, ponadczasowe diagnozy.

Jak zaznaczył autor, inspiracją do napisania esejów składających się na tę książkę były często bieżące wydarzenia. Dla człowieka zainteresowanego historią już sam opis tych wydarzeń jest ciekawy. Działy się one bowiem w czasach, do których większość z nas już nie sięga pamięcią i w miejscach oddzielonych od nas wówczas żelazną kurtyną. A zatem wraz z autorem jesteśmy świadkami entuzjazmu wywołanego lądowaniem ludzi na Księżycu, słuchamy wypowiedzi wieszczących nieuchronny triumf komunizmu, możemy oczami wyobraźni zobaczyć paryskie manifestacje zwolenników swobodnego dostępu do aborcji albo rozwieszone na ulicach plakaty wzywające do zakończenia wojny w Wietnamie.

Wandea 1793. W obronie Boga i króla - Wzruszająca i wstrząsająca historia Powstania wandejskiego opisana dla młodzieży i dorosłych. Bogato ilustrowana książka Marka Robaka opisuje przebieg, główne wydarzenia oraz historie bohaterów powstania i idee im przyświecające.

Co znajdziesz w środku?
- Początki rewolucji francuskiej
- Wandea przed powstaniem
- Wybuch powstania - walka w obronie Boga i króla
- Sukcesy powstańców i wściekłość republiki
- Zemsta i pierwsze ludobójstwo w Europie
- Bohaterowie wandejscy
- Kalendarium powstania wandejskiego

Powstanie wandejskie, które wybuchło w 1793 r., to głęboko religijna i ludowa kontrrewolucja. Gwałtowny i spontaniczny sprzeciw chłopów wobec rewolucji, którą przyjęli początkowo życzliwie wierząc w jej szlachetne hasła, dopóki się nie okazało, że niszczy ona ten świat, w którym żyli od wieków, i którego gwarantami byli Bóg i król. Wandejczycy wyruszali do boju parafiami, z ich sztandarami na czele - rozkazy dowódców były odczytywane w kościołach. Szli powoli, odmawiając głośno różaniec lub śpiewając pieśni religijne przy wtórze kobz, fujarek lub rogów myśliwskich. W ciemnościach Wandejczyków rozpoznawano po modlitwach, żołnierzy rewolucyjnych - po przekleństwach i bluźnierstwach. Na szyjach nosili różańce, a na piersiach szkaplerze z Najświętszym Sercem Jezusa - było to czerwone serce z wyrastającym z niego krzyżem. Stało się ono symbolem powstania wandejskiego. Sami przeciwnicy nazywali Wandejczyków "żołnierzami Jezusa", "żołnierzami papieskimi", "armią Jezusa" - oni zaś czuli się krzyżowcami walczącymi o przywrócenie ołtarzy i uświęcenie króla, którym był dla nich Ludwik XVII, mały synek zgilotynowanego Ludwika, więziony w Paryżu w zamku Tempie.

Przewodnik po kościele pw. św. Franciszka Salezego przy klasztorze Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (sióstr wizytek) w Krakowie. W książce zamieszczono historię fundacji wraz z wyszczególnieniem najważniejszych osób związanych ze świątynią, a także opis wyglądu budynku i najważniejszych zabytków, które się w nim znajdują. Do przewodnika, napisanego w języku polskim, dołączono streszczenia w języku angielskim i francuskim.