Teologia

Jak wygląda czyściec w oczach wielkich świętych i mistyków? Jak możemy pomóc duszom czyśćcowym? Jak dusze czyśćcowe pomagają ludziom na Ziemi? Jakie wielkie tajemnice świata ujawniane zostały przez dusze czyśćcowe?

Krótkie zdania wyjęte z pism Ojców Świętych

Bł. Dydak z Kadyksu (1743–1801): hiszpański kapucyn, ognisty ewangelizator, kilkukrotny doktor honoris causa, autor ok. 90 dzieł katolickich. Ze względu na zmysł kaznodziejski i talent teologiczny nazywany „zmartwychwstałym Akwina- tą”, „Janem Chryzostomem XVIII wieku” – a niekiedy nawet „drugim świętym Pawłem”.

W tej drobnej książeczce bł. Dydak obiera jednak skromną rolę redaktora, oddając głos innym – równie, a może i bardziej – znamienitych ludziom Kościoła.

Mamy zatem:

- błogosławionego redaktora,
- świętych autorów, a także
- Przenajświętszą Ofiarę w centrum.

W związku z jubileuszem osiemsetlecia otrzymania stygmatów przez św. Franciszka (17 września 1224-2024) ukazuje się cenny esej im poświęcony, będący owocem badań, medytacji, a przede wszystkim modlitwy. Autor jest franciszkaninem, który przeżywa swoje powołanie kapłańskie w świetle całkowitego i bezgranicznego poświęcenia się Niepokalanej, dlatego w tajemnicy Maryi, związanej z Chrystusem Odkupicielem, dostrzega i kontempluje także tajemnicę stygmatów św. Franciszka, znaku jego upodobnienia się do Męki Chrystusa. Szczególne nabożeństwo św. Franciszka do „Dziewicy uczynionej Kościołem” jest kluczem do zrozumienia tego upodobnienia.

Jubileusz stygmatów św. Franciszka powinien stać się dla wszystkich bodźcem do podjęcia intensywniejszego życia duchowego, podtrzymywanego wiarą w zbawczą wartość cierpienia ofiarowanego dla miłości Bożej, w zjednoczeniu z Chrystusem - który w każdej Mszy Świętej odnawia swoją zbawczą ofiarę - oraz z Maryją Współodku-picielką. Ona jest drogą najłatwiejszą, najpewniejszą i najpiękniejszą, jaka pozwala nam dotrzeć do „pełnej dojrzałości Chrystusa” (Ef 4,13), ukrzyżowanego i zmartwychwstałego dla zbawienia świata (św. Jan Paweł II, 402.1998) i dla naszego wiecznego szczęścia. Athanasius Schneider biskup pomocniczy archidiecezji Najświętszej Maryi Panny w Astanie

Br. Krzysztof Dzido, zachęcony przez czytelników i przełożonych, przygotował następny tom anegdot i zabawnych sytuacji zebranych z franciszkańskich wspólnot. I w ten to sposób powstał drugi tom Kawałków śmiechu.

W życiu zakonnym nowicjat to okres, w którym kandydaci do zakonu zapoznają się z zasadami życia klasztornego, przywdziewają zakonny strój czyli habit, oraz poznają duchowość Zakonu, praktykując intensywne życie modlitwy. Rytm dnia uzupełnia fizyczna praca, studium oraz sport i rekreacja. Bracia nowicjusze, będąc na ogół ludźmi młodymi, mają wiele ciekawych pomysłów, wykraczających często poza standardy codzienności. Właśnie o tych pomysłach i zabawnych zdarzeniach traktuje niniejszy tomik. Druga część tego tomu zawiera również kilkanaście anegdot z życia innych starszych zakonników.

„Cokolwiek człowiek ma, ma od Boga, i wszelkie dobro, na które może wskazać w sobie i swoich uczynkach, nie należy do niego, a jedynie do Boga, źródła wszelkiego dobra (por. Jk 1, 16n.).

Dlatego Franciszek powtarza niezmordowanie, że wszelkie dobro mówi i czyni przez nas Bóg. Do Niego należą wszystkie nasze dobre uczynki, do nas – jedynie grzechy. Człowiek prawdziwie ubogi jest świadom we wszystkim swego niezasłużonego obdarowania. [...]

Franciszek, prawdziwy miłośnik ubóstwa, żywi najgłębsze przekonanie, że człowiek jest przed Bogiem tylko żebrakiem”.

(fragment rozdziału IX)

Wydanie łacińskie. Prezentowany tom zawiera III i IV księgę Thomasiny. Łącznie z tomem obejmującym księgę I i II stanowią pierwszą kompletną edycję tego dzieła powszechnie uznawanego za kluczowe dla narodzin i rozwoju szkoły tomistycznej w późnośredniowiecznej teologii i filozofii. Tekst ten powstał na samym początku XIV wieku, a jego autorem jest Wilhelm z Godino OP (†1336) – dominikanin, profesor teologii na Uniwersytecie Paryskim, który otrzymał kapelusz kardynalski i wziął udział w wielu istotnych przedsięwzięciach – na przykład w procesie beatyfikacyjnym Tomasza z Akwinu i śledztwie dotyczącym ortodoksyjności nauczania Piotra Jana Olivi. Jego najsłynniejszym dziełem jest Tractatus de causa immediata ecclesiasticae potestatis, będący apologią papieskiej supremacji. Thomasina stanowi komentarz do Sentencji Piotra Lombarda i obejmuje szeroki zakres kwestii uznawanych za istotne w uniwersyteckim wykładzie z teologii systematycznej. Bazuje na pracach Tomasza z Akwinu, a zwłaszcza na jego Scriptum super Sententias i Summa theologiae. Dzieło Wilhelma z Godino powstało w szczególnym momencie, mianowicie zaraz po okresie debat wokół poglądów Tomasza z Akwinu i ich krytyki – w dyskusje te byli zaangażowani wpływowi autorzy ostatniej ćwierci XIII wieku, czyli Idzi Rzymianin, Henryk z Gandawy i Wilhelm z La Mare. Tak więc Thomasina zrodziła się jako próba zdefiniowania i zrekonstruowania rdzenia Tomaszowej teologii po fali krytycyzmu ze strony wcześniejszego pokolenia myślicieli. W środowisku dominikańskim Thomasina aż do końca średniowiecza służyła jako podręcznik teologii, prezentujący właściwą interpretację myśli intelektualnego mistrza Zakonu Kaznodziejskiego. Wydanie to zawiera tekst oryginalny Thomasiny w języku łacińskim przygotowany przez prof. dr. hab. Mikołaja Olszewskiego oraz ks. dr. Mirosława Socałę SDS na podstawie zachowanych rękopisów zgodnie z wymogami edytorstwa naukowych tekstów średniowiecznych. Zaopatrzone w bogaty aparat naukowy zarówno filologiczny jak i historyczny, uwzględnia odniesienia do źródeł przywoływanych w tym dziele.

Wydanie łacińskie. Prezentowany tom zawiera I i II księgę Thomasiny. Łącznie z tomem obejmującym księgę III i IV stanowią pierwszą kompletną edycję tego dzieła powszechnie uznawanego za kluczowe dla narodzin i rozwoju szkoły tomistycznej w późnośredniowiecznej teologii i filozofii. Tekst ten powstał na samym początku XIV wieku, a jego autorem jest Wilhelm z Godino OP (†1336) – dominikanin, profesor teologii na Uniwersytecie Paryskim, który otrzymał kapelusz kardynalski i wziął udział w wielu istotnych przedsięwzięciach – na przykład w procesie beatyfikacyjnym Tomasza z Akwinu i śledztwie dotyczącym ortodoksyjności nauczania Piotra Jana Olivi. Jego najsłynniejszym dziełem jest Tractatus de causa immediata ecclesiasticae potestatis, będący apologią papieskiej supremacji. Thomasina stanowi komentarz do Sentencji Piotra Lombarda i obejmuje szeroki zakres kwestii uznawanych za istotne w uniwersyteckim wykładzie z teologii systematycznej. Bazuje na pracach Tomasza z Akwinu, a zwłaszcza na jego Scriptum super Sententias i Summa theologiae. Dzieło Wilhelma z Godino powstało w szczególnym momencie, mianowicie zaraz po okresie debat wokół poglądów Tomasza z Akwinu i ich krytyki – w dyskusje te byli zaangażowani wpływowi autorzy ostatniej ćwierci XIII wieku, czyli Idzi Rzymianin, Henryk z Gandawy i Wilhelm z La Mare. Tak więc Thomasina zrodziła się jako próba zdefiniowania i zrekonstruowania rdzenia Tomaszowej teologii po fali krytycyzmu ze strony wcześniejszego pokolenia myślicieli. W środowisku dominikańskim Thomasina aż do końca średniowiecza służyła jako podręcznik teologii, prezentujący właściwą interpretację myśli intelektualnego mistrza Zakonu Kaznodziejskiego. Wydanie to zawiera tekst oryginalny Thomasiny w języku łacińskim przygotowany przez prof. dr. hab. Mikołaja Olszewskiego na podstawie zachowanych rękopisów zgodnie z wymogami edytorstwa naukowych tekstów średniowiecznych. Zaopatrzone w bogaty aparat naukowy zarówno filologiczny jak i historyczny, uwzględnia odniesienia do źródeł przywoływanych w tym dziele. Całość poprzedzona jest anglojęzycznym wprowadzeniem autorstwa prof. dr. hab. Mikołaja Olszewskiego oraz ks. dr. Mirosława Socały SDS.

Dlaczego Bóg – doskonały, absolutnie spełniony, autarkiczny i suwerenny – przyjął ludzkie ciało, przeszedł przez mękę i śmierć? To jedno z zasadniczych pytań teologii chrześcijańskiej – pytanie, które fascynowało teologów wszystkich epok.

Św. Tomasz z Akwinu również zajmuje się tym fundamentalnym zagadnieniem. Pyta o to, dlaczego Bóg stał się człowiekiem, zastanawiając się nad „odpowiedniością” (convenientia) wcielenia.

Na pierwszy rzut oka mogłoby się zdawać, że inkarnacja jest dla Boga raczej czymś w najwyższym stopniu „nieodpowiednim” (inconveniens). O takiej „nieodpowiedniości” wcielenia będą przecież przekonywać wyznawcy zarówno judaizmu, jak i islamu. Chrześcijaństwo jednak upiera się, że tak właśnie się stało: Syn Boży stał się człowiekiem i przyjął ludzkie ciało obciążone słabościami i śmiercią. Odpowiedź na pytanie, dlaczego Bóg zdecydował się na tak radykalny krok, nie jest więc tylko jakąś spekulatywną grą teologiczną, ale poszukiwaniem sensu czegoś chrześcijaństwu najwłaściwszego – prawdziwego proprium, które odróżnia chrześcijan od wyznawców wszystkich innych religii, nawet tych najbardziej pokrewnych. Wśród niezliczonych odpowiedzi na pytanie: „dlaczego Bóg stał się człowiekiem?” (cur Deus homo?), które pojawiły się w historii teologii chrześcijańskiej Wschodu i Zachodu, za jedną z najważniejszych uznaje się właśnie odpowiedź Akwinaty. Św. Tomasz wielokrotnie powracał do tego tematu, jednak w sposób najdojrzalszy i najbardziej reprezentatywny uczynił to w pierwszej kwestii trzeciej części Summa theologiae.

Ta broszura nie jest analitycznym wyjaśnieniem słynnego snu Świętego Jana Bosko, który miał w wieku dziewięciu lat. Dzielę się raczej moimi osobistymi refleksjami, które nasunęły mi się podczas kolejnej jego lektury. Zauważyłem wiele powiązań, które uznałem za ważne i warte podkreślenia. Skupiłem się przede wszystkim na śniącym chłopcu, który otrzymał bardzo konkretne zadania na przyszłość. Nie przywołuję onirycznego obrazu zwierząt, ponieważ wydaje mi się oczywisty i szeroko komentowany. Zdecydowanie szerzej mógłbym napisać o Konwikcie Kościelnym jako o bardzo ważnym miejscu, w którym ksiądz Bosko zdobywał duszpasterską mądrość. Wymagałoby to jednak opisania historii tej jakże ważnej, nie tylko dla diecezji turyńskiej, instytucji. Chciałem położyć akcent na spełnienie się snu, dlatego przywołałem konkretne wydarzania i ludzi. Tytuł nawiązuje zatem wprost to tajemniczych słów: „W swoim czasie wszystko zrozumiesz”, które Janek usłyszał pod koniec snu.

W refleksji tekst snu, zaczerpnięty ze Wspomnień Oratorium (Wydawnictwo Salezjańskie, 2023, s. 14-17) i wyróżniony szarym kolorem, przeplata się z moim rozważaniem. Za końcu dodałem wnioski. Starałem się w nich pokazać, że przesłanie, które otrzymał dziewięcioletni Jan Bosko, śmiało możemy przenieść do naszego życia.

(wprowadzenie autora)

Bóg nie powołał nas do tego, byśmy siedzieli z założonymi rękami i trwali w marazmie. Powołał nas, abyśmy byli odpowiedzią na ciemność i kryzysy tego świata. Kiedy nauczymy się patrzeć Jego oczami, możemy być ludźmi, którzy dzięki Bożej łasce są nie do zatrzymania.

Ale czy naprawdę szczerze wierzysz, że tak samo, jak Bóg pojawił się w historii Abrahama i przyniósł błogosławieństwo wielu narodom, czy też w historii Maryi, Mojżesza, św. Piotra, św. Franciszka, świętych w całej historii Kościoła, może pojawić się w twojej historii?

Być stuprocentowym mężczyzną

Chcesz lepiej zrozumieć sam siebie i to, czego chcesz od życia? Zwróć się do św Józefa - on jest stuprocentowym mężczyzną! I nie w znaczeniu macho, osiłka czy jakiegoś superbiznesmena, ale mężczyzny w stu procentach otwartego na Boga i na drugiego człowieka. Rozważania zawarte w tej książce staną się doskonałym drogowskazem na drodze do odnalezienia siebie jako mężczyzny.

Nowe wydanie

Książka to nowe wydanie bestsellerowego tytułu, które wyróżnia odświeżona okładka i wciąż aktualna, wartościowa treść.

Odpowiedź na wiele pytań
Książka odpowiada na wiele pytań, które zadają sobie mężczyźni::
Jak mądrze zmagać się ze światem, ze sobą?
Jak troszczyć się o innych, którzy są nam powierzeni?
Jak oprzeć się na tym, co jest prawdziwą wartością?
Jak po męsku kochać?
Co znaczy być stuprocentowym mężczyzną według zamysłu Bożego?

"Ku nawróceniu czy też ku poprawie śmiertelników wielce pomocne są przykłady zacnych ludzi" - mówi w swoich "Sentencjach" Izydor z Sewilli, zaliczony skądinąd w poczet świętych Kościoła. Jestem wdzięczny Postulacji procesu kanonizacyjnego ks. Stanisława Sudoła za wydanie drukiem niektórych jego kazań. Wyrażają one zatroskanie Sługi Bożego o zbawienie parafian, a zarazem osobiste dążenie do świętości przez pełnienie woli Bożej, aby stanowić jedno z Chrystusem (por. Mk 3, 34). Nie można być bowiem chrześcijaninem "po swojemu", bez względu na to, czy jest się kapłanem czy świeckim.

Ksiądz Sudoł miał głębokie przekonanie, że Pan Jezus powierzył Kościołowi depozyt wiary, aby za natchnieniem Ducha Świętego strzegł pilnie prawdy objawionej i ją głosił (por. DV 7-10; LG 12; kan. 747 KPK). Jego nieco dosadny język oraz rozważanie różnych szczegółowych kwestii, może nie do końca odpowiadać współczesnym gustom. Wierni powierzeni opiece duszpasterskiej ks. Sudoła widzieli jednak, że postępował on zgodnie z tym, co głosił. Owocem takiej postawy było kwitnące życie religijne oraz powołania. Niech niniejszy zbiór kazań pozwoli odkryć wartość zdrowej doktryny, a wspomnienie świątobliwego proboszcza z Dzikowca stanie się zachętą do większej troski o Kościół i własną wiarę.

+ Krzysztof Nitkiewicz

Biskup Sandomierski

Rozważania Stanisława Biela SJ tym razem przybliżają narodzenie Jezusa w Betlejem i Jego dzieciństwo w Nazarecie, które opisują Ewangelie świętych Mateusza i Łukasza. Autor zachęca nas nie tylko do odkrywania wagi tych biblijnych wydarzeń, ale także do wglądu w siebie, by refleksja nad życiem ukrytym Jezusa prowadziła do naśladowania Go w naszej codzienności.

Zapraszam cię do zagłębienia się w tajemnice dzieciństwa Syna Bożego. Z jednej strony może okazać się to łatwe, dotyczy przecież wydarzeń przeżywanych co roku w czasie Bożego Narodzenia i kojarzących się z tym, co najpiękniejsze: z czystością, niewinnością i poczuciem bezpieczeństwa. Z drugiej – musimy być uważni, by tajemnicy Wcielenia nie sprowadzić do sfery emocjonalnej czy mitycznej. Narodzenie i dzieciństwo Jezusa to bowiem nie tylko szopki, aniołki i fajerwerki.

Droga Jezusa to seria książek poświęconych życiu i działalności Chrystusa. Autor, korzystając z metody kontemplacji ewangelicznej, daje czytelnikowi przestrzeń do zatrzymania się i skupienia na ważnych momentach w historii zbawienia.

Ta broszura powstała, by przypomnieć, jak ważnym symbolem dla Polaków jest krzyż. Ma też dać argumenty w obronie słusznego prawa do obecności symboli religijnych w przestrzeni publicznej. A nade wszystko zachęcić, by nie być biernym. Jak powiedział Jan Paweł II w Zakopanem, patrząc na krzyż na Giewoncie: Ten krzyż patrzy na całą Polskę, od Tatr aż do Bałtyku, ten krzyż mówi całej Polsce: "Sursum corda! - W górę serca!".

Niewiara, czyli wiara, że Boga nie ma, to też światopogląd religijny. Jak każdy światopogląd religijny może przybierać formy fanatyczne, agresywne, nietolerancyjne, walczące. I z taką formą wyznawania niewiary mamy do czynienia w przypadku aktywistów i polityków domagających się lub wydających zarządzenia o zdjęciu krzyży z urzędów czy szkół. Używanie przy tym argumentu, że to działanie w imię tolerancji, to szczyty hipokryzji. Jest dokładnie odwrotnie. Tylko wybitne uprzedzenia i brak tolerancji mogą skłonić do podejmowania inicjatywy usuwania symboli religijnych, które tak wiele znaczą dla tak wielu obywateli. Człowiekowi dobrej woli, naprawdę tolerancyjnemu, także wyznającemu inną wiarę lub niewierzącemu, nie będzie przeszkadzał krzyż w urzędzie czy szkole, bo wie jak ważny to symbol dla innych i że nie ma w tym symbolu nic złego. Będzie przeszkadzał tylko komuś z uprzedzeniami i fobiami, często motywowanemu agresją i nienawiścią.

Rodzimy się tylko raz i umieramy tylko raz, żyjemy zaś wiecznie. Jak podchodzimy do życia ziemskiego i jak przygotowujemy się do wiecznego, zależy przede wszystkim od naszego postępowania, wyboru wolnej woli i świadomości, czym jest czasowość a czym nieskończoność. W opisach przeżyć, które pewne osoby doświadczyły, ukazuje się cała pełnia miłości i dobroci Stwórcy, a przede wszystkim Jego ojcowskie zatroskanie oraz jak wartościowym dla Boga jest każdy człowiek. Bóg oferuje tym, którzy potrafią się otworzyć na Jego działanie i dar zbawienia, szczególną pomoc i wsparcie, by zgodnie ze słowami Chrystusa, który „nie przyszedł po to, aby świat potępić, ale by świat zbawić” (por. J 12,47), nikt się nie zagubił, lecz życie kształtował w wolności dzieci Bożych. Szukając relacji z Bogiem, człowiek musi z własnej i niewymuszonej woli zrobić pierwszy krok w Jego kierunku.

W dzisiejszych czasach musimy na nowo odkryć wagę ojcostwa. Niewątpliwie pomoże nam w tym biskup Artur Ważny, który w swoim przepowiadaniu stara się przedstawić rolę ojca w rodzinie, ale także w Kościele i w społeczeństwie we właściwym świetle. Ma być on według niego typem współczesnego bohatera, który uzbrojony w miecz sprawiedliwości, prawdy i wyrozumiałości ośmieli się zmieniać świat. Autor problem ojcostwa omawia wieloaspektowo, w sposób interesujący nie tylko mężczyzn, dla których jest ono zwykłą drogą życiowego powołania, ale również dla całego ich otoczenia. Sporo miejsca poświęca na przykład deficytom, na jakie narażeni są dorośli synowie i córki ojców, którzy w jakiś sposób zawiedli. Nie pozostawia ich samym sobie, lecz udziela konkretnych wskazówek, jak poradzić sobie z różnymi traumami, aby stać się dobrym rodzicem, także w sensie duchowym. Wreszcie budzi nadzieję, że Bóg jest w stanie te wszystkie zranienia uleczyć, a wadliwe relacje naprawić. Przekonuje, że historia każdego z nas może zacząć się na nowo, na każdym etapie życia, o ile tylko odkryjemy kochające serce Ojca.

Zranienia, wewnętrzne "strefy cienia", wszelkie ograniczenia wpływające na całe ludzkie życie wydobyte na światło dzienne w modlitwie mogą zostać nawiedzone przez Tego, który jest miłością i pocieszeniem.

Uzdrowienia dokonane przez Jezusa w Ewangeliach są głównie fizyczne, choć niektóre mogą też być interpretowane na poziomie psychicznym, jak we fragmencie o sadzawce Betesda, ale Bóg zbawia człowieka we wszystkich jego wymiarach: ciało, duszę i ducha.

Medytacje zawarte w tej książce są propozycją łagodnego odsłonięcia naszych zranień przed Tym, który został posłany, aby nieść dobrą nowinę ubogim, więźniom głosić wolność, a niewidomym przejrzenie, i uciśnionych odsyłać wolnymi (zob. Łk 4, 18).

Czy powinniśmy bać się szatana? A może raczej powinniśmy bać się grzechu? W tej książce znajdziesz fachowe wyjaśnienie, kim jest Szatan i jego słudzy, w jaki sposób mogą działać w życiu człowieka i jak możemy się uchronić przed ich atakami.
Treść książki ostrzega przed wielką władzą, jaką zły duch może mieć nad światem, zwłaszcza wtedy, gdy się go lekceważy, błędnie interpretuje jego działanie albo kiedy szuka się pomocy w niebezpiecznych rejonach czarów i okultyzmu. Zawiera również modlitwy, które są przeznaczone do odmawiania przez wszystkich.
Autorem książki jest ks. Gabriele Amorth - watykański egzorcysta, jeden z najbardziej znanych na świecie. W swoim dorobku ma kilkanaście książek, w których opowiada o swoich doświadczeniach w tej niezwykłej posłudze.

Praca zawiera mnóstwo informacji historycznych, logicznie uporządkowanych i poprawnie interpretowanych. Autor wykazuje doskonałą znajomość problematyki, źródeł archiwalnych i źródeł drukowanych. Studium dotyczy postaci, która odegrała doniosłą rolę w najnowszej historii religijnej Polski i Litwy. Konstrukcja pracy jest przejrzysta, uwzględniająca całokształt problematyki związanej z życiem i działalnością błogosławionego Jerzego Matulewicza. Autor przedstawił sylwetkę Jerzego Matulewicza w szerokim kontekście problemów kościelnych i społeczno-religijnych epoki. Podnosi to wydatnie wartość naukową tej obszernej rozprawy. Książka napisana jest językiem jasnym i przystępnym, może wzbudzić zainteresowanie nie tylko historyków profesjonalistów, ale również szerszego kręgu czytelników. Zamieszczone są w tekście dobrze dobrane, obszerne cytaty zaczerpnięte ze źródeł, wspomnień, z kazań i wypowiedzi Jerzego Matulewicza. Pozwala to czytelnikowi wyrobić sobie pogląd na problemy analizowane w książce, a zarazem sprawia, że problematyka książki jest dobrze udokumentowana, a tym samym staje się w pełni wiarygodna. /Ks. prof. dr hab. Daniel Olszewski/

Podręcznik dla uczestniczących w katechezie parafialnej przygotowującej do przyjęcia I Komunii Świętej.