impresje z powstania styczniowego

Opis

Niezłomnemu, największemu bohaterowi Powstania Styczniowego, gen. Romualdowi Trauguttowi, powstańcom znanym i nieznanym, tym, którzy zapisali się na kartach historii, bohaterskim, ciemiężonym, poległym, i tym, którzy prowadzili w niewoli i na obczyźnie utrudzone życie, oraz tym wszystkim, którzy kochają swoją Ojczyznę – album ten dedykujemy.

Józef Zbigniew Polak – architekt, artysta rysownik, prażanin, uczestnik Powstania Warszawskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Urodził się 25 maja 1923 r. w Łomży. Dzieciństwo spędził w Strudze pod Warszawą. Jego przodkowie zapisali się na kartach historii i literatury. Ojciec pochodził ze starej rodziny warszawskich majstrów budowlanych. Matka, ze szlacheckiego rodu Tyszków, pochodziła z Wiśniewa koło Zambrowa. Pradziadek Tyszka walczył w Powstaniu Styczniowym. W latach 1939-1944 walczył jako absolwent tajnej szkoły podchorążych Armii Krajowej. Brał udział w Powstaniu Warszawskim na Pradze. Na rozkaz dowódcy Pragi wstąpił do Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, z którą przeszedł od Warszawy cały szlak bojowy, m.in. jako dowódca zwiadu saperskiego. W latach 1952-1957 kierował sekcją naukową na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w katedrze prof. Bohdana Pniewskiego. Był także wykładowcą na tej uczelni w latach 1981-1986. Pracował w wielu biurach projektowych: Praga (1947), Paryż (1957), Bruksela (1959), Kabul (1967--1970), Chicago (1971-1974), Dubaj (1976-1977), Trypolis (1980-1981) i Karaczi (1982). Zwiedził 34 kraje, rysując zabytkową architekturę. Jest laureatem licznych konkursów krajowych i zagranicznych, na których zdobył 31 nagród i wyróżnień. Jeden z najwybitniejszych architektów polskich, zasłynął realizacją Ośrodka Kultury w Léopoldville w Kongu, gdzie jego projekt zwyciężył w międzynarodowym konkursie. Zdobył też III nagrodę wśród 163 zespołów w konkursie na centrum Tel Awiwu. Przez wiele lat przebywał w Chicago, gdzie pracował m.in. w Biurze Architekta Miasta, projektując Central Plaza XX.
Jarosław Włodarczyk – absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1984), uczeń prof. Andrzeja Zahorskiego. Urodził się w 1958 r., warszawiak od pokoleń. Autor nie wydanej jeszcze pracy Szkice z Powstania Styczniowego w Puszczy Kampinoskiej, opowiadającej losy warszawskiej „partii” mjr. Walerego Remiszewskiego. Miłość do historii wyssał z mlekiem matki. Po ojcu pozostało mu zamiłowanie do sportu: przed laty był szermierzem (florecistą) jednego z warszawskich klubów. Trochę obieżyświat, mieszkaniec Sztokholmu i Londynu.