
Byłem w więzieniu
Zarys dziejów prawosławnego duszpasterstwa więziennego na Lubelszczyźnie do 2009 roku Wydawnictwo: Wydawnictwo Drukarnia Best Print s. c. Dział: Prawosławie Format: 167x238 Stron: 140 Oprawa: miękka ISBN: 9788360702864 INDEKS: BEP0002B43818Opis
Wielu Polaków nie myśli o więzieniu jako o problemie społecznym, ale traktuje je raczej jako właściwą odpowiedź Państwa, wynikającą z przyjętego prawa, na przemoc i zbrodnię. W takim ujęciu samo więzienie jest z założenia instytucją resocjalizującą. Tam bowiem pozbawieni wolności przestępcy pokutują za to, co uczynili złego.
Czyż posługa kapelana nie jest, z samej swej istoty, faktycznym działaniem resocjalizacyjnym? Wszak kapłan, ze względu na swe powołanie i przygotowanie teologiczne, traktuje więzienie nie tylko jako miejsce, w którym przebywa się w celu odbycia kary za popełnione zło. Z kapłańskiego punktu widzenia więzienie to sytuacja graniczna: miejsce i czas, w którym człowiek dochodzi do postawienia sobie najważniejszych pytań o sens życia i śmierci, alienacji i wspólnoty, kłamstwa i prawdy, Boga i osobowego zła. Na tej pustyni, gdzie człowiek jest odarty ze wszystkiego - wszystko jest możliwe.
Publikacja doktora Jacka Pelicy „Byłem w więzieniu... Zarys dziejów prawosławnego duszpasterstwa więziennego na Lubelszczyźnie do 2009 roku" przedstawia szeroki zakres dziejów duszpasterstwa więziennego na terenie Lubelszczyzny. Zamieszczone w książce dzieje historyczne zostały przygotowane w oparciu o bogate materiały archiwalne zebrane przez autora oraz jego publikacje, wywiady i refleksje. Mam nadzieję, że niniejsze opracowanie przyczyni się do powstania monograficznych opracowań dziejów duszpasterstwa więziennego nie tylko na terenie dzisiejszej Diecezji Lubelsko - Chełmskiej.
Problem kary jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych problemów, tak w odniesieniu do życia społecznego, tutaj na ziemi, po tej stronie życia, jak i w odniesieniu do eschatycznej przyszłości, która będzie udziałem każdego człowieka po śmierci.
Myślę, że wszyscy czytelnicy niniejszej pozycji zgodzą się ze mną, iż więzienie jako instytucja nie zapewnia jednak w pełni skutecznych form resocjalizacji. W zbyt małym stopniu bowiem odpowiada na potrzeby uwięzionego człowieka i stymuluje go do rezygnacji z drogi zła oraz wewnętrznej przemiany duchowej. W tej kwestii duchowni prawosławni ofiarnie posługiwali i posługują dla dobra resocjalizacji osadzonych. Jestem przekonany, że wydana publikacja będzie najlepszym konspektem praktycznym przydatnym naszym kapelanom więziennym, którzy posługując w zakładach penitencjarnych uświadomią sobie, iż są realizatorami szlachetnego nakazu ewangelicznego, a jednocześnie kontynuatorami spuścizny historycznej minionych czasów.
Prawosławny Arcybiskup Lubelski i Chełmski ABEL
Pascha Chrystusowa 2010.