Kiedy odkrywamy, że modlitwa jest bardziej relacją niż czynnością, wtedy rodzi się pytanie, jak ją przeżywać i praktykować, aby pogłębiała więź z Bogiem. Pojawia się wówczas potrzeba ciszy, która – jak pisze o. Thomas Keating – „jest ojczystym językiem Boga, a wszystko inne jest tylko kiepskim tłumaczeniem”. Cisza ta umożliwia spotkanie, które zmienia nasze serce, otwiera nasz umysł i czyni nas nowym człowiekiem na wzór Chrystusa. Modlitwa staje się przestrzenią zgody na to, aby zostać przemienionym. Przemiana umysłu i serca sprawia, że zamysł Boży jawi się jako oczywisty, lecz nie w efekcie naszych zdolności i wysiłków, tylko dzięki pokorze prostego, codziennego trwania w obecności Boga i nieustannie odnawianej zgodzie na Jego działanie w głębi serca.
