Przyjaciel, moją drogą do Boga. Koncepcja przyjaźni Elreda z Rievaulx i jej starożytne inspiracje

Opis

O przyjaźni napisano wiele, relacja ta stanowiła od zawsze przedmiot zainteresowania poetów, artystów, pisarzy i filozofów. Już od starożytności przyjaźń łącząca dwie osoby, budowana przez wiele lat, stanowiła wartość nie do przecenienia. Wszędzie i w każdym czasie można spotkać ludzi, których łączy ten specyficzny rodzaj miłości i życzliwości. To relacja wykraczająca ponad przeciętność i zwykle nie mająca oparcia w więzach krwi, z zasady zakłada jakąś formę współdzielenia życia oraz współuczestnictwa w dobru. Jednocześnie jest dobrowolna, partnerska, osobista a przez to intymna.

W niniejszej pracy autor skupi się na opisie przyjaźni dokonanym przez średniowiecznego mnicha Elreda (Aelreda) z Rievaulx. Chodzi nie tyle o przedstawienie osoby tego mało znanego myśliciela, co przede wszystkim jego nowatorskich filozoficznych poglądów na wspomnianą relację, będącą drogą człowieka do Boga. Ten angielski cysters pozostawił nam nie tylko definicję, wyszczególnił warunki czy typy przyjaźni, ale pokazał też, jak tę relację zbudować i utrzymać. Jedno z jego najbardziej popularnych obecnie dzieł nosi znamienny tytuł Przyjaźń duchowa i to ono będzie stanowić główny przedmiot analizy w niniejszej pracy. Jednakże traktat ten nie był i nie jest zawieszony w próżni.