Kolory Prawosławia. Polska

Opis

W ostatnich latach na polskim rynku wydawniczym pojawiło się kilka albumów prezentujących różne spojrzenia na prawosławie w naszym kraju. Niniejszym album różni się od nich co najmniej w trzech istotnych punktach. Po pierwsze, posiada format większy od wcześniejszych wydań (24,5 x 30.5 cm) i ten fakt może czynić go bardziej atrakcyjnym. Po drugie, posiada równolegle trzy wersje językowe – polską, angielską i rosyjską. Po trzecie wreszcie, nicią przewodnią albumu, którą przetkany jest od początku do końca, jest kwestia wyjątkowej koncentracji wydawcy na kolorystyce.

Podłoże teologiczne roli kolorów w Cerkwi już na początku omawia ks. Henryk Paprocki, przywołując przy tym tak znane autorytety jak: ks. Paweł Florenski, Fiodor Dostojewski, Paul Evdokimov czy Michel Quenot. Pisze o ikonach, freskach, ale też o pięknie nabożeństw. „Piękno przejawia się przede wszystkim w Liturgii, której integralną część stanowi ikona. Wiąże się z tym także odpowiednia architektura cerkiewna i wystrój świątyni. W ciągu roku liturgicznego w pięknie nabożeństw i czynności sakramentalnych przeżywamy obecność Boga wśród nas, którzy jesteśmy Jego ludem” – pisze m.in. Wstęp otwiera przy tym znamiennymi słowami z Ewangelii wg św. Jana „Pójdź i zobacz”, którymi Filip zapraszał Natanaela, żeby uwierzył w Jezusa Chrystusa. Wezwanie to znajduje swoją kontynuację na przestrzeni całych dziejów chrześcijaństwa. Tymi słowy Święci Ojcowie i misjonarze zachęcali ludzi, aby poznawali zewnętrzne, a nade wszystko wewnętrzne piękno prawosławia. Tymi słowami również autorzy albumu wzywają dzisiaj czytelników, aby poprzez zmysł wzroku dotknęli prawosławia, a tym samym zostali zachęceni do uruchomienia pozostałych ludzkich zmysłów przy zetknięciu z prawosławną Liturgią i sztuką.

Zasadniczą część albumu stanowią, co oczywiste, zdjęcia. Jest ich łącznie 119, wykonanych przez 45 autorów – tak profesjonalistów, jak i amatorów. Mozaika fotografii jest ogromna i wielobarwna, poczynając od prawosławnej architektury sakralnej, poprzez wnętrza świątyń, odbywające się w nich nabożeństwa i sprawowane sakramenty, na ludziach Cerkwi kończąc. Wśród nich można odnaleźć zarówno znane twarze naszej hierarchii i duchownych, jak też tzw. prostych wiernych, sfotografowanych w cerkiewnym kontekście. Fotografie te uszeregowane zostały przy tym w określonym porządku, odpowiadającym kolejnym miesiącom kalendarza – od stycznia do grudnia. Tym samym czytelnik swą podróż rozpoczyna zimą, następnie przemierza coraz bardziej kolorowe i wielobarwne pory roku – wiosnę, lato i jesień, po czym ponownie pieści swoje oko zimowymi spokojnymi barwami.