24 godziny męki Naszego Pana Jezusa Chrystusa

Opis

Sługa Boża Luiza Piccarreta (ur. 23 kwietnia 1865 r. zm. 4 marca 1947 r.) posiada i przekazuje nam cenny skarb: Mękę Jezusa, którą Jezus w niej przeżywa. We włoskim oryginale, IV wydaniu tego dzieła, pod redakcją św. Hanniballa Marii di Francia (spowiednika Luizy), jest informacja, zawarta we wstępie, że Luiza, po ponad 30-latach codziennej nieustannej kontemplacji i współdzieleniu Męki Jezusa, w posłuszeństwie spowiednikowi, napisała 24 Godziny Męki Naszego Pana Jezusa Chrystusa, a jakiś czas później powstały Rozważania i praktyki modlitewne (Praktyki i refleksje), jako dodatek do Godzin Męki. Styl tych wypowiedzi jest inny. Wielu świadków zrelacjonowało, że św. Hannibal M. di Francia, który cieszył się dużym zaufaniem ze strony papieża Piusa X, pewnego dnia przybył do domu Luizy szczególnie zadowolony i powiedział, że zawiózł książkę Ojcu Świętemu. Papież chciał, aby mu przeczytał fragment tekstu. Przeczytał więc Godzinę dotyczącą ukrzyżowania. W pewnym momencie Papież przerwał mu, mówiąc: „Nie tak, Ojcze, ale trzeba czytać na klęczkach. To Jezus Chrystus przemawia”. (…) Celem tych Godzin Męki Pańskiej jest nie tylko opowiedzenie historii Męki, bo jest bardzo dużo książek na ten święty temat i nie potrzeba było pisać kolejnej. Celem jest akt zadośćuczynienia, gdy łączymy się z wieloma momentami Męki Pana Jezusa, wśród wszelkich zniewag, z Nim razem podejmując odpowiedni akt zadośćuczynienia za nie, naprawiając prawie wszystko to, co ludzie Mu zawinili. Dlatego znajdują się w tych Godzinach różne sposoby zadośćuczynienia. To znaczy: raz błogosławimy, raz współczujemy, innym razem wysławiamy, jeszcze innym pocieszamy cierpiącego Jezusa, to znów wynagradzamy, błagamy, modlimy się i prosimy.