Pokój i radość, mimo wszystko

Opis

"Żaden wiatr nie sprzyja temu, kto nie ma wyznaczonego portu" powiedział francuski filozof Michel de Montaigne. Nasze życie często porównujemy do żeglowania po bezkresnych wodach oceanu. Czasami woda jest spokojna i nasze żeglowanie, nasze życie brzmi jak cudowna pieśń radości. A nieraz wody oceanu są wzburzone i z lękiem szukamy spokojnej przystani. Ale nawet wtedy wiatry będą nam sprzyjać, gdy znamy i zdążamy do wyznaczonego portu. Kobieta z poniższej historii dobrze znała port swego przeznaczenia. W czasie sztormu na statku zapanowała panika. Nagle pojawiła się starsza kobieta, której spokój udzielił się wszystkim. Zebrała dzieci wokół siebie śpiewała i bawiła się z nimi. Gdy burza uspokoiła się kapitan zapytał kobietę, skąd u niej tyle spokoju. Na co ona odpowiedziała: "Mam dwie córki, jedna mieszka w Nowym Jorku a druga w niebie. Byłam pewna, że niezależnie od tego co się stanie, jedną z nich spotkam. Ta scena przywodzi mi na myśl wzburzone fale Jeziora Galilejskiego i przerażenie apostołów na łodzi. W ich łodzi był Chrystus, który uciszył burzę lęku w ich sercach. Wiedzieli z Kim i dokąd płyną.

Gdy do naszej łodzi życia wdzierają się wzburzone fale możemy nawet wtedy zachować pokój i radość życia, gdy uświadomimy sobie, że w naszej łodzi życia jest Chrystus, który prowadzi nas do portu zbawienia. Na nasze utrudzenie życiowe i wołanie Christus odpowiada: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię". Zapewnia nas także, że w tym wzburzonym, przemijającym świecie możemy odnaleźć stały fundament, są nim Jego słowa: "Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą".