Mała Droga Miłosierdzia

Opis

Mała droga Świętej Teresy to droga ufności wobec dobrego Boga. Droga budowania osobistej relacji słabego człowieka z miłosiernym Bogiem. W jej centrum nie tyle chodzi o maleńkość gestów czy dziecięce wyrażanie swych przeżyć religijnych, ale o niewzruszoną nadzieję na bycie zbawionym siłą dobroci Boga.
Jednak nie może ona pozostać tylko moją osobistą drogą uświęcenia. Nie jestem na niej sam. Życie to nie tunel izolujący od innych, ale wspólny marsz. Dlatego też mała droga, której uczy Teresa, jest zaproszeniem do tego, by wyjść ku najmniejszym i tę ufność w nich budować. A rozbudzać w drugim nadzieję to czynić miłosierdzie. Trudno wymagać od człowieka ograbionego z nadziei, by radośnie kroczył małą drogą ufności. Bez odkrycia dobroci wypływającej z miłosierdzia trudno z siebie wykrzesać ufność. Dlatego też mała droga miłosierdzia powinna kroczyć przed małą drogą ufności.
Opowiem Wam o najmniejszych ludziach Afryki, Pigmejach, i ich drodze wchodzenia na małą drogę. Jednak bycie najniższym nie jest tu kryterium decydującym. Najmniejszym bowiem jest ten człowiek, który nie potrafi wyrwać się ze spirali paraliżującej nędzy, tak materialnej, jak i duchowej.
Opcja na rzecz ubogich w Kościele to kategoria teologiczna, w której Bóg ofiaruje im swe pierwsze miłosierdzie – nauczał św. Jan Paweł II. Ta Boża preferencja ma swe konsekwencje dla nas, którzy mamy mieć te same uczucia, jakie są w Jezusie Chrystusie. Stąd chrześcijańskie caritas wobec najuboższych. Jednak ubodzy nie mają być jedynie celem naszej pomocy, targetem miłosierdzia, ale raczej równoprawnymi braćmi w Kościele. Przez swe cierpienie znają Chrystusa cierpiącego i mogą nas wiele nauczyć. Mamy w nich odkryć Chrystusa, być ich głosem w ucisku, ale też stać się ich przyjaciółmi, by ich zrozumieć i przyjąć tajemniczą mądrość, którą Bóg chce nam objawić przez ich ubogie życie (Evangelii gaudium). Wraz z Dobrą Świętą Teresą zapraszam Was do świata ubogich Pigmejów w Burundi. Ta książka to owoc pięcioletniej przygody dotknięcia świata, którego wcześniej nie znałem. Po wielu latach posługi w Afryce, kiedy poczułem pierwsze oznaki znużenia, przyszła owa niespodzianka, jedna z ciekawszych w życiu, z pewnością ożywcza. Ten czas i posługę uważam za owoc peregrynacji relikwii Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus (w 2018 roku) po naszym terenie misyjnym w Burundi i Rwandzie. Osobiście widzę w tym dyskretny uśmiech Matki Bożej z pokoiku w Buissonnets.

o. Maciej Jaworski, karmelita bosy, misjonarz mieszkający od kilkunastu lat w Burundi i Rwandzie, rekolekcjonista, poszukiwacz śladów dobra na Czarnym Lądzie