Nawiedzenia Najświętszego Sakramentu

Opis

Nawiedzenia są propozycją medytacji podczas adoracji Najświętszego Sakramentu na każdy dzień miesiąca. Nie są one pisane naukowym, akademickim językiem. Nie pretendują do bycia teologicznym wykładem. Są one raczej wyrazicielami ogromnej miłości, jaką św. Alfons darzył Najświętszy Sakrament. Miłość ta była tak ogromna i bezkompromisowa nie tylko dlatego, iż wypływała z serca neapolitańczyka, pełnego ciepła, entuzjazmu i radości. Była ona przede wszystkim wyrazem tego, co można by nazwać geniuszem świętych. Święci potrafią doskonale przeżywać codzienność tak, iż każda chwila, każda sytuacja, każda spotkana osoba stają się dla nich okazją, by jeszcze bardziej miłować Boga. Święci są tak „wybredni”, że nie zadowalają się przeciętnością i szarzyzną życia. Oni potrafią swoje życie przeżywać jako Boże arcydzieło. Wszystko to, co ich spotyka, jest odczytywane jako wyraz Bożego obdarowania. Są oni mistrzami codzienności i optymizmu. Nie pozwalają na to, by przygłuszyła ich „logika tego świata”. Idą przez życie, zostawiając po sobie „promienny szlak”. Prowadzą innych do Boga, bo nie pragnęli także nic, jak tylko Boga. A szkoła, gdzie nauczyli się tej sztuki, znajduje się przed Najświętszym Sakramentem. Święty Alfons długie godziny spędzał na adoracji Najświętszego Sakramentu i każdemu gorąco to polecał. Tam odnawiało się jego oddanie Bogu i tam znajdował siłę do pokonywania trudności. Tam zakochiwał się na nowo w Bogu i zanurzał w bezmiar Bożej miłości. Tam też nauczył się tej cudownej prawdy: Bóg oszalał z miłości do człowieka i przez niego pragnie być kochanym. Bez wątpienia Nawiedzenia są takim „promiennym szlakiem”, jaki pozostawił po sobie. Ta mała książeczka jest swoistego rodzaju perłą duchowości w chrześcijańskiej literaturze. Odkryć ją mogą tylko ci, którzy zakochani są w Bogu, którzy przystępują do Niego w pokorze i otwartości serca. Nie ma tu ludzkiej mądrości, zimnej retoryki i sloganów. To miłość wypływająca z serca świętego człowieka wyraziła się na kartach tej książeczki. Ta miłość pobudzała też św. Alfons do mówienia innym: Dio vi ama, amatelo! (Bóg was kocha, kochajcie Go!).
O. Piotr Chyła CSsR