Ewangelia według św. Jana. Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego

Opis

NT zawiera cztery Ewangelie: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Programy instytutów teologicznych i seminariów więcej uwagi poświęcają pierwszym trzem Ewangeliom (synoptycznym) niż czwartej. Większość ludzi czyta Ewangelię według św. Jana jedynie w kontekście liturgii. Czasami księża odczuwają lęk przed częściami tej Ewangelii, kiedy pojawiają się w cyklu liturgicznym (np. J 6 w cztery kolejne niedziele [XVII–XXI] w Okresie Zwykłym w Roku B oraz od piątku drugiego tygodnia po Wielkanocy do soboty trzeciego tygodnia po Wielkanocy). Podczas gdy Ewangelie synoptyczne pełne są opowiadań, przypowieści, anegdot, opisów uzdrowień i pozostających na zawsze w pamięci powiedzeń Jezusa, Ewangelia według św. Jana wydaje się mieć upodobanie w jednostajnych mowach i zawiera stosunkowo mało opowiadań. Jej język nuży, słownictwo jest ubogie i obfituje w liczne powtórzenia. Jezus Ewangelii Janowej mówi głównie o sobie, w przeciwieństwie do Jezusa Ewangelii synoptycznych, który głosi królestwo Boże. Ogólnie odnosi się wrażenie, że Czwarta Ewangelia porusza się we własnym świecie odległym od świata reszty NT i jeszcze bardziej odległym od świata współczesnego czytelnika. Z drugiej strony pewne powiedzenia z Ewangelii Janowej pozostają na zawsze w pamięci i zadomowiły się w liturgii (1,29; 20,19c), w takich modlitwach, jak Anioł Pański (1,14), piąta Modlitwa eucharystyczna (20,28), u chrześcijan w ruchu odnowy eucharystycznej (por. 3,3.5), w świadomości misyjnej (3,16-17; 10,16; 20,21) oraz w ruchu ekumenicznym (17,20-23). Ewangelia Janowa charakteryzuje się także bogactwem żywego obrazowania i sugestywnych scen, stanowiących inspirację dla wielu artystów. Wymieńmy zaślubiny w Kanie (2,1-11), niewiastę przy studni (4,7-26), namaszczenie Jezusa w Betanii (12,1-8), umycie nóg uczniom przez Jezusa (13,1-11), krzew winny i latorośl (15,1-8), Dobry Pasterz (10,7-18) i spotkanie zmartwychwstałego Jezusa z Marią Magdaleną (20,11-18). Dla biblistów Ewangelia Janowa jest zagadką. Stają wobec nierozstrzygniętych kwestii dotyczących jej powstania, autorstwa, warstw kompozycyjnych, zamierzonego audytorium, relacji do Ewangelii synoptycznych i listów św. Jana. Tak więc Ewangelia Jana z jednej strony wydaje się najprostsza z czterech Ewangelii, ale z drugiej jest najtrudniejsza do zrozumienia. Dlaczego? Niniejszy komentarz nie dostarcza odpowiedzi na to pytanie. Stara się raczej pomóc duszpasterzom w zagłębieniu się w tajemnicę Ewangelii nie przez próbę rozwiązania wszystkich jej problemów, lecz przez jej wszechstronne poznanie i przyswojenie sobie jej życiodajnego orędzia. Zakłada, że czytelnik ma już przyjazny, osobisty kontakt z tą Ewangelią. Zakłada także, iż czytelnik będzie zaglądał do odniesień podawanych w każdym paragrafie komentarza i będzie je uzupełniał odniesieniami z innych źródeł. Pierwsza część komentarza zajmuje się ogólnymi kwestiami dotyczącymi Ewangelii; druga zaprasza czytelnika do pogłębionego studium samej Ewangelii.