Przebaczamy i prosimy o przebaczenie

Opis

Po 4 czerwca 1989 roku pojawił się w Polsce problem rozliczenia z przeszłością. Różnie próbowano uporać się z podłością „starego systemu”. Funkcjonariusze komunistyczni proponowali bądź to zapomnienie przeszłości, bądź wybieranie tylko przyszłości. Problem uznania i przebaczenia przeszłych win chciano załatwić jednym „przepraszam”. Praktycznie zacierano różnicę pomiędzy ofiarą a katem, zamazując tym samym rozumienie winy. A samo przebaczenie i pojednanie wypadło ze słownictwa tych, którzy decydowali o obliczu III Rzeczpospolitej. I w tym kontekście wydaje się, że teologowie zrzeszeni w Polskim Towarzystwie Teologicznym słusznie przypominają o potrzebie przywrócenia blasku takim słowom, jak „przebaczenie”, „pojednanie” czy „nawrócenie”. W ramach prac naukowo-badawczych Polskie Towarzystwo Teologiczne nakreśliło trzyletni program poświęcony tematyce przebaczenia i pojednania. W pierwszym roku podjęto próbę odpowiedzi na pytanie: jaka jest istota przebaczenia i pojednania oraz dlaczego są one ważne w życiu chrześcijanina? Wierzący w Chrystusa szukają prawdy o przebaczeniu i pojednaniu przede wszystkim w Piśmie Świętym. Z refleksji nad prawdą objawioną powstaje teologia przebaczenia i pojednania. Ale nie tylko myśl jest ważna dla ucznia Pańskiego; ważne są czyny tworzące historię ludzką. Przebaczenie i pojednanie odnajdują swój ślad także w kulturze, zwłaszcza w kulturze słowa, w literaturze. Całe to dziedzictwo staje się bogactwem, które ostatecznie służy (samo)wychowaniu i odgrywa ważną rolę w wychowaniu religijnym. Wszystkie te wątki stały się przedmiotem naukowych dociekań. Wyniki tychże prac zostały przedstawione podczas pierwszej konferencji naukowej Przebaczamy i prosimy o przebaczenie, która odbyła się 14 maja 2008 roku w Instytucie Jana Pawła II w Krakowie. Niniejsza publikacja zawiera wygłoszone wówczas referaty.