Jezus a Kobiety

Opis

Współczesna polityczna poprawność próbuje zrównać prawa kobiet i mężczyzn, opierając się na wyliczeniach statystycznych. Tymczasem taki wymuszony, matematyczny podział nie sprzyja wcale lepszemu i sprawiedliwemu kształtowaniu rzeczywistości.
Lektura książki Tomasza Dąbka pokazuje wyraźnie, że to Pismo Święte, w tym przypadku Nowym Testament są bogatym źródłem wiedzy o naturze i przeznaczeniu człowieka, rozumianym również w kategorii jego płciowości.

Pełnia człowieczeństwa, pełnia kobiecości najlepiej uwidacznia się w relacji z Jezusem. Książka Jezus a kobiety pokazuje, czasem zaskoczonemu tym czytelnikowi, jak wielka i znacząca jest rola kobiety i jak bardzo została ona wywyższona przez Boga i jak wiele nazwanych z imienia niewiast pojawia się kartach Ewangelii, bo przecież to Maryja jest pierwsza po Jezusie, jako wzór świętości człowieka; bo oto tą, która poznała przeznaczenia małego dziecka w świątyni była prorokini Anna; bo stojące pod krzyżem niewiasty dały przykład głębokiej wiary i odwagi (większej niż wiara wielu innych apostołów); bo pierwszą osobą spotkaną przez Jezusa po zmartwychwstaniu była przecież kobieta...
Jednak to nie wszystko. Autor przytacza także przykłady przypowieści, w których kobiety grają główną rolę i oraz ich licznych uzdrowień. Oczywiście kobiety pokazane przez ojca Dąbka to nie tylko wzór cnoty i świętości – bo oto przecież także niewiasta stała za męczeńską śmiercią Jan Chrzciciela. Ale ta ciemnia strona, to także część prawdy o naturze kobiecości.
Można zatem z całym przekonaniem stwierdzić, że za pomocą tej książki, czytając wnikliwie Pismo Święte, lepiej zrozumiemy naturę kobiety i wynikające z niej jej przeznaczenie, które wcale nie wynika ze statystycznego wyliczenia, ale z niezwykłej mądrości i mocy nauki Jezusa.

Tomasz Maria Dąbek, ur. 1952 w Będzinie. Szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące ukończył w Czeladzi. W Tyńcu od 1971 r. Studia – PWT potem PAT w Krakowie (1973-82); magisterium i święcenia kapłańskie 1979; licencjat 1981; doktorat 1982; dyplom kursu wyższego sekcji muzyki kościelnej Instytutu Liturgicznego 1982, Ateneo Sant’Anselmo – Rzym, specjalizacja monastyczna (teologia, duchowość 1982-1984); Pontificio Instituto Biblico – Rzym (kursy języków biblijnych 1983/4); kolokwium habilitacyjne 1987; tytuł profesora 2000; zajęcia ze studentami od 1980 r. w Instytucie Liturgicznym PAT w Krakowie, w latach 1984-90 w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Paulinów w Krakowie, od 1986 r. w różnych placówkach PAT, od 1990 r. jako docent, od 2006 r. jako profesor zwyczajny. W latach 1984-2003 był proboszczem w Tyńcu, a w latach 1985-99 i IX 2003 – II 2005 pełnił funkcję przeora. Redagował m.in. opracowania muzyczne do odnowionej liturgii benedyktyńskiej. Cenzor kościelny w archidiecezji krakowskiej. Wykłada egzegezę Nowego Testamentu, teologię biblijną oraz w latach 1980-2004 muzykę kościelną. Pełnił funkcje proboszcza (1984 – 2003) w Tyńcu. Opublikował ok. 180 opracowań naukowych i popularno-naukowych oraz 27 książek. W latach 1978-1982 oraz 1987-1997 pełnił w Tyńcu funkcję magistra chóru i redagował zbiory śpiewów do odnowionej liturgii polskiej i łacińskiej.