Zmartwychwstanie i ikona

Opis

Naprawdę,? Jeżeli Chrystus zmartwychwstał, pierworodny naszego własnego zmartwychwstania, dotyczy to nas wszystkich, wierzących i niewierzących, bogatych i biednych, chorych i zdrowych, ludzi wszystkich ras i narodów. Czyż postawienie tego problemu już nie jest otwarciem bramy swego serca, widzialnym doświadczeniem świetlistego spojrzenia Zmartwychwstałego? Z pewnością oznacza zbliżenie się do postawy wielkiego mistrza życia duchowego, Izaaka Syryjczyka (VII wiek), według którego „wszystkie grzechy są garścią piasku przed Bogiem; jedynym prawdziwym grzechem jest brak wrażliwości na Zmartwychwstałego” (Sentencje, 118).
W godzinie, gdy wiara w reinkarnację czyni postępy, gdy znaczna ilość ludzi z tradycji chrześcijańskiej poszukuje swojej tożsamości i gdy ciągle rosnąca część społeczeństwa odrzuca Zmartwychwstanie, nie można zręcznie unikać celu ludzkiego istnienia. W godzinie, gdy człowiek odrzuca i ukrywa śmierć, dokonuje niezwykłych wysiłków celem odsunięcia daty, o której wszelako wie, że jest nieuchronna, potwierdzenie Zmartwychwstania Chrystusa i zmartwychwstania umarłych, to znaczy naszego zmartwychwstania w przyszłym świecie, zasługuje na największą uwagę.
Iluż ochrzczonych odchodzi dzisiaj od chrześcijaństwa nie wiedząc, że pozbawiają się korzeni, okaleczaj ą istotną część swego dziedzictwa? Można jednakże zrozumieć pewne ucieczki będące owocem psychicznej blokady, czego jednak nie będziemy tutaj omawiać. Cóż znaczy „być chrześcijaninem”, co jest kamieniem węgielnym chrześcijaństwa zbyt często rozumianego w karykaturalny sposób? Czyż nie wystarczy postawić problem, aby odkryć głębię nieporozumienia? Świadczenie o Zmartwychwstaniu, punkcie zbieżności i sercu wiary, nie powinno budzić zdziwienia.