Misjonarze bez habitów. Sylwetki wybranych polskich misjonarzy świeckich

Opis

Trzymają państwo w ręku książkę, będącą świadectwem osób, które wsłuchawszy się w głos Chrystusa Pana, poszły i głosiły Ewangelię całemu światu (por. Mt 28,19). Papież Franciszek w Adhortacji Apostolskiej Evangelii Gaudium zauważył, że „Każdy ochrzczony, niezależnie od swojej funkcji w Kościele i stopnia pouczenia w swojej wierze, jest aktywnym podmiotem ewangelizacji i byłoby rzeczą niestosowną myśleć o schemacie ewangelizacji realizowanym przez kwalifikowanych pracowników, podczas gdy reszta ludu wiernego byłaby tylko odbiorcą ich działa” (por. EG 120).

Na pytanie „kto to jest apostoł” trafnie odpowiada prorok Amos. Na ponad siedem wieków przed czasami apostolskimi mówi on: „Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem uczniem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan” (AM 7,14-15). W ten sposób wyjaśnia, iż nie jest zawodowym prorokiem, nie jest nim z własnego wyboru ani z racji wykształcenia, ani też z racji dziedziczenia, lecz dzięki wolnej decyzji samego Boga. Wybierając właśnie jego, skromnego pasterza, Pan Bóg objawił swoje szczególne upodobanie w ludziach pokornych i prostych. Człowiek nie potrzebuje specjalnego wykształcenia czy pochodzenia, aby zostać „posłanym” przez Boga. Ponadto, apostolstwo w pierwszym rzędzie to nie kwestia mojego wyboru, to wybranie konkretnego człowieka dokonane przez Boga.