Dla wczesnych ojców Kościoła proroctwo Izajasza nie było streszczeniem historii ani teologii Izraela, lecz zapowiedzią dotyczącą Mesjasza, która wypełniła się w życiu i działalności Jezusa z Nazaretu. Z tej racji słowa starotestamentalnego proroka stały się bogatym źródłem patrystycznej refleksji teologicznej o Chrystusie oraz istotną pomocą w obronie przed żydowskimi zarzutami wobec mesjańskości Jezusa. Interpretowanie Jego posługi w świetle proroctwa Izajaszowego nie było ze strony ojców Kościoła przejawem nowatorstwa teologicznego, ale kontynuacją kierunku wytyczonego przez autorów Nowego Testamentu i samego Jezusa. Wśród cytowanych komentarzy znajdują się teksty Augustyna z Hippony, Euzebiusza z Cezarei, Hieronima ze Strydonu, Jana Chryzostoma, Pachomiusza, Teodoreta z Cyru i wielu innych autorów patrystycznych. Czytelnik otrzymuje panoramę piśmiennictwa wczesnochrześcijańskiego rozciągającą się w przestrzeni ze Wschodu na Zachód, a w czasie – od I do VIII wieku. Niektóre z zamieszczonych fragmentów ukazują się w języku polskim po raz pierwszy. Ukazane w tym tomie bogactwo starożytnej myśli teologicznej wciąż oświeca umysły i rozpala serca.