Dwa rodzaje sprawiedliwości

Opis

Kościół zawsze był tak mocny w nauczaniu człowieka o jego potrzebie sprawiedliwości, jego słabości i niezdolności podobania się Bogu. Był bardzo silny w potępianiu grzechów wierzącego. Głosił przeciw niewierze, światowej wygodzie, przeciw brakowi wiary, ale niestety miał braki w ukazywaniu prawdy, czym jesteśmy w Chrystusie, lub w jaki sposób sprawiedliwość i wiara są dostępne.
Większość naszych pieśni umiejscawia nasze zbawienie po naszej śmierci. Znajdziemy odpoczynek, gdy dostaniemy się do nieba. Odniesiemy zwycięstwo, gdy znajdziemy się w niebie. Będziemy zwycięzcami, gdy będziemy w niebie. Osiągniemy pokój z Bogiem, gdy wejdziemy do nieba. Nie będzie więcej porażek, gdy dotrzemy do nieba. Po tej stronie nie ma dla nas nic oprócz przegranej, nędzy, rozczarowań i słabości. Co ma On na myśli, gdy mówi: „Macie pełnię w nim; On jest głową wszelkiej nadziemskiej władzy i zwierzchności”?
Kiedy mamy pełnię, w tym życiu czy następnym? Co ma na myśli w Liście do Rzymian 8:37: „Lecz w tym wszystkim odnosimy całkowite zwycięstwo przez Tego, który nas umiłował”? Kiedy mamy zwyciężać? Czy po śmierci, kiedy opuścimy ten padół łez? A także w Liście do Filipian 4:13: „Wszystko mogę w Tym, który mnie napełnia mocą, w Chrystusie”.