Matka i dziecko w obrzędach, wierzeniach i zwyczajach ludu polskiego

Opis

REPRINT wydania z roku 1927. Jedna z kilku ciekawych i wartościowych prac etnograficznych Henryka Biegeleisena, poświęcona zwyczajom i tradycjom ludu polskiego. Publikacja pozwala czytelnikowi przenieść się w świat, którego dziś już nie ma, a którego okruchy pozostały w zwyczajach i przesądach ludowych oraz poznać szczątki pierwotnych, prasłowiańskich wierzeń. Najstarsze wierzenia i zwyczaje ludu polskiego sięgają kolebki indoeuropejskiej. Publikacja pomocna dla poznania i zrozumienia źródeł naszej tożsamości kulturowej. Najtrwalej i najwyraźniej skupił lud swe wyobrażenia i uczucia w przełomowych chwilach życia, jakiemi są urodziny, wesele, choroba i śmierć. To są osie, około których obracają się tajemnicze zagadki początku i końca życia ludzkiego, tu z uczuciem trwogi odczytywał człowiek pierwotny swe przeznaczenie. Zwyczaje i wierzenia, odnoszące się do urodzin, jednej z najdonioślejszej, a przecież tak zagadkowej chwili życia ludzkiego, lubo tkwią w dobie współczesnej, sięgają korzeniami najstarszej epoki ludzkości. Na całej przestrzeni, zamieszkałej przez Indoeuropejczyków, panuje wyobrażenie, że liczne potomstwo jest szczęściem i błogosławieństwem, o które modlił się Indus w pieśniach Rigwedy, a które Persowie mienili najwyższą po męstwie cnotą. Dlatego z upragnieniem wyczekuje się dzieci, zwłaszcza synów.