Święty starzec Jakub (Tsalikis) ihumen monasteru św. Dawida

Opis

Przedmowa

Ponad dwadzieścia osiem lat temu, w maju 1995 roku, dyrektor naszego akademika w Atenach, archimandryta Nikolaos Protopapas (w latach 1996-2019 metropolita Phthiotidy), zorganizował pielgrzymkę studentów teologii na wyspę Eubeę. Wśród nich znajdowali się między innymi obecny arcybiskup Australii (wtedy hierodiakon) Makarios Grinieziakis (Patriarchat Ekumeniczny), metropolita Ugandy (ówczesny świecki student) Hieronim Muzeeyi (Patriarchat Aleksandryjski), mój kolega, z którym dzieliłem akademicki pokój ks. Piotr Nazaruk i wielu znanych kapłanów z różnych lokalnych Cerkwi prawosławnych. Nie wszystkich pamiętam, bo wtedy mieszkałem w tym akademiku zaledwie dwa, trzy miesiące.

Na Eubei odwiedziliśmy miejscowość Prokopion, w której znajdują się relikwie św. Jana Ruskiego - wielkiego cudotwórcy i orędownika za nas przed Bogiem. Zajechaliśmy też do oddalonego w górach męskiego monasteru św. Dawida. O ile wcześniej bywałem już u św. Jana Ruskiego, o tyle akurat wizyta w tym monasterze była dla mnie wyjątkowa. Nigdy wcześniej w nim nie byłem. Upłynęły wtedy bowiem zaledwie cztery lata od śmierci starca Jakuba Tsalikisa - człowieka niezwykłej pokory, miłości i prostoty, a zatem był on niezwykle mocno obecny w świadomości wszystkich prawosławnych Greków. Jeszcze za swego życia uznawano go za świętego. Dokonywał wielu cudów, a jego pogrzeb był tego największym dowodem. Obecni tam ludzie gremialnie wołali pod koniec egzekwii pogrzebowych: „Agios - Święty”.