Księga odwiecznej Obecności

Opis

By obcować z Boską rzeczywistością, należałoby porzucić język, zamieszkać w głębokim Milczeniu. To milczenie jest święte i jest czekaniem na Słowo. Ono w sposób doniosły rodzi się w milczeniu, ciszy umysłu, serca, uciszeniu rozkrzyczanych pragnień, uciszeniu całego człowieczeństwa. Największą siłę spośród Boskich słów posiada Jego „Jestem”. Nie jest to metafora, ale oczywistość, która metaforę rozbija. Rozumienie pojawia się od strony uczestniczenia, które się odsłania. Staje się widzeniem rozumiejącym. Dlatego liryka kontemplacyjna wynika z towarzyszenia Bogu i odwagi udzielenia słowa intymnego, rodzącego się w zażyłości. Słowo rodzące się w zaciszu serca, w zdziwieniu, w zakłopotaniu. Jest to słowo rodzące się nie tyle z wiary, lecz bardziej z niedowierzania, że miłość Boga idzie tak daleko, daleko poza nasze wyobrażenie. Stąd przed tym słowem kroczy odwaga wyobraźni. Jak w szaleństwie zakochania miłujący się ciągle budzą wyobraźnię możliwych miłosnych spotkań, rozpalając jeszcze bardziej serce, tak w bliskości Boga rodzi się ufność bycia. Opiera się ona na oczywistości Jego obecności. Jest jak proste wyznanie wiary: Jesteś!