Homiletyka

Kazania o Najświętszym Sercu Jezusowym autorstwa kardynała Henry’ego Manninga, żyjącego w XIX wieku arcybiskupa Westminsteru, pomimo upływu czasu nie straciły na aktualności. Poprzez lekturę Kazań możemy pogłębiać naszą pobożność należną Sercu Pana Jezusa nie tylko w czerwcu, miesiącu Mu poświęconym. Cześć Najświętszego Serca Jezusa jest centralnym punktem każdego dogmatu i źródłem najgłębszej pobożności. W jaki sposób poznać Serce Jezusowe? Jak stawać się do Niego podobnym? Czy twoje serce jest złączone miłością z Boskim Zbawicielem? Ile zostało nam wiary w dogmaty religii chrześcijańskiej? Według Autora to właśnie niedostateczna znajomość dogmatu Wcielenia jest przyczyną jałowości życia duchowego. Dlatego tak ważne jest stawanie się uczniem Najświętszego Serca Jezusowego.

Życie bywa skomplikowane, ale wiara nie musi. Ksiądz Boguś Kowalski to duszpasterz, który zna codzienne troski swoich parafian i potrafi o nich mówić prosto, mądrze i z humorem. Jego kazania to nie wykłady teologiczne czy zbiór morałów, ale autentyczne przemyślenia, które podnoszą na duchu i sprawiają, że chce się wierzyć bardziej. Ksiądz Boguś – jak jego przyjaciel, ks. Piotr Pawlukiewicz– potrafi w prostych słowach wyjaśnić najtrudniejsze dylematy moralne i robi to z uśmiechem na twarzy!

Homilie do Listu św. Pawła do Efezjan to kolejne dzieło św. Jana Chryzostoma w tłumaczeniu ks. Antoniego Paciorka. We wprowadzeniu Autor ukazuje biskupa w realiach Konstantynopola IV wieku. Przedstawia go jako człowieka rzeczowego i praktycznego, dokonującego ważnych reform w życiu tamtejszego Kościoła.

Przejrzysty przekład

Przekład homilii św. Jana Chryzostoma charakteryzuje przejrzysty styl i zrozumiały język. Złotousty jawi się w nich jako wielki erudyta, teolog, świetny egzegeta, znawca tekstu natchnionego. Przy każdej homilii podany jest jej schemat, dzięki czemu czytelnik od razu wie, jakich zagadnień ona dotyczy.

Cenne źródło wiedzy
Książka stanowi cenne źródło wiedzy nie tylko dla teologów, historyków, filozofów i filologów, ale także dla każdego współczesnego człowieka. Może być też impulsem do dalszych badań nad ogromną spuścizną literacką jednego z największych pisarzy starochrześcijańskich.

Nadzieja jest obecna w sercu każdego człowieka jako pragnienie i oczekiwanie dobra, nawet jeśli nie wie, co przyniesie ze sobą jutro. Nieprzewidywalność przyszłości rodzi jednak niekiedy sprzeczne uczucia: od ufności do lęku, od pogody ducha do zniechęcenia, od pewności do zwątpienia. Często spotykamy osoby zniechęcone, które patrzą w przyszłość ze sceptycyzmem i pesymizmem, jakby nic nie mogło dać im szczęścia. Oby Jubileusz był dla wszystkich okazją do ożywienia nadziei. Słowo Boże pomaga nam znaleźć ku temu powody. Pozwólmy, aby poprowadziło nas słowo.

(Franciszek, Spes non confundit, nr 1)

To kolejny tom kazań na niedziele i uroczystości roku liturgicznego (tym razem roku C). Przemyślenia ks. Radosława Rychlika są próbą wspólnego odkrywania woli Boga w dzisiejszym świecie. Napisane prostym, obrazowym językiem kazania, z licznymi przykładami z życia codziennego, trafiają wprost do naszych serc, pobudzając je do refleksji i nawrócenia.

Niniejsze homilie mają na celu przybliżenie tajemnicy liturgii i pomoc w głębszym zrozumieniu poszczególnych jej obrzędów. Poprzez refleksje zawarte w homiliach pragniemy zwrócić uwagę na to, jak każdy gest, każde słowo, każda modlitwa wpisana w celebrację eucharystyczną prowadzi nas ku głębszemu przeżywaniu tajemnicy wiary.

Liturgia nie jest jedynie formalnością czy rytuałem to żywy kontakt z Bogiem, który pragnie być obecny w naszym życiu, zarówno indywidualnie, jak i we wspólnocie.

Homilie na temat refrenów psalmów responsoryjnych stanowią niezwykle cenne opracowanie, które w nowatorski sposób przybliża teksty psalmów, używanych w liturgii. Jej wartość tkwi w umiejętności harmonijnego połączenia klasycznej modlitwy psalmicznej z aktualnym duchowym życiem wiernych. Jednym z najbardziej interesujących elementów tej publikacji jest jej unikatowe podejście do refrenów psalmów responsoryjnych. Autor nie tylko dogłębnie bada te krótkie, ale istotne fragmenty psalmów, lecz także interpretuje je w kontekście współczesnym. Każde kazanie zostało starannie przygotowane, oferując nowe interpretacje i praktyczne wskazówki, które mają na celu pogłębienie duchowego wymiaru życia czytelników. Książka obfituje również w przykłady z życia codziennego, które pokazują, jak refreny psalmów mogą stanowić źródło pociechy, nadziei oraz inspiracji. Homilie. Refreny psalmów responsoryjnych są nie tylko wartościową lekturą dla osób poszukujących duchowego wsparcia, ale także użyteczną pomocą dla kaznodziejów, liderów wspólnot oraz każdego, kto chce wzbogacić swoje życie modlitwy. Książka dostarcza narzędzi do głębszego zrozumienia Bożego Słowa oraz jego praktycznego zastosowania w codziennym życiu. Jej oryginalne podejście do psalmów, wzbogacone osobistymi refleksjami Autora, czyni ją cennym elementem każdej duchowej biblioteki. Przeczytanie tej książki to inwestycja w duchowy rozwój oraz codzienną inspirację, która umożliwia odkrywanie bogactwa i głębi modlitwy psalmicznej, prowadząc do bardziej świadomego i bliskiego życia w wierze.

Nie będzie odnowy życia i misji wspólnoty Kościoła i nie będzie rozwoju jego synodalności i bez czynnego zaangażowania wszystkich: pasterzy, osób konsekrowanych i wiernych świeckich. Przewodnie hasło: "Uczestniczę we wspólnocie Kościoła" wzywa każdego do uznania i zgłębienia prawdy, że przynależność do wspólnoty Kościoła oznacza dar udziału w Boskim życiu i obdarowaniu - z czego wyrasta równa godność i podmiotowość wszystkich członków - a równocześnie rodzi i oznacza odpowiedzialność za rozwój wspólnoty i powinność aktywnego uczestnictwa w jej życiu i misji.

(z wprowadzenia)

Co powiedzieć w sytuacji, w której każde słowo wydaje się niewystarczające? Niezwykle trudna jest rola kaznodziei w czasie uroczystości pogrzebowej. Tak naprawdę tylko słowo Boga, żywe i skuteczne, może przynieść ukojenie pogrążonym w bólu bliskim zmarłego. Księża Marcin Cholewa i Marek Gilski opracowali zbiór czterdziestu czterech refleksji opartych na kanwie czytań z Obrzędów pogrzebu. Przywoływane poszczególne fragmenty Pisma Świętego ukazują prawdę o Bogu Żyjącym, który wybawia nas z więzów śmierci.

Każda refleksja kończy się Lekcją, czyli syntetycznym podsumowaniem w punktach, które pozwoli uchwycić najważniejsze przesłanie homilii.

Homilie na kolejny cykl liturgiczny autorstwa ks. Zbigniewa Bienkiewicza. Obecne wydanie stanowi zapis refleksji do czytań roku B.

Chciałbym, aby wygłoszone homilie były okazją, by sięgnąć na nowo do Bożego słowa, które Kościół aplikuje nam w każdą niedzielę. By były motywacją do pochylenia się nad tym, co Bóg chce powiedzieć, i inspiracją do własnych przemyśleń.

Cenisz sobie mądrość ojców Kościoła? Sięgnij po homilie św. Jana Chryzostoma, zwanego również Janem Złotoustym, do Pierwszego i Drugiego Listu św. Pawła do Tesaloniczan. To już 9 tom z serii „Biblia Ojców”.

Wierny i zrozumiały przekład
Przekładu z języka greckiego na język polski dokonał znany biblista, ks. Antoni Paciorek. Jest on również autorem wprowadzenia i przypisów. Przekład łączy w sobie dwa istotne elementy: jest zrozumiały, a zarazem wierny oryginałowi. Charakteryzuje go piękny styl, kongenialny wobec sposobu myślenia i pisania złotoustego kaznodziei. Od strony merytorycznej przekład uwypukla bogactwo teologicznych skojarzeń, psychologicznych obserwacji i duchowych odniesień, jakie nasuwa greckiemu homilecie tekst natchniony.

Przydatna pomoc
Homilie Chryzostoma pozwalają zapoznać się ze stanem moralno-duchowym społeczności, do której były wygłaszane. Piętnowane w nich na podstawie tekstu Pawłowych listów wady i grzechy mieszkańców Konstantynopola nierzadko przypominają problemy duszpasterskie spotykane współcześnie. Dlatego publikacja polskiego przekładu homilii powinna zainteresować nie tylko historyków biblijnej egzegezy i badaczy dziejów Kościoła, ale także duszpasterzy.

Autor przekazuje słowo Boże w sposób uporządkowany, przy czym zostawia czytelnikowi miejsce do osobistej refleksji. Poszczególne sprawy przedstawia problemowo i pobudza do myślenia. Istotne jest, aby głoszący te homilie zachował umiarkowane tempo i wystrzegał się monotonii. Homilie ks. Jerzego Niestępskiego są interesujące, napisane komunikatywnym i płynnym językiem, zawierają w sobie dużo ciepła, budzą zainteresowanie. Jeżeli przekazane zostaną mową żywą, kształtowaną przez autentycznego świadka słowa Pańskiego, z pewnością przyniosą oczekiwane owoce, które płyną z głębi ducha. Powinny one przyciągać do Boga i budować wspólnotę eklezjalną.

Bóg przez swoje Słowo wzywa nas do poszukiwania prawdy i sen­su istnienia. W czytaniach biblijnych przemawia do nas, objawia nam misterium zbawienia i odku­pienia, a także dostarcza nam du­chowego pokarmu. W swoim Sło­wie sam Chrystus staje się obecny pośród nas. Gdy celebrujemy we wspólnocie Ludu Bożego ofiarę Mszy Świętej, nie możemy być tylko biernymi jej uczestnikami. Liturgia słowa, która jest in­tegralną częścią Eucharystii, wymaga od każdego zaangażowania nie tylko w kościele, lecz także w środowiskach życia i pracy. Eucharystia posyła nas z misją do człowieka i świata. Chrystus mówi: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię” (Mk 16,15). Idźcie i dawajcie na co dzień świadectwo o tym, co usłyszeliście. Nie pozostawiajcie tej ziemi mo­com ciemności, lecz przygotujcie ją na moje powtórne przyjście. Niech lektura tych medytacji, prezentowanych przez kilka lat w TVP Lublin, pomaga nam przemieniać usłyszane słowo Boże w codzienne czyny wiary i miłości.

Inspiracją do ich wygłoszenia był obraz Ecce Homo św. brata Alberta (Adama Chmielowskiego).

Cenną pomocą w powstaniu tych kazań pasyjnych były krótkie rozważania o. Jordana Śliwińskiego, który w osobistej rozmowie zachęcił Autora do podjęcia tematyki obrazu Ecce Homo i zgodził się na wykorzystanie swoich medytacji.

Rozważania te służą uświadomieniu sobie bycia posłanym, aby głosić słowo Boże. W pierwszej części każdej ewangelicznej medytacji prowadzona jest krótka egzegeza danego tekstu; w drugiej natomiast rozważane słowo przenika do kapłańskiego życia i duszpasterskiej pracy. Bóg kieruje do mnie swoje słowo, abym sięgną po jego piękno i bogactwo, spotkał się z Nim na nowo i głęboko, i tak przygotował się do jego głoszenia.

Nie będzie odnowy życia i misji wspólnoty Kościoła i nie będzie rozwoju jego synodalności i bez czynnego zaangażowania wszystkich: pasterzy, osób konsekrowanych i wiernych świeckich. Przewodnie hasło: "Uczestniczę we wspólnocie Kościoła" wzywa każdego do uznania i zgłębienia prawdy, że przynależność do wspólnoty Kościoła oznacza dar udziału w Boskim życiu i obdarowaniu - z czego wyrasta równa godność i podmiotowość wszystkich członków - a równocześnie rodzi i oznacza odpowiedzialność za rozwój wspólnoty i powinność aktywnego uczestnictwa w jej życiu i misji.

Światowej sławy dramaturg Lope de Vega zapisał słowa modlitwy: „Boże, wznoszę oczy na Twój krzyż, tam szukam piękna i mądrości. Ukrzyżowany Chryste, czy możesz nauczyć mnie mądrości? Możesz! Bo Ty, który skonałeś na drzewie cierpień, jesteś ­otwartą księgą mądrości życia”.

Rozważając mękę Chrystusa, otwieramy niejako tę księgę mądrości i życia. Dlatego wciąż chętnie przychodzimy na nabożeństwa pasyjne. Uczestniczymy w drogach krzyżowych i gorzkich żalach. Książka ks. Artura Seweryna może stanowić pomoc dla duszpasterzy, którzy głoszą kazania pasyjne, ale może stać się także doskonałym materiałem dla rozważania męki Pańskiej przez wiernych świeckich.

Zbiór kazań bpa Andrzeja Czai wygłoszonych w czasie jego choroby i związanego z tym pobytu w szpitalach.

Ojciec Antoni Vieira to siedemnastowieczny jezuita, który doskonale władał dziesięcioma językami, który posiadał inteligencję prawdopodobnie przerastającą wszystkich czytających te słowa, ale przede wszystkim jest to człowiek, który przez całe życie szukał Boga i pragnął, aby Królestwo Boże ziściło się na tym świecie.

Nie będzie odnowy życia i misji wspólnoty Kościoła i nie będzie rozwoju jego synodalności i bez czynnego zaangażowania wszystkich: pasterzy, osób konsekrowanych i wiernych świeckich. Przewodnie hasło: "Uczestniczę we wspólnocie Kościoła" wzywa każdego do uznania i zgłębienia prawdy, że przynależność do wspólnoty Kościoła oznacza dar udziału w Boskim życiu i obdarowaniu - z czego wyrasta równa godność i podmiotowość wszystkich członków - a równocześnie rodzi i oznacza odpowiedzialność za rozwój wspólnoty i powinność aktywnego uczestnictwa w jej życiu i misji.