Teologia

Poemat Grzegorza Wigilancjusza z Sambora (Gregorius Vigilantius Samboritanus, ok. 1523 – 26 II 1573 r.), kierownika szkoły przy Kościele Mariackim, a następnie wykładowcy sztuk wyzwolonych w Akademii Krakowskiej, pod tytułem Rozmyślanie trzecie (Theoresis tertia) ukazał się w drukarni Mateusza Siebeneichera prawdopodobnie w pierwszej połowie 1561 r. W wielowątkowej, barwnej opowieści poeta przedstawił szczegółowo relację ze swego spotkania na początku maja z Muzami i Apollinem na Zwierzyńcu pod Krakowem. Nie wyczerpuje ona jednak tematyki tego niejednoznacznego utworu o pogłębionej alegorycznie wymowie i zróżnicowanej retorycznie formie. W swobodnie snutej narracji, przerywanej rytmicznie kolejnymi widzeniami czy objawieniami bóstwa (Flora, Zefir, Charyty, Muzy, Apollo), Samborczyk znajduje miejsce dla mitologicznego kompendium, podręcznika sztuki poetyckiej, traktatu pedagogicznego i programu studiów. Wplatając w tę opowieść wątki autobiograficzne, daje się nam poznać jako nie tylko namaszczony przez Muzy, prawdziwie natchniony poeta, ale także wiarygodny przewodnik wiodący ku ich siedzibom.

Poemat o spotkaniu z Muzami wiąże się z ważnym momentem w życiu Samborczyka, jakim było uzyskanie wawrzynu magisterskiego na początku 1561 r., umożliwiające przejście ze szkoły mariackiej, w której od pewnego czasu pełnił on obowiązki kierownika (praefectus), do Kolegium Mniejszego i rozpoczęcie regularnych wykładów. Ten utwór wyrastał z dotychczasowych doświadczeń dydaktycznych Grzegorza, zdobytych głównie w Przemyślu, Lwowie i Krakowie. Zamykał pewien etap życia związany z podstawowym kształceniem uczniów w zakresie gramatyki, poetyki i retoryki; otwierał zupełnie nowy rozdział, zapowiadający znacznie większą swobodę w doborze omawianych autorów i sposobie ich komentowania. Wielowątkowa opowieść o Muzach, ich pochodzeniu, wyglądzie, zwyczajach i twórczej działalności, jest od samego początku narracją, której głównym bohaterem pozostaje poeta-nauczyciel, raz zwracający się bezpośrednio do „dziewięciu sióstr” czy Apollina w podniosłych inwokacjach, innym razem przemawiający życzliwie do swoich uczniów, jeszcze innym razem dzielący się z czytelnikiem osobistymi przemyśleniami i wątpliwościami.

Dzieło bł. ks. Antonia Rosminiego Pięć ran Kościoła Świętego zaliczyć można do tekstów teologicznych w kategorii klasyka. To książka o tym jak kochać Kościół, pamiętając, że jest to wspólnota bosko-ludzka, która mieści

w sobie element Boży, czyli świętość, oraz element ludzki, jaką jest grzeszność.

Bł. Antonio Rosmini pozostał wierny swojej miłości wobec Kościoła nawet wtedy, gdy jego dzieło w roku 1849 umieszczono na Indeksie Ksiąg Zakazanych. Swoją bezwarunkową miłość wobec Oblubienicy Chrystusa wyraża tymi słowami:

W podporządkowaniu się co uczyniłem z pełnym przekonaniem dekretowi sporządzonemu przez odpowiednie władze, choć wydawał mi się zaskakujący i nieoczekiwany, uczyniłem jedynie to, co każdy syn Kościoła, spośród których jestem ostatni, winien w prostocie podjąć. Z łaski Boga zdarzenie to nie ujęło mi ani na jotę pokoju. Bóg jest mi świadkiem, że napisałem to, mając na myśli dobro świętego Kościoła oraz bliźniego. Poddaję wszystko pod najwyższy osąd Kościoła, który w tych sprawach jest prawdziwym arbitrem. Jeśli zdecydował on, iż lepiej będzie zabrać sprzed oczu wiernych owe moje sugestie i rady, niechże i tak będzie.

Zapraszam do przypomnienia sobie pierwszych lat Ewangelii. Biegła razem z uczniami Jezusa, szukała mieszkania w domach i miastach cesarstwa rzymskiego, potem przekroczyła granice królestw i granice czasu. Możemy sięgać po nią w każdym domu i w każdym języku. Dziękujmy pierwszym apostołom, a jednocześnie starajmy się ich naśladować. Dzisiaj to my jesteśmy wysłańcami Jezusa.

w sprzedaży 25 września

Kardynał Gerhard Müller, wybitny teolog i były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, po raz pierwszy dzieli się szczerą opinią na temat najważniejszych wydarzeń ostatnich dwóch pontyfikatów i obecnej sytuacji Kościoła katolickiego. W nieocenzurowanym wywiadzie z watykanistką Francą Giansoldati omawia politykę zagraniczną Watykanu, problemy z podążaniem za doktryną, postępowanie w przypadku skandali pedofilskich, kwestie płci, aborcji oraz abdykację Benedykta XVIi prognozy dotyczące nastepnęgo konklawe. Wnikliwa i poruszająca analiza kardynała pokazuje, z jakimi wyzwaniami katolicy będą musieli się zmierzyć w przyszłości, a także uświadamia czytelnika, że naszym głównym zadaniem już teraz jest ochrona wiary i Kościoła.

w sprzedaży 25 września

Jest człowiekiem, który nie boi się podejmować rzeczy niemożliwych. To, że zostanie doktorem medycyny, miał przepowiedzieć mu pewien cysters podczas chrztu. Słowa się spełniły, bo Paweł Grabowski o byciu lekarzem marzył od najmłodszych lat. W przejmującej rozmowie opowiada Agacie Puścikowskiej o swoim lekarskim powołaniu, walce o pacjentów oraz o momentach, które sprawiły, że zmienił swoje życie i przeniósł się z Warszawy na Podlasie. Założył tam pierwsze w Polsce wiejskie hospicjum domowe, a następnie hospicjum stacjonarne w maleńkiej Makówce. W książce dzieli się podlaską codziennością, opisuje blaski i cienie systemu opieki zdrowotnej w kraju. Z humorem, ale przede wszystkim poruszająco, opowiada o cudach i znakach Pana Boga oraz daje nam lekcje, jak być prawdziwym świadkiem miłości i nadziei we współczesnym świecie. Warto poznać tego lekarza, poetę, ikonopisa i pszczelarza w jednym.

w sprzedaży 15 września

Krystian Kratiuk, Grzegorz Górny oraz Paweł Lisicki od kilku lat wspólnie przyglądają się kryzysowi Kościoła katolickiego w programie Ja, katolik. EXTRA. Obserwując coraz to większy chaos nie tylko informacyjny, lecz także obecny w samym nauczaniu Kościoła, postanowili, tym razem w książce, uporządkować najważniejsze sprawy dotyczące naszej wiary oraz odpowiedzieć na fundamentalne pytania, które nurtują dziś wielu wierzących:

Czy papież Franciszek abdykuje?
Czy marzenia katolickich progresistów zostaną zrealizowane?
Czy w Niemczech dojdzie do schizmy?
Co wydarzy się po Synodzie i czy po nim nasz Kościół nadal będzie katolicki?
Jakie są tak naprawdę skutki Soboru Watykańskiego II?
Jak poradzić sobie w czasie ogromnego zamętu, który panuje w Kościele?

Trzy różne głosy; trzech wybitnych katolickich publicystów odważnie konfrontuje się z wielkim zamętem obecnym w Chrystusowej Owczarni, dlatego że im na Kościele po prostu szczerze zależy.

Biblii się nie czyta, Biblię się spożywa. Żeby się w niej rozsmakować, nie wystarczy przebiec oczami tekst. Są fragmenty, które trzeba rozgryźć, przełknąć i przetrawić. Jak widzę i słyszę, Biblię częściej się traktuje dzisiaj jako źródło pobożnych memów, niż superkaloryczną strawę duchową.

Dlatego pozwoliłem sobie wziąć na warsztat kilkadziesiąt fragmentów, zdań a nawet pojedynczych słów i przyjrzeć się im wzrokiem nieco bardziej przenikliwym. Zaznaczyć jednak muszę, że mój warsztat nie ma charakteru naukowego. Jestem po części dziennikarzem, w jakimś stopniu publicystą, gonię za sensacją, a być może nawet poklaskiem. Zamieszczone tutaj teksty publikowałem na ściankach mediów społecznościowych i w świecie wirtualnym. Proszę więc potraktować rzecz całą, nie jak podręcznik, ale jako fakt-book – książkę mniej lub bardziej przypadkowo zestawionych faktów, po lekturze których Czytelnik choć z rzadka pomyśli „aha!” i z przyzwyczajenia zacznie szukać buttona z bladym napisem „Lubię to”.

Publikacja zawiera wiele rozmów dwojga znanych rozmówców, którzy w swojej kolejnej książce dopełniają wiedzę czytelników o Kościele i wierze, dostarczają informacji na temat Soboru, posłannictwa księży czy ekologii.

Autorzy stawiają pytania o wizję współczesnego, prawdziwego Kościoła, o jego autentyczność i powszechność, o jedność wśród wszystkich chrześcijan. Prowadzą żywe, wciągające dysputy na temat dogmatów i narosłych wokół nich wątpliwości. Dyskutują również na temat Jezusa w kontekście historycznym i w kontekście judaizmu. Nie pomijają tematów trudnych i kontrowersyjnych, jak na przykład kryzys w Kościele. Ta książka to ogromna dawka wiedzy okraszona błyskotliwością i dowcipem autorów, a także wieloma ich osobistymi, często zaskakującymi, przemyśleniami na tematy takie jak chociażby historia a współczesny Izrael czy starość w kontekście księży proboszczów.

Czy wiara jest sprawą wyłącznie prywatną? Czy religia to rzeczywiście opium dla mas? Co jest największą herezją dzisiejszych czasów? Scott Hahn, wybitny teolog katolicki, wraz z Brandonem McGinleyem, amerykańskim publicystą, stawiają szereg fundamentalnych pytań dotyczących sposobu przeżywania naszej wiary. W najnowszej książce zwracają uwagę, że świat przyzwyczaił nas do myślenia o religii w kategorii „sprawy prywatnej”, co z samego założenia jest sprzeczne z doktryną wiary katolickiej. Żyjemy dziś w społeczeństwie, którego zastraszającą większość stanowią „ateiści praktyczni” niemający nic przeciwko religii, gdy pozostaje ukryta w zaciszu domowym. W społeczeństwie, które doprowadziło do rozpadu pojęcia „prawdy”, które zanurzone jest w herezji indywidualizmu i relatywizmu. Jak z tym walczyć? Jak przywrócić Boski porządek na świecie?

We współczesnym świecie Bóg pozbawiany jest właściwego i godnego miejsca. Postęp nauki, dzięki której człowiek rozumie więcej, wpływa również na większe niż kiedykolwiek odrzucanie cudów i racjonalizowanie Bożego działania. Dlaczego współczesny człowiek wątpi w cudowne działanie Stwórcy? ADAM BLAI, katolicki ekspert teologiczny i konsultant do spraw egzorcyzmów, w swojej fascynującej książce prezentuje wyjątkowe śledztwo w sprawie cudów. Z wielką dokładnością wyjaśnia ich definicje oraz proces ich zatwierdzania przez Kościół. Na podstawie analizy konkretnych przykładów cudów, między innymi uzdrowień za wstawiennictwem świętego ojca Pio, lewitacji św. Franciszka z Asyżu oraz objawień maryjnych z Guadalupe czy Lourdes, jednoznacznie demaskuje demoniczne falsyfikaty. Autor przekonuje, że Bóg pragnie czynić cuda także w obecnych czasach, i zaprasza czytelnika do ponownego zaufania Jego niesamowitemu działaniu.

Do rąk Czytelników oddajemy książkę, która pomaga odkrywać prawdę o Bogu objawiającym się nam w Biblii jako Ten, który każdego z nas rozumie, kocha i uczy kochać. Ta publikacja w sposób poruszający umysł i serce opisuje to, jak Bóg nas kocha, jaką drogę postępowania nam wskazuje i w jak miłosierny sposób nam przebacza wtedy, gdy się nawracamy. Książka mówi też o tym, co oznacza żywa wiara i na czym polega dojrzała odpowiedź człowieka na miłość Boga. To publikacja dla wszystkich pragnących wypływać na głębię chrześcijaństwa i fascynować Bogiem tych, którzy nie odkryli jeszcze prawdziwego oblicza Chrystusa.

„Oto dwadzieścia spotkań z tymi, których znamy z Biblii: z Adamem i Ewą odpoczywającymi w rajskim jeziorze, z Noem patrzącym na ciemne wody potopu, z mamą Mojżesza ukrytą w trzcinach Nilu, z uczniami płynącymi łodzią, z Janem Chrzcicielem siedzącym przy ognisku na pustyni. Są blisko. Ich historie dzieją się teraz, nie przed wiekami, to nasze historie. Dzisiaj słuchamy ptaków z rajskiego ogrodu, wybieramy nie ten owoc, idziemy walczyć z tym, co nas przerasta, boimy się spotkania z kimś, kogo oszukaliśmy, zapominamy, dokąd płyniemy i z Kim… Patrzymy na ognisko w ciemności, próbując odnaleźć Tego, który JEST”.

To niezwykłe wydanie Biblii, w którym historie ze Starego i Nowego Testamentu przedstawione zostały w iście mistrzowski i na wskroś duchowy sposób. Każdą opowieść poprzedza perykopa; pod nią został zamieszczony tekst przybliżający czytelnikowi dzieje bohaterów biblijnych i pomagający je lepiej zrozumieć. Dzieło wieńczą kunsztowne, pełne artyzmu ilustracje, które podkreślają piękno słowa Bożego i stanowią dla niego godną oprawę. Dedykujemy je starszym dzieciom i młodzieży. To wyjątkowa propozycja wartościowego podarunku z okazji bierzmowania lub innych ważnych, niekoniecznie religijnych, uroczystości.

Autor tej pracy jest szczerze przekonany, że publikacja jej usprawiedliwiona jest z trzech powodów: 1. Książka niniejsza przytacza — i to obszernie — wypowiedzi i definicje Stolicy Apostolskiej oraz soborów powszechnych na temat konieczności Kościoła do osiągnięcia zbawienia. Analizuje te deklaracje i przedstawia w sposób wyraźny doktryny w nich zawarte oraz wynikające z nich wnioski. Analizuje też sam dogmat — tak jak został on wyrażony i wyjaśniony przez Magisterium Kościoła — w świetle tego, co źródła Objawienia mają do powiedzenia o naturze Kościoła oraz o procesie zbawienia i uświęcenia. Jest więc w stanie wykazać że to, czego Kościół zawsze nauczał i co definiował w tej kwestii, pokrywa się dokładnie z tym, co Objawienie — to jest Pismo Święte i Tradycja — mówi o zbawieniu i nadprzyrodzonym Królestwie Bożym. Każdy, kto ma ogólne choćby pojęcie o tym, co napisano o owym dogmacie w niezwykle licznych publikacjach religijnych, jakie pojawiły się w naszych czasach, świadomy jest również faktu, że — w przytłaczającej większości przypadków — publikacje te ograniczają się niemal wyłącznie do dowodzenia i wyjaśniania, iż dogmat ten nie oznacza bynajmniej, że zbawieni mogą być wyłącznie formalni członkowie Kościoła katolickiego. Jest to oczywiście prawdą. Magisterium Kościoła, nauczając i broniąc tego dogmatu, podkreśla, że poza Kościołem katolickim nie można dostąpić zbawienia, a równocześnie — że ci, którzy umierają, nie zostawszy formalnie członkami Kościoła katolickiego, mogą osiągnąć wizję uszczęśliwiającą. Gdybyśmy jednak, ze wszystkich praktycznych powodów, ograniczyli nasze wyjaśnienie dogmatu do zapewnienia, że nie oznacza on, iż każdy kto umiera, nie będąc formalnym członkiem Kościoła katolickiego, musi być skazany na wieczne potępienie — jak to wydaje się czynić wielu współczesnych autorów zajmujących się tą kwestią — utracilibyśmy z oczu tajemnice miłosierdzia Bożego w porządku nadprzyrodzonym. Albowiem — o czym nie wolno nam nigdy zapominać — prawdy objawione o konieczności Kościoła katolickiego do osiągnięcia zbawienia wiecznego należą do porządku wielkich tajemnic nadprzyrodzonych. Należą do objawionej przez Boga doktryny o łasce, o procesie zbawienia, dziele Odkupienia oraz Trójcy Przenajświętszej. Dzięki wykazaniu, że nauczanie Magisterium zawarte jest w źródłach Objawienia w tym samym sensie, w jakim zostało ono zdefiniowane przez Kościół, będziemy w stanie uznać ten dogmat Kościoła za właściwy i autorytatywny wyraz objawionej tajemnicy. 2. Podczas pontyfikatu papieża Piusa XII o znaczeniu dogmatu, wedle którego poza Kościołem katolickim nie ma zbawienia, mówiły trzy autorytatywne dokumenty ogłoszone przez Stolicę Apostolską. Dwoma z nich są encykliki: "Mystici Corporis Christi" z 29 czerwca 1943 roku oraz "Humani generis" z 12 sierpnia 1950 roku. Trzecim jest list Świętego Oficjum "Suprema haec sacra" skierowany 8 sierpnia 1949 roku z polecenia Ojca Święte- go do Najczcigodniejszego Arcybiskupa Bostonu. Część doktrynalna tego ostatniego dokumentu poświęcona jest w całości wyjaśnieniu wspomnianego dogmatu. Jest to najbardziej precyzyjna wypowiedź na temat tej doktryny, jaka kiedykolwiek pojawiła się w autorytatywnym dokumencie Magisterium Kościoła. Wydaje się, iż istnieje pilna potrzeba publikacji, która przedstawiałaby i analizowała nauczanie zawarte w owych trzech ostatnich dokumentach Stolicy Apostolskiej. Tak więc, wobec braku jakiejkolwiek innej pozycji w języ- ku angielskim poświęconej wyłącznie wyjaśnieniu tego elementu doktryny katolickiej, a powstałej po ogłoszeniu owych trzech dokumentów, mamy nadzieję, iż niniejsza praca w jakimś przynajmniej stopniu lukę tę wypełni. 3. W encyklice "Humani generis" obecny Ojciec Święty surowo zganił niektórych współczesnych autorów katolickich, ponieważ — jak pisał — „Inni sprowadzają do czczej formuły konieczność przynależenia do prawdziwego Kościoła, aby można zbawienie osiągnąć”. Wyjątkowość tej części doktryny katolickiej wynika z faktu, iż niewłaściwe jej przedstawianie lub interpretacja grożą właśnie sprowadzaniem jej do czczej formuły. Ponadto dziwaczne interpretacje tej doktryny, z jakimi spotkać się można w popularnej literaturze religijnej, są do pewnego stopnia możliwe do wytłumaczenia, biorąc pod uwagę zawiłą historię "tractatus de ecclesia" w ramach teologii scholastycznej. W książce niniejszej przedstawiam krótki zarys owej historii, sądzę bowiem, że dzięki znajomości różnych błędnych interpretacji dogmatu można lepiej zrozumieć i skuteczniej bronić prawdziwego nauczania Kościoła w tej kwestii.

Autor w swojej książce przedstawia tradycyjną naukę Kościoła katolickiego o Eucharystii – Eucharystii jako Sakramencie (ut Sacramentum) i Eucharystii jako Ofierze (ut Sacrifcium), wykład swój opierając o naukę św. Tomasza z Akwinu (Summa Teologiczna), dodatkowo bogato cytując dogmatyczne nauczanie i wyroki Świętego Soboru Trydenckiego. Jako wstęp do niniejszego dzieła, z okazji rocznicy 700-lecia kanonizacji św. Tomasza i 460-lecia zakończenia obrad Soboru Trydenckiego – które to dwie, okrągłe rocznice przypadają na rok wydania niniejszej książki (2023), przedstawiamy Państwu dwa dodatkowe opracowania napisane na podstawie informacji zawartych w książkach z XVIII, XIX i pierwszej połowy XX wieku: • przybliżenie osoby Świętego Tomasza z Akwinu, • najważniejsze informacje o Świętym Soborze Trydenckim. Mamy nadzieję, że główna część niniejszej publikacji, autorstwa ks. J. Domaszewicza, przysłuży się do głębszego zrozumienia tradycyjnego, dogmatycznego nauczania Kościoła Świętego o Eucharystii, który to Kościół Święty przez XX wieków w swoim oficjalnym nauczaniu wyraźnie rozróżniał i nauczał o Eucharystii jako Sakramencie, i Eucharystii jako Ofierze. A ponieważ jedną z zwodniczych metod nieprzyjaciół Kościoła jest podmiana i zmiana znaczenia określonych słów i pojęć – tak, że dane słowo czy pojęcie jest nadal używane, jednak oznacza i wyraża już coś zupełnie innego, i używane jest nie w tym znaczeniu co powinno – mamy nadzieję, że niniejszą publikacją niejako przywrócimy prawidłowe, katolickie znaczenie pojęciu Eucharystia. Eucharystii rozumianej jako określenie Mszy Świętej – celebracji tajemnicy Śmierci Pańskiej – Najświętszej Ofiary składanej Bogu Ojcu, oraz Eucharystii – w rozumieniu jako określenie Przenajświętszego Sakramentu – Syna Bożego ukrytego w Najświętszym Sakramencie, jak i Komunii Świętej.

Książeczkę tę napisano przede wszystkim dla osób, które szukają Boga w duchu i w prawdzie. Może im ona dopomóc, jeśli zechcą pójść za radą, której chcemy im tutaj udzielić: niech nie czytają tej książki tak, jak nieraz czyta się pobożne dzieła - z ciekawości, z przyzwyczajenia czy ze zbytnim pośpiechem. Zachęcam do czytania jej we właściwy sposób i do praktykowania ćwiczenia, którego ma ich ona nauczyć. Niech ją czytają ze skupieniem i w obecności Boga, aby On wpoił im prawdy, które poznają w tej książce, i dał im odwagę oraz wierność w praktykowaniu tego, czego się z niej nauczą. Dlatego właśnie na końcu każdej praktyki została umieszczona specjalna modlitwa, w której prosi się Boga o obdarzenie błogosławieństwem tych, którzy będą ją czytać ze szczerym pragnieniem osiągnięcia z niej korzyści. Ponieważ Bóg jest Ojcem takich osób i oświeca ludzi dobrej woli, od Niego należy oczekiwać owoców czytania tej książki i do Niego powinniśmy się zwracać, prosząc Ducha Świętego, aby wyrył w głębi naszych dusz to, czego nas ona nauczy. Gdybyśmy w ten sposób czytali, wtedy bez wątpienia zobaczylibyśmy owoce wielu dobrych utworów, które mamy pod ręką; wtedy dzieła te prowadziłyby nas do Boga i nasza lektura stawałaby się modlitwą.

Książka ks. Tomasza Gutowskiego stanowi podróż do źródeł myśli Doktora Anielskiego na temat chrześcijańskiego kultu. Autor, odwołując się do kluczowych tekstów świętego z Akwinu, ukazuje istotę jego myśli liturgicznej. Poznając ją, odkrywamy, że nie jest ona odległą teorią, ale może mieć przełożenie na życie duchowe każdego wierzącego.

Każdego dnia przeżywamy wiele napięć i stresów. Czujemy się przeciążeni i osamotnieni. Bywa, że nie rozumiemy tego, co dzieje się w nas samych. Zmienność uczuć, codzienne doświadczenia, nieuporządkowana historia życia… To wszystko wpływa nie tylko na nasze umysły i dusze – zamrożone emocje dystansują nas także od własnego ciała.

Potrzebujemy pełnego i dogłębnego uzdrowienia. Jedną z dróg do uleczenia ze zranień i trudnych doświadczeń, zarówno tych duchowych, psychicznych, jak i cielesnych jest głębokie spotkanie z sobą samym i kochającym nas Bogiem. Wit Chlondowski OFM pokazuje, jak usłyszeć, zrozumieć i zaakceptować swoje wewnętrzne dziecko, które Chrystus pragnie w nas przytulić i pobłogosławić.

Apokalipsa św. Jana nie jest, wbrew jej potocznemu, popkulturowemu rozumieniu, katalogiem spektakularnych katastrof albo jedynie pobudzającą wyobraźnię twórców charakterystyką antychrysta. Opisuje zakorzenienie historii życia wierzących w Zmartwychwstałym i pamięć o perspektywie eschatycznej. Kościół przedstawiony w Ap, będąc w świecie, przeżywa kryzysy, problemy i zagrożenia (por. Ap 1,9; 2,6.9.10.13.15.20.22; 6,9-11; 7,14; 11,7; 12,11; 13,11; 17,6 18,24). Z tego powodu potrzebuje formatora, który poprzez pewne narzędzia zaproponuje system naprawy bądź umocnienia gmin chrześcijańskich. Patrząc na obraz Kościoła zawarty w ostatniej księdze Pisma Świętego i porównując go z obrazem dzisiejszego Kościoła, dotkniętego przez różne trudne sytuacje, należy postawić pytanie o to, w czym wspólnota przedstawiona w Ap może szukać swojego ratunku, aby później podobne narzędzia móc wykorzystać wobec współczesnego Kościoła. Wydaje się, że jednym z takich sposobów jest użycie przez formatora bardzo konkretnych i radykalnych wypowiedzi imperatywnych kierowanych do wspólnoty. Dlatego analiza tekstów biblijnych będzie pokazywała, jaką rolę odgrywają imperatywy w konkretnej sytuacji Kościoła, jakie mają znaczenie, w jakiej kondycji są ich adresaci, kogo można uważać za formatora oraz jaki będzie efekt zastosowania się bądź niezastosowania do tych wezwań.