Religie

Autor, na blisko 700 stronach (!),dokonuje pierwszej w Polsce syntezy światów islamu na poziomie socjologicznym, historycznym, dziejów religii, historii ekspansji…

Czym jest islam? Jak powstał? Jak i dlaczego się rozszerzył? Jak funkcjonuje dzisiaj? Czy jest zagrożeniem?

Z tej książki dowiesz się czym się różni islam od chrześcijaństwa, Allah od Boga, Mahomet od Chrystusa, dlaczego Jezus - w islamie - nie jest Zbawicielem? Na koniec prof.. Chodakiewicz, pokazuje jak obcy nam kulturowo imigranci stopniowo, powoli, ale metodycznie zawłaszczają Europę, de facto prowadząc kolonizację Starego Kontynentu.

Książka jest bardzo na czasie. W rzetelny (wręcz naukowy!),dogłębny ale bardzo przystępny sposób pokazuje rzeczywistość światów islamu. Żaden poważny dziennikarz i komentator życia społecznego nie będzie mógł przejść obok tej publikacji obojętnie!

Przedmowa

Ponad dwadzieścia osiem lat temu, w maju 1995 roku, dyrektor naszego akademika w Atenach, archimandryta Nikolaos Protopapas (w latach 1996-2019 metropolita Phthiotidy), zorganizował pielgrzymkę studentów teologii na wyspę Eubeę. Wśród nich znajdowali się między innymi obecny arcybiskup Australii (wtedy hierodiakon) Makarios Grinieziakis (Patriarchat Ekumeniczny), metropolita Ugandy (ówczesny świecki student) Hieronim Muzeeyi (Patriarchat Aleksandryjski), mój kolega, z którym dzieliłem akademicki pokój ks. Piotr Nazaruk i wielu znanych kapłanów z różnych lokalnych Cerkwi prawosławnych. Nie wszystkich pamiętam, bo wtedy mieszkałem w tym akademiku zaledwie dwa, trzy miesiące.

Na Eubei odwiedziliśmy miejscowość Prokopion, w której znajdują się relikwie św. Jana Ruskiego - wielkiego cudotwórcy i orędownika za nas przed Bogiem. Zajechaliśmy też do oddalonego w górach męskiego monasteru św. Dawida. O ile wcześniej bywałem już u św. Jana Ruskiego, o tyle akurat wizyta w tym monasterze była dla mnie wyjątkowa. Nigdy wcześniej w nim nie byłem. Upłynęły wtedy bowiem zaledwie cztery lata od śmierci starca Jakuba Tsalikisa - człowieka niezwykłej pokory, miłości i prostoty, a zatem był on niezwykle mocno obecny w świadomości wszystkich prawosławnych Greków. Jeszcze za swego życia uznawano go za świętego. Dokonywał wielu cudów, a jego pogrzeb był tego największym dowodem. Obecni tam ludzie gremialnie wołali pod koniec egzekwii pogrzebowych: „Agios - Święty”.

C.S. Lewis W głowie Jacka zaczęło roić się od pomysłów. Jaki mógł zrobić użytek z fauna z parasolem biegnącego przez zaśnieżony las i z grupy ewakuowanych dzieci, które nudzą się pod opieką pary staruszków? Niebawem Jack miał już mglisty zarys opowieści, która w przyszłości zaprowadzi miliony dzieci do magicznej krainy zwanej Narnią.

Już od najmłodszych lat C. S. Lewis uwielbiał słuchać historyjek i je opowiadać. Ten profesor literatury angielskiej przeświadczony o tym, że wymyślone historie mogą w niezrównany sposób ukazywać prawdę na temat świata rzeczywistego, napisał ponad trzydzieści książek z dziedziny fantastyki naukowej, teologii, krytyki literackiej i baśni.

W okresie naznaczonym dwiema wojnami światowymi Lewis bezpardonowo stawiał trudne pytania dotyczące życia i śmieci. Ten były ateista, słynący z poszukiwania prawdy ze szczerością, klarownością i wyobraźnią, przekonawszy się, że historia Jezusa Chrystusa jest najprawdziwsza ze wszystkich znanych mu opowieści, stał się jednym z najbardziej wpływowych chrześcijan dwudziestego wieku.

Dlaczego musimy zawalczyć o pokój w naszym życiu? Poruszamy ten temat z perspektywy osobistego życia, historii narodów i Kościoła. Ponadto odkrywamy gdzie leży biblijna góra Synaj, podejmujemy wątek budowania autorytetu w firmie, a zmęczony internetem mózg wysyłamy na detoks. Piszemy o docieraniu z przesłaniem ewangelii do młodego pokolenia, potrzebie duchowego ojcostwa i Bożym działaniu w Europie.

Niemal dokładnie dwa lata temu nakładem Wydawnictwa Warszawskiej Metropolii Prawosławnej ukazał się album poświęcony prawosławnym świątyniom południowej Białostocczyzny pt. „Cerkwie południowej Białostocczyzny”. Ukazywał on piękno i różnorodności prawosławnej architektury sakralnej część Diecezji Warszawsko-Bielskiej położonej na Białostocczyźnie. W bieżącym roku to samo wydawnictwo uwadze czytelników proponuje album przybliżający piękne architektoniczne dziedzictwo Prawosławia północnej Białostocczyzny. Prawosławie w Polsce ma wielowiekowe tradycje, swymi korzeniami sięgające dziedzictwa uczniów świętych braci Cyryla i Metodego. Chociaż prawosławne cerkwie rozsiane są po całym kraju, to ich prawdziwą skarbnicą jest właśnie Białostocczyzna, gdzie zamieszkuje większość prawosławnych. Linia Narwi dzieli Białostocczyznę na dwie części: północną – należącą do Diecezji Białostocko-Gdańskiej, i południową stanowiącą część Diecezji Warszawsko-Bielskiej. Prezentowany album przybliża piękne architektoniczne dziedzictwo Prawosławia północnej Białostocczyzny, gdzie znajduje się ponad 40 prawosławnych parafii, wchodzących w skład trzech dekanatów ze stolicami w Białymstoku, Gródku i Sokółce. Poza cerkwiami parafialnymi nierzadko w skład parafii wchodzą też inne świątynie, w tym cmentarne, i kaplice. Wszystkie one, w łącznej liczbie ponad 80, zostały ujęte w tym albumie.

Czy chrześcijaństwo ma dobre odpowiedzi na naprawdę trudne pytania? Dr R.C. Sproul uważa, że tak. W tej książce założyciel autor rozprawia się z najczęstszymi zarzutami wobec prawd wiary chrześcijańskiej.

„Dla większości z nas dyscyplina w modlitwie jest najtrudniejsza do opanowania. Oznacza to, że potrzebujemy więcej motywacji i więcej pomocy, aby wzmocnić nasze postanowienia. Jestem wdzięczny, że Alistair zapewnia nam jedno i drugie w książce Módl się z rozmachem. Oto książka, która może na nowo rozpalić twoje serce do modlitwy”.

– John MacArthur, pastor w Grace Community Church, Sun Valley, Kalifornia

„Modlitwa jest tak ważna i tak trudna, że zawsze potrzebujemy dobrych książek o niej. Alistair pisze z biblijną prostotą i duszpasterską szczerością, która pomaga nie tylko poczuć, że powinieneś się modlić, ale także to, że potrafisz się modlić”.

– Kevin DeYoung, starszy pastor, Christ Covenant Church, Matthews, Karolina Północna;
autor książek Jestem zajęty i Niemalże zapomniana Dobra Nowina

Niniejsza książka jest pierwszym wydaniem dzieł Johna Knoxa w języku polskim. Oprócz kolekcji jego modlitw, zawiera ona także jego słynną Rozprawę o modlitwie. John Knox skomponował ten traktat z okazji śmierci Edwarda VI, króla Anglii. Jego następczynią została katolicka królowa Maria Tudor, znana w historii jako „Krwawa Maria”. W dziele tym Knox wzywa ludzi do modlitwy za królową Marię, zarówno o jej pomyślność, jak i o dotrzymanie obietnicy, że nie będzie prześladować protestantów. Niestety, nie dotrzymała jej. Niemniej jednak jego modlitwy wykazują się wielką dojrzałością i współczuciem i mogą służyć jako pouczenie dla współczesnych chrześcijan.

Pozostawiając swoich drogich przyjaciół w Beaver River, Elizabeth i Wynn przejmują jeszcze bardziej prymitywną placówkę na północnym zachodzie Kanady. Elizabeth czuje się całkowicie odizolowana, bo miejscowe Indianki boją się nawet na nią spojrzeć. Kiedy mały Sammy zniknął z ich życia, Delaneyowie myśleli, że najbardziej druzgocące rozczarowanie w życiu mają już za sobą. Czy będą w stanie sprostać nadchodzącym wyzwaniom?

Pewnego dnia Zaczek razem ze swoim kolegą decydują się przestać słuchać rodziców. Gdy wyruszają w miejsce, w którym grozi niebezpieczeństwo, Kwaczek nie wie, co robić. Czy będzie zmuszony wybierać pomiędzy tym, co słuszne a przyjaźnią?

Obszernie zacytujmy słowa zaczerpnięte z przedmowy, którą do albumu napisał arcybiskup lubelski i chełmski Abel, najstarszy po Jego Eminencji metropolicie Sawie hierarcha naszej Cerkwi pod względem chirotonii biskupiej. Napisał on w nim m.in. „Nasz umiłowany Władyka jest osobą szczególnie zasłużoną, zarówno ze względu na swą posługę arcypasterską w Polsce, jak i troskę o jedność Prawosławia na forum światowym. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat dał się poznać jako pasterz dobry, który z wielką ofiarnością troszczy się o powierzonych mu wiernych. Z niestrudzoną energią inspiruje do realizacji różnego rodzaju dzieł dla dobra Cerkwi. Z odwagą, wytrwale dąży do zapewnienia jak najlepszego dostępu wiernym Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego do dóbr duchowych i wzmocnienia ich tożsamości jako szczególnie wybranych dzieci Bożych. (…) Obecnie wszyscy hierarchowie i niemal wszyscy duchowni naszej Cerkwi stanowią grono wychowanków aktualnego Metropolity. W naszych sercach jesteśmy głęboko wdzięczni za Jego wspaniałą formację duchową, intelektualną i pasterską, dzięki której możemy dzielić się żywą wiarą z wiernymi i dawać we współczesnym świecie świadectwo o Bogu w Świętej Trójcy. (…) Władyka Sawa swoim postępowaniem i nauczaniem dawał i ciągle daje nam przykład mądrego i odpowiedzialnego umiłowania Cerkwi, a także umiejętności i odwagi w podejmowaniu trudnych, a niekiedy niekonwencjonalnych wyzwań i zadań. Spośród rozlicznych zasług Jego Eminencji godne szczególnego zapamiętania są: praca z młodzieżą, odnowienie życia monastycznego, powołanie do istnienia bractw cerkiewnych, budowa nowych świątyń, działalność charytatywna, praca naukowa i dydaktyczna, a przede wszystkim głoszenie Dobrej Nowiny i aktywność duszpasterska”.

Dolina widzenia to wspaniały zbiór purytańskich modlitw, które zarówno pomagają kształtować i informować nasze życie duchowe, jak i prowadzić nasze wspólnoty i Kościoły w modlitwie. Siła purytańskiego charakteru i stylu życia leżała w modlitwie i rozważaniach. W owej praktyce duch takiej modlitwy był uważany za rzecz najważniejszą, za najlepszą jej formę, ponieważ żywa rozmowa z Bogiem jest cechą autentycznej duchowości. Modlitwa może być wypowiadana na głos, a przy tym nierzadko bywa spisywana. Książka ta została przygotowana nie po to, by być gotowym modlitewnikiem, lecz by zachęcić i przekonać chrześcijan do kroczenia drogą, którą inni kroczyli przed nami.

Czas ucieka. Wiele razy słyszeliśmy to powiedzenie. Oznacza, ze czas szybko upływa. To nie jest tylko ludzki wymysł; Biblia mówi, że życie na ziemi jest” jedynie tchnieniem”, a ponieważ czas upływa tak prędko i żyjemy w dniach ostatecznych. Oczekując na powrót Jezusa, to ważne jest, abyśmy dobrze wykorzystali każdą chwilę. Musimy przezywać każdy dzień wszelka cząstką swojej istoty – całym sercem i z postawą „ nigdy się nie poddam”. Moje osobiste motto zawsze brzmiało: „Nie pozwolę się pokonać i nigdy się nie poddam”. To dobre życiowe motto dla każdego, zarówno w sensie naturalnym, jak i duchowym. Dzięki Jezusowi Chrystusowi jesteśmy więcej niż zwycięzcami i możemy żyć zwycięskim życiem oraz osiągać wszystko to, co Bóg dla nas zaplanował, Zamiast martwić się o to, co przyszłość nam przyniesie, musimy zdobyć ja szturmem! Modlę się, drogi czytelniku, aby dzięki tej książce nauczył się, jak tego dokonać! Kenneth w. Hagin – w służbie dla Boga od ponad 50 lat. Wraz z żoną, Lynette prowadzi cykliczny program radiowy oraz telewizyjny, jest autorem licznych książek. „Niepokonane życie” jest jego pierwszą książką opublikowana w języku polskim

„Niepokonane życie„. Jak szturmem zdobywać przyszłość

Jest coś takiego w posiłku, co sprawia, że czujesz się jak w domu – lub wręcz przeciwnie. Niewiele rzeczy jest bardziej pocieszających niż domowe posiłki przygotowane przez kochającą rodzinę lub przyjaciół. I niewiele rzeczy sprawia, że czujesz się bardziej obco niż jedzenie posiłku, o którym nigdy do tej pory nie słyszałeś, z ludźmi, których nie znasz, w miejscu, którego zwyczaje są dla ciebie tajemnicą. Niedawno przeprowadziłem się z rodziną do Anglii, gdzie tak błaha czynność jak jedzenie groszku ma ogromne znaczenie społeczne. Groszek!? Wiem. Nawet mi nie mów. Gdybyś zapytał większość chrześcijan, czy jedzą posiłek w kościele, prawdopodobnie powiedzieliby coś w stylu: „Cóż, nie, nie jemy posiłku w kościele, ale raz na jakiś czas urządzamy po spotkaniu posiłek, na który każdy coś przynosi”. I w pewnym stopniu jest to prawdą. Ale co z Wieczerzą Pańską? Jasne, ona prawdopodobnie nie wystarczy, aby wypełnić twój żołądek, ale wciąż jesz i pijesz, wciąż jesteś razem z innymi. Co ten posiłek mówi o Jezusie i Jego kościele? Co ten posiłek ma wspólnego z przynależnością do rodziny Jezusa? Ta niewielka książka jest biblijnym elementarzem Wieczerzy Pańskiej. Jest skierowana do wszystkich chrześcijan, każdego, kto chciałby dowiedzieć się więcej o tym posiłku, który dał nam Jezus. Kilka rozdziałów będzie szczególnie istotnych dla przywódców kościoła, ale nawet one zostały napisane z myślą o całym kościele.

Niniejsza pozycja książkowa przedstawia historię "Bielskiej Ikony Matki Bożej" opiekunki naszego miasta i regionu, a także żywoty świętych, relikwie których znajdują się w "Pretisztienstiej" cerkwi w Bielsku Podlaskim.
Ks. Jerzy Bogacewicz

Stwórca umieścił w naszych sercach przeczucie wieczności. Dlatego wiemy, że śmierć nie kładzie kresu naszemu życiu.
Dlatego nie ma na ziemi ludzi, którzy nie rozwinęliby jakiejś koncepcji zaświatów.
Ale nie chcemy podążać za jakimikolwiek pomysłami, ale z prawdą. Żaden założyciel religijny nie mógł powiedzieć o sobie: „Jestem prawdą!”, Ponieważ żaden z nich nie pochodził z innego świata. Tylko Jezus wyszedł z nieba, stał się człowiekiem, umarł gorzką śmiercią na krzyżu za nasze winy, zmartwychwstał trzeciego dnia i wrócił do nieba. Tylko On mógł skierować do nas to niezwykłe słowo: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem (wiecznym),nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” (J 14,6). W ten sposób mówi nam:
On jest prawdą osobiście. On sam jest źródłem życia. Tylko On jest drogą do domu Ojca Boga. Ta książka zachęca cię do naśladowania tego Jezusa. Wtedy znalazłeś tego, który kocha cię bezgranicznie i chce dać ci królestwo niebieskie.

Czy wiecie, że jest w Biblii taka księga, która kończy się pytaniem, na które nie ma odpowiedzi?

Albo że czasami Duch Święty może natchnąć kogoś do Gniewu, który przynosi Wolność (i przy okazji ratuje ludziom prawe oko)? Albo że zwykłe komary mogą stać się większym cudem niż laska, która potrafi zmienić się w węża?

Ta książka jest zaproszeniem do odkrywania tego, co najważniejsze ? w nas samych, w świecie, w drugim człowieku. Pyta o Tego, który JEST, ale nie daje gotowych odpowiedzi. Szanuje dziecięcą ciekawość, wrażliwość i mądrość.

Może właśnie dlatego dziecko ? to kilkuletnie, ale też i to obecne gdzieś głęboko w każdym dorosłym ? nie znajdzie tu odpowiedzi innych niż te, do których dojdzie samo?