Chorał gregoriański

Chorały gregoriańskie w wykonaniu Karmelitów Bosych. Płyta zawiera 25 utworów - to kompozycje śpiewane niegdyś w klasztorach karmelitańskich podczas uroczystej liturgii w dniu święta św. Jana od Krzyża. Nagranie to może stać się dla każdego drogą do głębszego przeżywania obecności Bożej, prowadząc do szczerej modlitwy serca, w skupieniu, w uniżeniu przed Bogiem, do modlitwy nieustannej.

Piątkowy wieczór, cała sobota, niedziela – do obiadu, to ramy czasowe do wypełnienia jednej jednostki rekolekcyjnej. Całość rekolekcji stanowi pięć jednostek, zsynchronizowanych z biegiem roku liturgicznego.

1. Wprowadzenie, Adwent – Objawienie Pańskie (tomik 1a; czas realizacji jednostki: koniec października/listopad);

2. Chrzest Pański, Wielki Post – Wielki Tydzień (czas realizacji jednostki: koniec stycznia/luty);

3. Oktawa Wielkanocy – Pięćdziesiątnica (czas realizacji jednostki: po oktawie);

4. Trójcy Przenajświętszej – koniec sierpnia (czas realizacji jednostki: lipiec);

5. Wrzesień – Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata (czas realizacji jednostki: wrzesień).

Jak widać po układzie tych rekolekcji, nie chodzi w nich o samo przygotowanie do głębszego przeżycia świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy, ale o wejście w dialog z Bogiem, do którego On nas zaprasza przez cały rok, abyśmy lepiej zrozumieli swoje miejsce w Kościele, oraz Kościół, w który wszczepił nas Chrystus – wspólnotę życia, wiary i miłości, Jego Ciało, którego On jest Głową.

W tych rekolekcjach rozważania będzie wspierała tyniecka ikebana – sztuka układania kwiatów o wschodnich korzeniach, jednak opracowana w Tyńcu od podstaw na potrzeby liturgii, traktowana jako modlitwa, praca i dar.

Bóg nie przerywa dialogu z nami, zapoczątkowanego na modlitwie, ale ten dialog wzbogaca podczas naszej pracy, także przez nasze spotkania z ludźmi i czas odpoczynku, pomagając nam zgłębić Ewangelię.

W sumie nic nowego. Wiemy, że Jezus w swoich przypowieściach o Królestwie Bożym wielokrotnie odnosił się do najprostszych prac, dobrze znanych swoim słuchaczom, i do wydarzeń z życia codziennego.

To również zachęta, aby każdy z uczestników tych rekolekcji spojrzał na swoje prace i potraktował je jako medytacje w działaniu, zatem dialog z Bogiem, który nas przemienia, bowiem dużo ważniejszy od końcowego efektu naszej pracy jest sam proces, który podczas pracy trwa, a przemienia nie samo tworzywo, którym się posługujemy, lecz także i nas samych.

Czy ktoś ma prawo do chorału? Chciałoby się rzec: Kościół! Ale przecież chorał pozostaje niezaprzeczalnym, uniwersalnym wytworem kultury – nawet jeśli jego brzmienie wyjęte jest z pierwotnego kontekstu liturgicznego! A trzeba zauważyć, że chociaż liturgia jest dzisiaj dostępna (przynajmniej zewnętrznie) każdemu, trzeba przyznać, że chorału jest w niej coraz mniej. Więcej go natomiast w mediach, nagraniach – w internecie. Trochę na koncertach. Pojawia się jako nastrojowe tło, muzyczny wyraz mniej lub bardziej określonej egzotyki. Oczywiście tu i ówdzie istnieją jeszcze klasztory, ale i w nich nie zawsze śpiewa się chorał. Zadziwia więc jego istnienie. Tak naprawdę, poniekąd wydziedziczony ze swego właściwego środowiska, radzi sobie całkiem dobrze. A może należałoby powiedzieć inaczej – że w dzisiejszych czasach nie wystarczą mu dotychczasowe ramy, chce zaistnieć mocno na zewnątrz. I tak się dzieje. Ale czy traci przez to swoją tożsamość? A może jest jeszcze bardziej sobą?

Pierwsze, pełne nagranie w języku polskim, liturgicznej modlitwy wieńczącej trud dnia. Kompleta pozwala wyśpiewać z tynieckimi benedyktynami chwałę Bożą, albowiem kto śpiewa podwójnie się modli.

Mówi się, że Kompleta (modlitwa na zakończenie dnia) jest najbardziej benedyktyńskim oficjum z Liturgii godzin. Wynika to zapewne z faktu, że modlitwa ta powstała w środowiskach mniszych, a nazwę jej wprowadził po raz pierwszy św. Benedykt w swej Regule. A przecież także samo uwarunkowanie tej modlitwy wymowną porą schyłku dnia nadaje jej niepowtarzalne rysy: spokój, skupienie, intymność, domowość, rodzinność – oto krąg treści, które wpisują się w tę modlitwę i zarazem z niej wypływają.

Dla tych wszystkich, którym bliska jest tradycja i duchowość św. Benedykta, nie ulega wątpliwości, że wyżej wymieniona charakterystyka modlitwy na zakończenie dnia ujmuje nad wyraz trafnie istotę całego benedyktyńskiego życia. Czyż nie jest ono takim zwyczajnym, bardzo ludzkim byciem sam na sam przed Bogiem, z całą gamą egzystencjalnych, psychicznych i emocjonalnych konsekwencji tej postawy?

Całkowity czas nagrań: 53'54''

38 utworów

Benedyktyni tynieccy nie nagrywali swoich śpiewów gregoriańskich od ponad 40 lat. Jest to zatem płyta unikalna i bezprecedensowa. Zawiera 25 utworów poświęconych w większości chwale Świętego Benedykta!

Prezentowana płyta jest głosem z najstarszego z funkcjonujących polskich klasztorów. W Opactwie Tynieckim chorał rozbrzmiewa codziennie; mnisi każdego dnia śpiewają Nieszpory i Kompletę, a przy wielkich świętach także Jutrznię.

Chorał to więcej niż śpiew i więcej niż modlitwa. Najstarszy śpiew Kościoła wciąż porywa i koi serca. II Sobór Watykański podkreśla, iż „Śpiew gregoriański, Kościół uznaje za własny śpiew liturgii rzymskiej. Dlatego w czynnościach liturgicznych powinien on zajmować pierwsze miejsce, wśród innych równorzędnych rodzajów śpiewu.