„Dla próżnej chwały stałem się żółwiem i pozbyłem się piór, swego jedynego ratunku!” – takie słowa wypowiada skowronek w obliczu zbliżającej się śmierci, na którą zupełnie nie jest przygotowany. Całe opowiadanie jest groteskową opowieścią o bezkrytycznym pozbywaniu się tożsamości.
Bruno Ferrero w ten sposób wprowadza czytelnika w ten tomik swoich opowiadań o człowieku i świecie.