1 List św. Jana

Opis

Niniejsza książka ani nie pretenduje do bycia naukowym komentarzem, ani do roli kompletnego i dogłębnego opracowania teologii 1 Listu św. Jana. Ma raczej pobudzić do refleksji – nie tylko nad dziełem Janowym, ale też nad sytuacją Kościoła w XXI w., który staje przed wezwaniem wyjścia naprzeciw ludziom żyjącym w niespotykanym dotąd chaosie religijnym, moralnym, społecznym i politycznym. W tych okolicznościach jedni nieprzyzwoicie się bogacą, inni umierają z głodu, jedni zagrażają drugim, rodzą się różnego rodzaju fobie i dyktatury, a w polityce panoszy się populizm i reminiscencje po ostatniej wojnie światowej. Teologia może i powinna pytać, do czego ów stan doprowadzi.
Refleksja jest nie tylko potrzebna, ile wręcz konieczna. Powinna czerpać inspirację, mądrość i moc miłości ze zdania znajdującego się w 1 Liście św. Jana: To jest Jego przykazanie, abyśmy wierzyli imieniu Jego Syna, Jezusa Chrystusa, oraz miłowali jedni drugich zgodnie z Jego przykazaniem (1 J 3,23). Kierunek refleksji wskazuje sam autor 1 Listu św. Jana. Wystarczy połączyć ze sobą kilka jego wypowiedzi, żeby dostrzec światło zachęcające do myślenia i wyciągani wniosków. Niech więc nie dziwi, że według tego klucza skonstruowany jest plan niniejszej książki, która składa się z czterech rozdziałów.
Pierwszy – zatytułowany Wprowadzenie do 1 Listu św. Jana – może wydawać się zbędny. Tak jednak nie jest, ponieważ niemal wszystkie opracowania teologii Nowego Testamentu nie tylko szczegółowo omawiają teologię Janowej szkoły, ale też podkreślają jej znaczenie. Bez zapoznania się z problematyką dotyczącą genezy Janowej literatury trudno byłoby zrozumieć przesłanie omawianego dzieła, które z jednej strony jest głęboko zakorzenione w tradycji wczesnego chrześcijaństwa, z drugiej zaś nawet współcześnie brzmi niepokojąco i dlatego stanowi zachętę do pogłębionej refleksji.
Literatura Janowa powstała w szczególnym i historycznie rozpoznawalnym środowisku Małej Azji, jakim były tzw. Kościoły Janowe. Mówiąc dokładniej, była nim szkoła Janowa, składająca się z ograniczonej liczebnie wspólnoty, która postanowiła uchronić dziedzictwo refleksji i duchowości apostoła Jana, rozwinąć ją, wydobyć z niej to, co dla wiary i przyszłych pokoleń należy ocalić, a przede wszystkim w ten sposób ugruntować swoją tożsamość. Ten cel zdają się wyrażać słowa: Piszę do was, dzieci, ponieważ odpuszczone są wam grzechy dla Jego imienia. Napisałem wam, dzieci, bo poznaliście Ojca (1 J 2,12.14).